یادداشت تحریریه- اصفهان شرق

هنوز خاطرمان است که با گذر از جاده های منتهی به شرق اصفهان زمین هایی حاصلخیز جلوه نمایی می کرد و آنچه ذکر خیرش بود برداشت های انبوه غله و صیفی جاتی عنوان می شد که در حاشیه ی زاینده رود تامین کننده غذای شهر نشینان بود.

تبل خساست آسمان که زده شد، زمین ها رو به زردی رفت و نم نمک، ترک هایی به جنس خشکسالی بر زمین ها جای باز کرد تا بگوید فرازی دیگر از داستان دیده نشدن را.

آن روز که انبار غله بودیم و تامین کننده ی غذای شهر نشینان همه ما را تولید کنندگانی در وادی شرق اصفهان می پنداشتند و حال در مقابله با خشکسالی از در دیگری وارد شدیم تا تولید کننده بمانیم و به همین خاطر بود که در جستجوی نیاز مردم مشابه پایتخت برآمدیم.

در گیرودار شهرنشینی و غبار آلودگی و درخواست لحظه ای آسایش آن هم در ویلاهای خارج از شهر اصفهان، جرقه ای در سر کشاورز آسیب دیده از خشکسالی وارد کرد تا در برآورد نیاز آنها خود را برای فروش بالاتر زمین کشاورزی خشک یا نیمه خشکش آماده کند.

این بار آستین ها را به کندن چاه هایی بالا زدیم که قیمت زمین را به 10 برابر افزایش می داد و به گفته ی محلی ها رونق اقتصادی و مبادله فرهنگی زیبایی به بار می آورد.

بله! برخی زمان ها چاه کندن ها برای ویلا ناخواسته کندن برخی ناهماهنگی ها در زندگی روستایی مان بود!

رو آوردن به احداث باغ و ویلا در اطراف شرق اصفهان راه را برای ورود شهر نشینان باز کرد و به گفته ی محلی ها از این طریق جبران مافات بر خشکسالی در جیب کسبه محل تا کشاورز صاحب زمین می شد.

گاهی هم وجود شهری ها در روستا، مبادله ی فرهنگی بومی با فرهنگی دیگری خواهد شد و به ناگاه تغییر سبک زندگی شهری و گرایش به زندگی مدرن جدید در روستاهای ما نقش می بندد و زمانی خود را بر بلندای تجمل گرایی خانواده هایی به نام شهری می بینیم و راه برگشت از آن عادت، سخت و غیر قابل تحمل میباشد.

اینها یک روی سکه ی باغ سازی مدرن امروزی  ایجاد مشاغلی پر در آمد برای جوانان در آستانه ی کار است ولی روی دیگر آن به مانند تهاجم نرمی موجب از یادرفتن فرهنگ اصیل روستایی می باشد.

باغ و ویلا سبک جدیدی از نگاه را می طلبد و آن زمانی پر رنگ تر می شود که از گوشه و کنار ویلا ها صداهایی مبنی بر برخی بی قانونی ها شنیده می شود.

چار دیواری اختیاری!

برخی مواقع جملاتی مانند چار دیواریها و اختیار ی بودن عملکرد صاحبان آن ازسوی افراد شنیده می شود که نوع نگاه و ورود به این معقوله را کمی آرام خواهد کرد و لیکن این جمله را زمانی می توان مطرح کرد که نوع رفتار شهرنشینان ویلا نشین به جامعه ی کوچک روستایی ما سرایت نکند و روزی چشم را باز کنیم و ببینیم که خانه هایمان نمونه ای کوچکی از ویلا های اطراف روستا شده است، حال از مبل منزل، پرده ی در سالن تا رفتار و منش و …
پس قبل از اینکه دستمان جهت پاسخ به این مساله کوتاه و دیوارهای ویلاهایی که با دستان ما بنا شده است، بلند نشود، فکری به حال روستای خود بکنیم.

فقر آب را با بطری کوچک آب معدنی می شود برطرف کرد ولی فقر فرهنگی با سالها تلاش به جای روز اولش برنخواهد گشت.