به گزارش اصفهان شرق، حماسه 19 مرداد 94 نقش جاودگانی بر دفتر خاطرات اصفهان نوشت، مردمی که به استقبال از شهدای گردان یونس و شهدای گمنام آمده بودند تا پیغام خط 64 را به نسل حاضر برسانند.

مردم شهید پرور اصفهان با سر دادن شعارهای حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ما، این گل پرپر از کجا آمده از سفر کرب و بلا آمده، مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل، و اشعار مداحان اهل بیت این شهدا را تشییع کردند. در این بین اقشار مختلف از مرد و زن حضور با شکوه و با صلابت خود را به ثبت رساندند و حضور مسئولان دولتی در جمع مردم، گویای این مطلب بود که وظیفه امروز پاسداری از خون شهدا، ایستادگی در برابر استکبار و نفروختن عزت ایرانی است.

خبرنگار اصفهان شرق، طی این مراسم در جمع سیل خروشان مردم عاشق از بازگشت یونس های گمگشته رفت تا از حس و حال مردم زنده رود جویا شود.

خانمی که در چهارراه هشت بهشت درانتظار کاروان بهشت مانده بود، در پاسخ به این سوال که پیغام شهدا به مردم چیست، با اشک پاسخ ما را داد و گفت: امروز حس و حال توان بازگویی ندارد، شهدا روشنایی را به اصفهان آوردند و روشنایی قابل توصیف نیست.

چادرش را روی سرش کشید و صدای هق هق گریه اش پاسخ سوالات دیگر ما بود……..

همرزم غواصان با تنی دردمند به استقبال آمده بود…

حبیب الله همزوی با اشک از جاماندگی خود از کاروان شهدا این گونه پاسخ داد: من غواصی هستم که از این قافله جاماندم و اگر راه اینها را ادامه ندهیم روز قیامت پاسخی به آنها نداریم.

وی ادامه داد: شهر اصفهان، شهری مبارز در خط انقلاب بود، شهری که اولین حکومت نظامی را از آن خود به ثبت رساند و امروز با حضور باشکوه مردم ثابت کرد که هنوز در خط شهدا مانده است و خواهد ماند.

حبیب الله همزوی جانباز کربلای 5 ایران تاکید کرد: من شرمنده شهدا هستم و از خدا میخواهم تا آخرین لحظات بتوانم در مسیر آنان گام بردارم.

با قدوم شهدا در جهان سربلند شدیم…..

یکی از همشهریان اصفهانی که همراه کاروان شهدا از میدان امام تا گلستان شهدا بود، استقبال خوبی از خبرنگار ما و سوالی در وصف شهدای غواص داشت، او با چهره ای متبسم از میزبانی شهدای گمنام، گفت: زبان در برابر این دست بستگان و شهامتشان بسته است و از خدا صبر و آرامش برای بازماندگانشان می خواهم.

وی با اشاره به اینکه انشالله راه این شهدا برای همیشه در بین ایرانیان ادامه داشته باشد، ادامه داد: شهدا پیغام استقلال و ازادی و جمهوری اسلامی برای ما آوردند و دقیقا این صبر و افتخاری برای ماست که به دنیا بگوییم ایرانی هستیم و این از قدوم شهدای این مرز و بوم است.

برای اثبات دشمنی با دشمنان خدا زنده به گور شدند…

دخترعموی شهید غواص کربلای 4 با اشاره به اینکه شهدا پیغام صبر، استقامت، استکبار ستیزی و تبعیت محض از رهبری را برایمان آورده اند، گفت: وظیفه ما الگو گیری از شهداست و ادامه دادن راهشان که همان راه امام حسین و شهدای کربلاست که در حقیقت برپا داشتن همان غریضه الهی تولی و تبری و امر به معروف و نهی از منکر است.

وی با ذکر این مطلب که پیام استکبار ستیزی باید در امتداد مسیر تشییع شهدا به گوش هر انسانی برسد، خاطرنشان کرد: شهدا به ما آموختند که در هر شرایطی باید با استکبار مبارزه کرد و در این راه حتی اگر با دستان بسته هم زنده به گورمان کنند چون برای اثبات دشمنی با دشمنان خداست برایمان افتخار است.

این معلم اصفهانی با نوشتن دعای شهادت بر روی تابوت شهدا، گفت: شهادت و ثبات قدم در راه اسلام را از خدا برای همه خانواده ام می خواهم تا بتوانیم در روز محشر سربلند باشیم.

سربند مرگ بر آمریکا برازنده این روز/ همه دلواپس خون شهدا بودند…

استکبار ستیزی همراه کاروان شهدای غواص بود و از همان ابتدا جوانانی در میدان امام سربندهای مرگ بر امریکا را بین مردم توزیع می کردند، حس و حال زیبای جوانان مشتاق برای بستن سربندها یاد وخاطره روزهای اعزام به عملیات را زنده کرد. در این میان، برخی واژه دلواپس را به جمع حاضر دادند، در صورتی که با این اوصاف باید همه حاضران را دلواپس نظام و خون شهدا نام نهیم زیرا با صدای مداح اهل بیت همراه کاروان همه یک صدا شعار مرگ بر آمریکا سر میدادند.

اینکه عده ای رنگ سیاسی به حمل پلاکارت هایی حاوی شعارهای استکبار ستیزی دهند، با پیام شهدای غواص مغایرت دارد زیرا شهدا برای عزت زیر بار ذلت نرفتند و مرگ بر آمریکا واژه ای برازنده مراسم تشییع شهدا بود.

آیا استکبار ستیزی جرمی بود که برای سر دادنش باید توجیه به میان آوریم!!!

امروز فرشتگان هم به این جا آمدند؛ آمدند تا بال هایشان را فرش راه این قاصدک ها کنند. کمی آنطرف تر، دل خستگانی که به پهنای دل آسمان گریسته اند تابوت هایی خالی را بر دوش خود حمل می کنند با اینکه تابوت خالیست اما سنگینی عجیبی را احساس می شود. صاحبان آن تابوت ها، همان قاصدکها هستند که سبکبار رفتند.

امروز باز خیابان های شهر اصفهان حال و هوای آن روزهای قشنگ و الهی را به خود گرفته بود. آن روزهایی که حقیقتاً مسابقه ای بود برای خدمت و نه برای پست و ریاست. امروز همه چیز رنگ سادگی داشت. رنگ صداقت و مهربانی. خبری از اشرافیت نبود. امروز روز ساده زیستی بود.