فرار رو به جلوی دولتها از ایجاد اشتغال
تولید بیکاری در دانشگاههای بی کیفیت!
بر اساس سند توسعه اشتغال و سرمایه‌گذاری ۱۳ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان برای ایجاد ۸۸ هزار شغل در سال ۹۴ پیش‌بینی شده که با توجه به وضعیت و عملکرد بانکهای استان ، کاهش ظرفیت کاری صنایع، خشکسالی و آسیب قابل توجه بخش کشاورزی و تداوم رکود، به نظر نمیرسد که به سرانجام برسد.
به گزارش اصفهان شرق، براساس تازه‌ترین گزارش مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری طی بهار امسال در اصفهان به ۱۳٫۶ درصد رسید.
این در حالیست که نرخ بیکاری فصل بهار در اصفهان سال گذشته ۱۲٫۸ درصد بوده است.
متوسط نرخ بیکاری اصفهان در سال گذشته، ۱۱.۸ درصد بوده که مطابق برنامه پنجم توسعه باید به ۱۰.۶ درصد می‌رسید.
همچنین نرخ بیکاری در استان اصفهان در پایان برنامه پنجم توسعه ۷٫۶ درصد پیش‌بینی شده که متاسفانه به دلیل عدم تحقق رشد۸درصدی اقتصاد، محقق نخواهد شد.
بر اساس سند توسعه اشتغال و سرمایه‌گذاری ۱۳ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان برای ایجاد ۸۸ هزار شغل در سال ۹۴ پیش‌بینی شده که با توجه به وضعیت و عملکرد بانکهای استان ،کاهش ظرفیت کاری صنایع، خشکسالی و آسیب قابل توجه بخش کشاورزی و تداوم رکود، به نظر نمیرسد که به سرانجام برسد.
***مدرکی برای تمام فصول
آمار مشخصی به صورت استانی درباره بیکاری مدرک به دستان وجود ندارد اما براساس آمارهای منتشر شده، هم اکنون نزدیک به ۴۰ درصد جمعیت بیکار کشور تحصیلات عالی دارند که با توجه به تعدد مراکز دانشگاهی در اصفهان این نرخ در این استان بالاتر است.
نتایج یک تحقیق ارائه شده از سوی وزارت کار نشان می دهد تعداد دانشجویان کشور از ۲ میلیون نفر در دوره زمانی سالهای ۸۲ و ۸۳ به بیش از ۴ میلیون و ۴۳۵ هزارنفر در سالهای ۹۱ و ۹۲ رسیده و در واقع ورود به دانشگاهها و میل به تحصیل در فاصله کمتر از ۱۰ سال، بیش از ۲ برابر شده است این در حالیست که هیچ تدبیری برای اشتغال آنها اندیشیده نشده است چرا که تحصیل در دانشگاه سلیقه افراد را برای حضور در بازار کار تغییر داده و این امر باعث شده که در حال حاضر تعدادی از جایگاههای شغلی خالی بماند.
هر چند که در حال حاضر بخشی از وضعیت بازار کار ایران به افراد بیکار و مدرک به دست باز میگردد که بدون مطالعه و صرفا برای حضور در دانشگاه دست به انتخاب رشته میزنند اما با بررسی روند ایجاد دانشگاه در ایران طی ۳۰سال گذشته میتوان به نتایج جالبی رسید.
***ترفند دولتیها
نخستین اعلام عمومی تاسیس دانشگاه آزاد به سال۶۱باز میگردد که با هدف تغییر دیدگاه شورهای خارجی به وضعیت تحصیل در ایران پس از تعطیلی دانشگاههای دولتی در ایران باز میگشت.
از آن زمان تاکنون تعداد دانشگاههای آزاد در کشور به شدت رشد کرده که بر تعداد تحصیل کردگان نیز افزوده است.
پس از آن طی سالهای اخیر دانشگاه پیام نور و غیر انتفاعیها به شدت بر تعداد صندلیهایشان افزوده و این کمیت به بهای کاهش کیفیت تمام شد.
به نظر میرسد این شیوه افزایش سطح علمی مردم و جوانان در کشور فقط به منظور رسیدن به اهداف برنامه های توسعه کشور نبوده و دولتها سعی داشتند تا با رشد کمی دانشگاهها از مشکلی به نام اشتغال جوانان فرار کنند چرا که با ورود افراد به دانشگاه، برای مدتی او جز جمعیت غیر فعال کشور محسوب شده و نیاز نیست تا مسوولان به فکر اشتغال او باشند.
بدین ترتیب ۴سال میگذرد و دولت بعدی باید این مشکل را حل کند که البته به مدد جابجا شدن غول کنکور به مراحل کارشناسی ارشد و دکترا این فاز باز هم تکرار شده و به دولت بعدی ارث میرسد.
آنچه که این فرضیه را تایید میکند جمعیت غیر فعال کشور است.
جمعیت فعال کشور در سن۱۰تا۶۵سال قرار دارند اما آخرین گزارش های منتشر شده توسط مرکز آمار ایران نشان می دهد که از میان جمعیت ۷۷ میلیون و ۴۰۰ هزار نفری کشور در پایان سال ۹۲، تنها ۲۳ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر جزو جمعیت فعال اقتصادی (افراد شاغل و یا به دنبال کار در بازه سنی ۱۰ تا ۶۵ سال) بوده اند. این، یعنی اینکه ۵۳ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر دیگر به دلایل مختلف نان خور سایرین هستند به بیان دیگر یعنی از هر ۳ایرانی یک نفر کار میکند و دو نفر دیگر نان خور او محسوب میشوند.
در سال های ۸۴ تا ۹۲ بیش از ۶ میلیون نفر به «جمعیت غیرفعال» و تنها ۶۰۰ هزار نفر به «جمعیت فعال» کشور اضافه شد .
جمعیتی که در سن اشتغال قرار داشته اما غیر فعال هستند به طور حتم دانشجویان و افرادیکه از یافتن شغل ناامید شده اند را در برمیگیرد.
منبع: صاحب نیوز
