گزارشی از یک معضل؛
اصفهان زیبا در سایه آلودگی های نازیبا!
این وضعیت اما در اصفهان با خشک شدن و بی آب شدن زاینده رود و افزایش بی رویه جمیعیتی که از شهرهای اطراف، استان های همجوار و گرمسیری به این شهر کوچ می کنند به علاوه صنعتی بودن این منطقه بر روند آلوده تر شدن هوا سرعت بخشیده است.
به گزارش اصفهان شرق به نقل از صاحب نیوز، دیروز و حالا هر روز از مهاجرت و خشکسالی و بیکاری نقل و سخن بود و امروز از آلودگی هوا، خشکسالی و ترافیک و بروز انواع بیماری ها در کلان شهرها.
کلان شهرهایی که هر روز بر جمعیتشان افزوده می شود. افزایش جمعیتی که علل و عواملی دارد و می تواند تبعاتی برای هر دو طرف مهاجر فرست و مهاجر پذیر در پی داشته باشد.
از سوی دیگر همجواری کشورمان با کشورهای خاص و دارای بیابان ها و مناطق وسیع خشک و شن زار و درگیر جنگ پیرامون مزرهای جغرافیایی کشورمان نیز مشکلات و تبعات دیگری برای بیشتر استان ها و مناطق کشورمان در پی داشته است.
این مسائل به همراه افزایش گرمای زمین و کاهش منابع آب آن هم در سرزمین خشک و نیمه خشک ایران دست به دست هم داده و معضلات و در مواقعی نیمچه بحران های خاموش و روشنی ایجاد کرده است.
اعلام این خبر که اهواز و اصفهان در زمره آلوده ترین شهرهای ایران و جهان بشمار می روند شاید از همین ابعاد که برشمردیم و ابعاد دیگری که اشاره خواهیم کرد قابل بررسی و تامل است.
جنس آلودگی هوا در شهرهای مختلف ایران با یکدیگر تفاوت دارد. برای مثال اهواز به عنوان هشتمین شهر آلوده جهان شناخته شده است که میزان آلودگی هوای آن سه برابر پایتخت جمهوری خلق چین و ۱۳ برابر لندن است.
علت آلودگی هوا در اهواز انتشار ریزگردها و گرد و غبار از کشورهای همسایه و همچنین آلودگی ایجاد شده توسط کارخانه ها و مراکز صنعتی است که نه تنها ساکنان اهواز بلکه تمام استان خوزستان را تحت الشعاع قرار می دهد. این در حالی است که آلودگی هوا با توجه به پیامدهای زیان بار خود به یکی از ملموس‌ترین معضلات زیست محیطی تهران، اصفهان و چندین شهر دیگر ایران تبدیل شده‌است. آمارها نشان می‌دهد که در روزهای تشدید آلودگی هوا، تعداد بیماران تنفسی در این شهرها تا ۶۰ درصد افزایش می‌یابد.
مدیرکل دفتر پایش فراگیر سازمان محیط‌زیست به خبرنگار شهروند گفته است: براساس بررسی داده‌های یک‌ساله ایستگاه‌های پایش، اهواز و اصفهان از نظر ذرات معلق کمتر از ۱۰ میکرون، به ترتیب آلوده‌ترین کلانشهرهای کشور هستند.
شینا انصاری افزود: بررسی روند غلظتی شش آلاینده در ایستگاه‌های پایش کیفی هوا در کشور حاکی از ارتقای کیفیت هوای کلانشهرها برای گاز آلاینده منواکسید کربن است.
به گفته این مسوول، به‌طور متداول در ایستگاه‌های پایش کیفی هوا شش آلاینده کلاسیک (منواکسیدکربن، دی‌اکسیدگوگرد، دی‌اکسید نیتروژن، ازن، ذرات معلق با قطر کمتر از ۱۰ میکرون و ذرات معلق با قطر کمتر از ۵/۲ میکرون) در بیان وضع کیفی هوا ارایه می‌شوند که در زمان حاضر ذرات معلق در کشور به‌عنوان آلاینده مهم و شاخص در ۱۸۶ ایستگاه پایش کیفی هوای کشور مطرح است.
مدیرکل دفتر پایش فراگیر سازمان محیط‌زیست تصریح کرد: بررسی غلظت آلاینده منواکسیدکربن در شهر تهران طی دوره ۱۰ساله گذشته، روندی کاهشی را نشان می‌دهد که از دلایل اصلی این روند استقرار استانداردهای (یورو ۱ و ۲) تا سال ۱۳۹۲ و درحال حاضر استقرار یورو چهار در خودروها است و شاهد کاهش غلظت آلاینده منواکسیدکربن در شهر تهران و اکثر کلانشهرهای کشور هستیم.
انصاری اظهار کرد: در سال ۱۳۸۳ شاخص غالب برای اعلام وضع آلودگی هوای کشور آلاینده منواکسیدکربن بوده و به تدریج از غلظت این آلاینده کاسته شده به‌طوری‌که از سال ۱۳۹۰ به بعد دیگر این شاخص در شهر تهران هرگز از حد استاندارد فراتر نرفته است.
او افزود: نکته قابل توجه افزایش غلظت ذرات معلق با قطر کمتر از ۱۰ میکرون از سال ۱۳۸۷ به دلیل وقوع گردوغبار است. همچنین با اضافه شدن اندازه‌گیری ذرات معلق زیر ٢,۵ میکرون شاخص غالب از نیمه سال ۱۳۸۹ به بعد متاثر از این آلاینده است.
مدیرکل دفتر پایش فراگیر سازمان محیط‌زیست یادآور شد: یکی از ارکان مهم استقرار مدیریت کیفیت هوا داشتن اطلاعات مناسب از کیفیت هوا و منابع انتشار است. برای هدف‌گذاری کنترل هر نوع آلاینده لازم است تا اطلاعات دقیق و موثقی از وضع انتشار از منابع مختلف و کیفیت هوای آزاد داشت.
این وضعیت اما در اصفهان با خشک شدن و بی آب شدن زاینده رود و افزایش بی رویه جمیعیتی که از شهرهای اطراف، استان های همجوار و گرمسیری به این شهر کوچ می کنند به علاوه صنعتی بودن این منطقه بر روند آلوده تر شدن هوا سرعت بخشیده است.
وضعیت توپوگرافی اصفهان که به صورت دشت کویری در میانه نقشه ایران واقع شده نیز بر ساکن بودن هوا و وارونگی آن در فصول سرد سال نیز به یقین در گوشه ای از همین عوامل اصلی و فرعی جای خواهد گرفت.
راهکارهای کاهش آلودگی نیز تکراری و مشخص هستند و نیاز به آمار و ارقام و فرمول برای توجیهشان نیست.
رسیدگی بیشتر به وضعیت اشتغال، امکانات و زیرساخت ها در روستاها و شهرهای کوچکتر، صرفه جویی و مصرف بهینه منابع آب موجود، استفاده از محصولاتی با میزان آب دریافتی کم و جلوگیری از ساخت و ساز آسمان خراش های بی هویت غربی شاید بتوانند راهکارهایی برای کاهش آلودگی های صوتی و هوایی و زمینی باشند.
