به گزارش اصفهان شرق؛ مهرماه 94 بود که مسوولان سازمان فرهنگی و ورزشی شهرداری اصفهان خشکی زاینده‌رود را عامل افسردگی 15 درصد اصفهانی‌ها اعلام و سعی کردند و با نصب دستگاه‌های ورزشی در پارک‌های حاشیه زاینده‌رود سعی کردند مردم را مجددا به فضای شاد گذشته برگردانند، اما با وجود این کارها روحیه مردم اصفهان به اندازه‌ای با روح زاینده‌رود گره خورده که اقدامات نمادین تاثیری در ترمیم روح آسیب‌دیده آن‌ها نداشت و هیچ چیز جز همت و تلاش مسوولان برای برگرداندن آب دائمی و نه یک ماهه!! که حق قانونی اصفهانی‌ها است در این تغییر روحیه موثر نخواهد بود.
سال 1379 با انتقال آب زاینده رود به یزد اولین خشکی در زاینده رود شکل گرفت و هر روز به برداشت آب از زاینده رود افزوده شد، خشکسالی های زاینده رود در سالیان متمادی ادامه داشت تا جایی که در سال 1388 دولت وقت در بستر خشک زاینده‌رود همایشی درباره علل خشک شدن زاینده‌رود برگزار کرد، همایشی که در آن اعلام شد در گذشته استفاده کشاورزان از آب زاینده رود 40 درصد بود و امروز این رقم به 7 درصد رسیده است، اما برگزاری همایشی در بستر خشک زاینده رود هم نتوانست کمکی به حال زاینده‌رود بکند. سال 1392خشک شدن زاینده رود بار دیگر در دستور کار قرار گرفت، اما ابتکار رییس سازمان محیط زیست هم نتوانست ابتکاری بیندیشد.
دلخوشی اصفهانی ها کم شده است
زهرا .ص ۲۳ ساله در حالی از خشک شدن مجدد زاینده رود نگران است که می گوید: زنده بودن شهر اصفهان به وجود زاینده رود بود، جاری بودن آب در رودخانه، تأثیر مثبتی در روح و روان اصفهانی ها داشت و آن ها را آرام می کرد و حالا که آبی باز و بسته می شود، دلخوشی مردم کم شده است.
وی  افزود: دوستان ما هر از گاهی از کشورهای دیگر به اصفهان می آمدند؛ تا اینکه آخرین بار بعد از دو سال که دوباره به اصفهان آمدند، اصلاً باورشان نمی شد که زنده رود با آن عظمت و زیبایی به کویر تبدیل شده باشد.
آب آرام‌بخش است
حسین.ق که دانشجوی روانشناسی بالینی است گفت: از نظر روان شناسی ثابت شده که آب آرام‌بخش است و تأثیرات مثبتی بر روح و روان مردم دارد، به این دلیل که جاری بودن آب، ریتم و ضرب آهنگ و موسیقی دارد که می تواند در انسان، یک آرامشی ایجاد کند و باعث تخلیه انرژی‌های منفی شود.
وی ادامه داد: از نظر علمی ثابت شده است که نگاه کردن به آب، شنیدن صدای آب، شنا کردن و آب درمانی تأثیرات زیادی درخصوص تخلیه انرژی های منفی و ایجاد آرامش در انسان‌ها دارد.
تخریب پل‌های تاریخی اصفهان با باز و بسته کردن مداوم آب
عضو هیئت علمی دانشکده عمران دانشگاه یکی از دانشگاه های آزاد اصفهان نیز با اشاره به ثبت جهانی پل های تاریخی استان اصفهان گفت: پل‌های تاریخی سرمایه هستند و عمر نامحدود دارند،ما باید حتی برای احتمال تخریب خیلی کم هم از آن محافظت کنیم.
ناصر حاجیان سطح آب را در پی‌ریزی بسیار مهم دانست و افزود: سازه پل‌های تاریخی اصفهان یک سد پایه‌دار است و طراحی این پل طوری است که اگر آب به صورت ایستا باشد بتواند آن را نگه دارد و از سیل جلوگیری کند.
وی ادامه داد: با تحقیقی که روی 3000 پل جهان صورت گرفته است  به این نتیجه رسیدند که بیش از 35 درصد تخریب پل های تاریخی مربوط به تخریب پِی آن بوده است.
این محقق بین المللی در زمینه هیدرولوژی با اشاره به ساخت پِی پل‌های تاریخی اصفهان از ریگ، سنگ و ساروج اظهار کرد: اگر به این گل‌ها آب برسد منبسط می شود و وقتی آب به پل‌ها نرسد به حالت اشباع می رسد، منقبض می شود و همین مسئله باعث تَرک خوردن این پل‌ها می شود.
حاجیان با انتقاد به سیاست‌های مسوولان برای باز و بسته کردن زاینده‌رود خاطرنشان کرد: متاسفانه هیچ مشورتی با کارشناسان تخصصی برای باز و بسته کردن مدام آب صورت نمی‌گیرد و همین باعث تخریب آثار تاریخی خواهد شد.
وی ادامه داد: پل‌های تاریخی اصفهان بر اسای دائمی بودن رودخانه ساخته شده است و باید به طور دائمی در آب قرار گیرد همچنین اگر سطح آب پایین‌تر از حد مجاز باشد احتمال نشست پل‌های تاریخی وجود دارد.

منبع:ایمنا