به گزارش اصفهان شرق؛ افزايش خانواده هاي با يك فرزند و همه گيرشدن آن در جامعه بسياري از كارشناسان مسائل سياسي و اجتماعي را به فكر واداشت تا براي ريشه كن كردن اين مسئله دست به كار شوند. در سرشماري سال هاي قبل از انقلاب جمعيت ايران چيزي حدود ۵ ميليون نفر بود كه در آن زمان موجب دونوبته شدن مدارس و حتي سياستگذاري هاي وي‍ژه براي كاهش مواليد شد.
اين نوع سياستگذاري عامل مهمي در كاهش مواليد و فرزندآوري در آن سالها بود و اين روند تا بدانجا ادامه يافت كه با افزايش سن سالمندان و خاكستري شدن جامعه زنگ هاي هشدار به صدا در آمد تا بلكه از اين رهگذر بتوان به افزايش نيروي جوان و كارآمد جامعه اميدوار شد.
در اين بين چيزي كه در برابر افزايش جمعيت و فرزندآوري قدعلم كرد، اشتغال زنان است كه به علت وضعيت بد اقتصادي خانواده ها از تولد فرزند بيشتر جلوگيري مي كند ، البته در كنار اين مسائل مي توان به بالا رفتن سن ازدواج، عدم برخورداري از زمان كافي براي پرورش كودك و دور شدن از زندگي سنتي اشاره كرد كه تمام اين ها موجب رشد تك فرزندي در بسياري از خانواده هاي ايراني شده است.
جداي از موضوع تك فرزندي و مشكلاتي كه براي فرد در آينده پيش مي آيد، شكل گيري خانواده هاي سه نفره و دو نفره موجب عدم رشد و توسعه اقتصادي در جوامع، پيري و رخت بربستن شادي و نشاط از جامعه و در نهايت از بين رفتن بسياري از مشاغل خواهد شد.
بنابراين در صورت عدم توجه به مسئله جمعيت در آينده اي نه چندان دور شاهد از كار افتادن بسياري از مشاغل مفيد در جامعه و در نهايت ايجاد افسردگي فراوان و مرگ ومير به علت كهولت سن در جامعه خواهيم بود.
در كنار اين مسائل تك فرزندي موجب دور شدن فرد از اجتماع و به عبارتي منزوي شدن آن مي شود در نتيجه كودك قادر به برقراري ارتباط با ديگران نبوده و به علت عدم برخورداري از خواهر يا برادر و يا به عبارتي يك همبازي خود راهي به جز گرايش به بازي هاي بزرگسالانه و استفاده از بازي هاي خشن رايانه اي ندارد، بنابراين چيزي نمي گذرد كه شما كودكي را مشاهده مي كنيد كه در سن ۵ سالگي مانند يك بزرگسال حرف مي زند و حتي انتظارات او نيز بيشتر از سن خود است.
البته نبود پدر و مادر در ساعات مختلف در كنار فرزند آن هم فرزند تك ، مزيد بر علت شده و عامل مهمي در نشان دادن رفتارهاي روانپريشي در كودك است به گونه اي كه كودك در زماني هم كه والدين در خانه حضور دارند مانند يك فرد مستقل عمل كرده و بدون توجه به حضور آنها رفتارهاي غيرعادي و حتي خشن از خود بروز مي دهد.
ادامه اين روند حتي به نوجواني و جواني نيز كشيده شده و عامل مهمي در ايجاد مشكلات فراوان در بنيان خانواده خواهد شد، چرا كه فرزند چنين خانواده اي خود را فردي مستقل و خودجوش مي داند كه مي تواند به راحتي با هر فردي معاشرت كرده و حتي در مهماني هاي آنها بدون اجازه والدين شركت كند.
البته خلاف اين عمل نيز ممكن است، تك فرزندهايي كه به علت توجه بيش از حد والدين به آنها از عدم استقلال اجتماعي رنج مي برند، اين افراد قادر به تحمل شكست در زندگي نيستند و به راحتي نمي توانند مسائل پيرامون خود را حل و فصل كنند اين امر در بخش دوست يابي نيز فرد را دچار مشكل كرده به گونه اي كه او نمي تواند با همسالان خود ارتباط مثبتي برقرار كرده و اين امر رشد فكري و جسمي كودك را تحت تاثير خود قرار مي دهد.
بنابراين آنچه مسلم است اين است كه براي افزايش نرخ رشد جمعيت در جامعه علاوه بر بسترسازي مناسب در جوامع چاره اي جز افزايش كيفيت و رشد اقتصادي در جامعه نداريم.

منبع: ایمنا