به گزارش اصفهان شرق؛ اوایل پخش برنامه «هفت» در تلویزیون بود که فریدون جیرانی، مسعود فراستی و بهروز افخمی دورهمی نشسته بودند و قرار بود در مورد سینمای جان فورد صحبت کنند. عشق جان فورد بودند و گل و بلبلی می‌گفتند از میزانسن ، روایت قصه‌های وسترنی، صحنه های تعقیب و گریز منحصربفرد، نور و سایه و البته نماهای لانگ شات جان فورد! یک جای صحبت‌هایشان بود که افخمی انگار که بخواهد حجت را بر همه کسانی که «دلیجان» و «جویندگان» را بر پرده سینما ندیده اند تمام کند گفت: اینکه کسانی فکر می‌کنند با دیدن فیلمهای جان فورد بر صفحه کوچک تلویزیون لذت می برند اشتباه می‌کنند. ما قدیمی‌ها که فیلمهایش را در سینما دیدیم می‌فهمیم چه کیفی می دهد. این جوانها کجا می‌فهمند، فیلم های جان فورد دیدن روی پرده بزرگ سینما، چه حسی دارد!این را می‌گفت و فراستی هم تایید می‌کرد و گفت: جان فورد استاد لانگ شات است و باید لانگ شات‌ها را روی پرده سینما دید. آن شب کیفی می‌کردند آن دو تا عاشق سینما و جان فورد!

مخلص کلام این که تماشاگر به حال و هوای یک فیلم سینمایی نمیرسد و کشف اثر به اکمل برایش محقق نمی‌شود مگر اینکه فیلم را بر پرده‌ی بزرگ سینما ببیند. کارگردان و کل تیمی که برای ساخت یک فیلم‌سینمایی جمع می‌شوند اول هدفشان این است که تصاویر، دکورها و  رنگ و نور پردازی‌ها بر «پرده بزرگ سینما» خوش جای بگیرند.

فیلم سینمایی «محمد رسول الله(ص)» با کیفیتی فراتر از سینمای ایران و با هدف پخش بین المللی تولید شده است. تصاویر این فیلم به صورت 25 فریم و با کیفیت 4K ضبط شده اند. اگر چه در سینمای ایران فقط هفت سالن پخش فیلم، آن هم با کیفیت 2K وجود دارد اما همین کیفیت هم برای تماشا کردن صحنه های بدیع و لانگ شاتی فیلم «محمد رسول الله (ص)» غنیمتی است.

«ویتوریو استورارو» فیلمبردار صاحب سبک سینمای جهان، رنگ و نورهای بسیار زیبایی را برای قاب سینمایی «محمد رسول الله(ص)» ثبت کرده است. فیلم برداری که دنیای سینما ثبت بسیاری از صحنه‌های ماندگارش را مرهون خلاقیت و چیره‌دستی اوست حال لحظاتی نایابی را تصویربرداری کرده است.

در فیلم سینمایی «محمد رسول الله»، محاصره‌ مسلمانان در شعب ابی‌طالب، وقایعی که پیش از تولد پیامبر اسلام تا 12 سالگی ایشان رخ داده است، صحنه‌های وفات مادر پیامبر، صحنه‌های مربوط به دوران خردسالی پیامبر و … تصویر میشوند. تصاویری که تا به حال، جهان سینما سراغ آن نرفته است و همینها است که لحظات فیلم را نایاب کرده است.

مجید مجیدی یک تیم چند صد نفره جمع کرده است و با هزینه میلیون دلاری، فیلمی به حرمت نام مقدس پیامبر (ص) ساخته است. موزیسین و فیلمبردار، گریمور، طراح صحنه، لوکیشن‌ها و بازیگرانش با وسواس تمام، گلچین شدند. نتیجه‌ی هشت سال تلاش با احترام تمام به مخاطب سینما بر پرده سینما نشسته است.

البته کسانی هم هستند که می‌گویند: سی‌دی‌اش می‌آید، می‌خریم و در تلویزیون می‌بینیم. یا می‌‌گویند: خود مجیدی گفته قرار است یک سریال 8 قسمتی از فیلم هم ساخته شود. پس چه کاری هست که ما برویم و فیلم را ببینیم.

جمع چنین توجیهاتی، حاصلش این می‌شود که فرد از دریافت یک حس مشترک معنوی در فضای سالن سینما محروم می‌‌ماند. قطعا تماشای یک فیلم میان یک جمع، فرد را با واکنشها و احساسات جمعی همراه می‌کند. تماشای فیلم «محمدرسول الله (ص)» در سالن سینما همراه می‌شود با صدای هق هق و گریه‌های تماشاگران کنار دست تو در لحظات وفات آمنه مادر حضرت رسول (ص)، همراه می‌شود با نفس در سینه حبس شدن در لحظه حمله سپاه ابرهه با فیل‌های عظیم الجثه اش، همراه می‌شود با لحظات شادی و غرور فیلم در لحظات نمایش اعجاز پیامبر (ص)، و همراه می‌شود با حس خوب مسلمانی و عشق به عواطف مشترک انسانی.

پرده‌ی سینما بر صورت همه تماشاگران به یک اندازه نور می پاشد و آنجا نجوای نام پیامبر در گوش همه به یک صوت می‌پیچد. باید به سینما رفت و تجربه دیدن فیلم «محمد‌رسول الله(ص)» بر پرده بزرگ سینما را حداقل یک بار تجربه کرد. در این مدت کسانی بودند که به نام نامی پیامبر(ص)، جمعی را میهمان تماشای فیلم کردند و برایشان بلیط این فیلم را خریدند.