شهید محمد رمضانی فرزند سلطان حسین در سال 1343 درورزنه درخانواده ای که در نهایت استضعاف و محرومیت گذران زندگی می کرد٬ پا به عرصه وجود نهاد.شهید محمد رمضانی دوران کودکی را در این خانواده سپری نمود و به علت فقر مالی خانواده نتوانست به مدرسه برود.در سنین14سالگی بود که بخاطر علاقه زیادی که به سوادآموزی و علم داشت در کلاسهای شبانه خواندن و نوشتن را فراگرفت و گرفتاریهای بیش از حد زندگی مجال تحصیل بیشتر را به او نمی داد…شهید رمضانی همین که در خود توانایی حمل سلاح و رزم با دشمنان انقلاب اسلامی را دید به بسیج و جبهه علاقه مند شد و فعالیت اولیه خود را در بسیج ورزنه شروع نمود.در اواخر سال1360پس از فراگیری آموزش نظامی به مدت سه ماه به کردستان اعزام شد.وی در تیپ شهید بروجردی در چندین عملیات موفقیت آمیز شرکت فعال داشت.در یکی از عملیاتهای برون مرزی در منطقه غرب بر اثر اصابت گلوله از ناحیه کتف چپ مجروح گردید و بمدت40روز در یکی از بیمارستانهای اصفهان تحت درمان قرار گرفت.پس از بهبودی دوباره عزم سفر به سوی دیار عاشقان توحید نمود.و به منطقه عملیاتی غرب کشور اعزام شد و بعنوان سرباز پاسدار انجام وظیفه می نمود.
سرانجام پاسدار شهید مفقود الجسد محمد رمضانی پس از چندین سال رزم بی امان جهت سرکوب دشمنان اسلام در عملیات والفجر(9)در منطقه سلیمانیه در تاریخ 1364/12/22 به فوز عظیم شهادت نائل آمد.
زندگی سراسر رنج و محرومیت این شهید او را در دفاع از آرمانهای جمهوری اسلامی ایران در مبارزه مستمر با استکبار جهانی حریص و کوشا بار آورده بود.آری شهید رمضانی ها رفتند و به برکت خون پاک همین عزیزان است که انقلاب اسلامی توانسته بعنوان یک انقلاب نه شرقی نه غربی و تنها حامی مستضعفان جهان قلمداد شود و اکنون مسلمانان قلب آفریقا و تمام مستضعفین جهان و نهضتهای آزادی بخش به روح پاک این شهیدان بزرگوار درود می فرستند و بارقه امیدی که در قلب آنان درخشیدن گرفته و آنان را در نبرد با قدرتهای استعمارگر یارای مقاومت می دهد و به برکت ایثارگریهای شهید رمضانی ها است.
“قسمتهایی از وصیت نامه شهید محمد رمضانی”
من افتخار می کنم که فدای قدوم مبارک حضرت حجت بن الحسن(عج)شدم و این منتی است که پروردگار متعال بر سر من می گذارد.چقدر زیان کردند آنها که قدر هدایت و نعمتهای پروردگار را ندانستند و از امکانات خود استفاده صحیح نبردند و ثمره خون شهیدان بزرگی همچون سیدالشهدا و یارانش را زیر پا گذاشتند آنها خیال می کنند با نپیوستن به دین خدا ضربه به اسلام می زنند و ضربه به مقام و آیین محمدی می زنند.اینان در مقابل خالق متعال که آنها را آفریده احساس وجود می کنند و برای خود شخصیتی در مقابل پروردگار قائل میشوند…
همه لبیک گویان سخنان امام عزیز باشید و به آن عمل نمایید….”والسلام