به گزارش اصفهان شرق؛ به نقل از صاحب نیوز، 10 روز دیگر سال ۱۳۹۴ به پایان خواهد رسید و بهار ۹۵ افق جدیدی را در مقابل ورزش اصفهان قرار خواهد داد. به هر حال در تابستان سال اینده مسابقات المپیک ریو۲۰۱۶ در کشور برزیل برگزار خواهد شد و در این میان ورزش اصفهان هم با حضور نمایندگانش در این مسابقات به فکر کسب افتخار خواهد بود.

اما سال ۹۴ در شرایطی به پایان خواهد رسید که ورزش اصفهان با خودش یک قول و قرار مهم در این سال داشت که آن هم رسیدن به عنوان پایتختی ورزش ایران در طی یک سال گذشته بوده است. تابستان چهار سال قبل و در زمان مدیریت دکتر رشید خدابخش در اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان خبر رسید که سند راهبردی ورزش اصفهان با ۱۵ هزارنفر ساعت کار کارشناسی رونمایی شده و در اختیار مدیران ورزش اصفهان و شهرستانهای تابعه قرار گرفته است.

در این سند دو ماموریت کلان، ۹ ماموریت خرد، شعار، چشم انداز و خط مشی های اداره کل تربیت بدنی استان مشخص شده بود و توسعه فرهنگ ورزش در استان و ترویج ارزش های اسلامی ایرانی در جامعه ورزش از اهداف کلان این سند در امر ورزش بود.اشاعه فرهنگ ورزش در اقشار جامعه با رویکرد سلامت محوری، ایجاد بستر مناسب برای تربیت منابع انسانی مشخص در امر ورزش و تاسیس و تجهیز ورزشگاه ها و میادین هم از جمله ماموریت های خرد و کلان این اداره کل در برنامه پنجم بود که به نظر می رسد در هیچکدام از این موارد ورزش اصفهان نتوانست جایگاه خودش را به حد اعلا برساند.

اما مهم ترین و جذاب ترین قسمت این سند راهبردی مربوط به هدف اصلی و چشم انداز این سند بود که بر مبنای آن اصفهان باید در سال ۱۳۹۴ یعنی ۴ سال بعد از تدوین این سند به عنوان پایتختی ورزش ایران دست پیدا می کرد و منظور از پایتخت ورزش ایران کسب بالاترین میانگین در شاخص های ورزش کشور بوده است.

با این حال یک بررسی مختصر بر روی شرایط ورزش اصفهان در ۱۲ ماه اخیر به خوبی نشان می دهد که ورزش استان نه تنها به شاخص مورد نظر خودش نزدیک نشده بلکه در بسیاری از موارد هم نسبت به سالهای قبل افت کرده است.

به هر حال در بحث ورزش حرفه ای سالهاست که دو باشگاه سپاهان و ذوب آهن کمک حال ورزش اصفهان هستند و البته رشته فوتبال در این دو باشگاه بیشتر از بقیه رشته های ورزشی در بورس بوده است و اگر بخواهیم دو عنوان قهرمانی سپاهان و ذوب آهن در لیگ برتر و جام حذفی را که به صورت همزمان در بهار سال ۹۴ بدست آمد یکی از پارامترهای موفقیت در ورزش اصفهان برای رسیدن به مرحله پایتختی بدانیم باید گفت که در این زمینه فوتبال اصفهان موفق تر از بقیه رشته ها عمل کرده است.

اما مسئله این است که فوتبال تنها ورزش موجود در استان اصفهان نیست و در بخش ورزش حرفه ای رشته هایی مثل هندبال، والیبال، بسکتبال، واترپلو ، تنیس روی میز، والیبال نشسته، تکواندو، فوتسال و چند رشته دیگر نه تنها شرایط خوب سالهای گذشته خودشان را نداشتند بلکه امسال با بحران مالی ایجاد شده در باشگاه های خصوصی اصفهان همان تک قهرمانی های سالهای گذشته هم از دست رفت تا اصفهان در زمینه ورزش و تیمداری حرفه ای به جز در فوتبال در اکثر رشته ها جایگاه مهمی در ورزش کشور بدست نیاورد.

اما در بحث ورزش همگانی که به صورت طبیعی بار اصلی آن بر دوش اداره ورزش و جوانان استان و هیات های ورزشی بود هم اصفهان توفیق آنچنانی بدست نیاورد و مشکلات مالی باعث شد تا بسیاری از هیات های ورزشی اصفهان چه در مرکز استان و چه در شهرستانها تنها به صورت یک اسم باشند.

هیات هایی که گاهی اوقات در اجاره یک مکان ورزشی برای فعالیت ورزشکاران خودشان دچار مشکل بودند نه تنها باری از روی دوش ورزش اصفهان برنداشتند بلکه در بعضی از رشته ها حتی کار را بر روی زمین هم گذاشتند.

در رده های ملی هم اصفهانی ها تا به امروز صاحب ۳ سهمیه المپیک شده اند که البته دو نفر از آنها هیچ شانسی برای کسب مدال ندارند و تنها سجاد مردانی است که شاید بتواند عملکرد ورزش اصفهان در سال ۹۴ و ۹۵ را تخت تاثیر قرار دهد. در بحث سرانه ورزشی هم که اصفهان درپایان سال ۹۳ رتبه بیست و ششم را در بین استانهای کشور در اختیار داشت وبعید به نظر می رسد که در سال ۹۴ توانسته باشیم فاصله زیادی از این جایگاه قبلی بگیریم چون ساخت و ساز آنچنان عجیب و غریبی در ورزش اصفهان صورت نگرفت که بتوان سرانه ورزشی اصفهان را در بین ده استان اول ورزش کشور جای داد.

در حقیقت این سند راهبردی که در زمان دکتر رشید خدابخش به مرحله تدوین رسید و هزینه زیادی هم برای آن انجام شد در زمان مدیریت محمد جواهری و سلطان حسینی تقریبا به دست فراموشی سپرده شد و ورزش اصفهان آنقدر برای خودش مشکلات ریز و درشت داشت که شاید امروز هیچکس یادش نیاید که قرار بود اصفهانی ها در سال ۹۴ پایتختی ورزش ایران را به نام خودشان بزنند