به گزارش اصفهان شرق: واژه ی موفق بودن در جریان زندگی گاها در ذهن افراد تلقی موفقیت در مدارج علمی بالا و کسب عنوان برتر جشنواره جوان تحقیقاتی می باشد. عاملی که در این زمینه مهم و قابل تحمل است نوع نگاه به این مقوله در بین جوانان تا مسئولین ذیربط می باشد که نیمه دیگر سکه موفقیت در زمینه های دیگر را پنهان و گاها رو به فراموشی می سپارد.
نگاه دوراندیش جوانی که یک سال میهمان شرق اصفهان بود شیوه ی نگارش مصاحبه ی ما را کمی متفاوت کرد و آن را از دستان هنرمند جوان زفره به خوبی درک کردیم.

محمود سرایی قلم زن روستای زفره از توابع کوهپایه، 13 سال است که در این حرفه مشغول به کار می باشد. جوان 27 ساله ای که نام بردن از شغل و عشق وافرش به فعالیت را فقط می توانست از صدایش فهمید.

شاگرد احمد باقری و حال استاد دختران و پسران زفره، 12 ساعت از شبانه روز را قلم می زند و نگارش مینای عشق می کند.

محمود از شغل چندساله اش گفت: وقتی کوچک بودم مادرم من را به اجبار و کتک کلاس قلم زنی فرستاد، حدود یک ماه در کلاس بودم و علاقه ای در من نبود. لیکن به یکباره چکش و قلم عشق من شد و آن زمان با توجه به علاقه ای که در من به وجود آمد درس را رها کرده و به این هنر رو آوردم و تا این زمان با پشتکار جدی و عنایت خدا صاحب کارگاهی شدم و خدا را شکر می کنم که برخی از شاگردانم در این حرفه موفق هستند.

نام کارگاه را که شنیدم به فکر گفته برخی مسئولین در باب شرایط ویژه جهت اشتغال کارگاهها افتادم و از سرایی میزان حمایت مسئولین را پرسیدم.
وی در پاسخ به این سوال حمایت دهیار روستا در زمینه معنوی عنوان کرد و با اشاره به برخی وام های اشتغال زایی ارگانها در مبالغ کم افزود: توجه مسئولین می بایست در حمایت از استعدادهای نهفته و بعضا شکوفا شده جوانان روستا قرار گیرد تا جوان امروز ما با عدم برنامه ریزی صحیح به دنبال خلاف نرود و این عدم سرگرمی سالم برای جوانان روستا زمینه غم و غصه خوردن های ما می شود، البته لازم می دانم در این جهت از دهیار روستا که حمایت معنوی از قلم زن ها کرد مراتب تشکر را داشته باشم.

محمود اولین کارش در زمینه قلم زنی را به معلمش هدیه کرد و افزود: اولین طرحی که زدم، طرح گل و مرغی بود که به دلیل عشق به معلم یک روزه به اتمام رساندم و تقدیم کردم.

نام هدیه قلم زنی او من را به یاد امضای کنارهنر انداخت و بعد از طرح سوال در این رابطه، جوابی در نهایت گمنام بودن داد: بیشتر کارهای کارگاه من سفارش از فروشندگان میدان امام اصفهان می باشد که می بایست نام امضا کننده را نام فروشنده  طرح بزنیم و به این واسطه صدای قلم های بچه های زفره در سطح روستا ماندگار است و بس!! لیکن  برخی سفارشات از ادارات محلی و منطقه ای جهت تشکر و قدر دانی داریم که به امضای خودمان می رسد و امضای بچه های هنرمند زفره در بین اهالی می چرخد.

او از صدای چکش و قلم لذت می برد و لذت اصلی را مشارکت در ساخت ضریح امامان می دانست و تصریح نمود: علاقه ی من به قلم زنی به واسطه پول نیست بلکه هنر نهفته در این طرح ها را دوست دارم ولی همیشه فکر میکنم که افرادی که لیاقت حضور در قلم زدن برای ضریح ائمه را پیدا میکنند جدا از عشق به کار دارای معنویت بالایی هستند و آرزو می کنم این سعادت شامل حال من هم شود.

جوان کارآفرین هنرمند در جواب عدم شغل برای جوانان شرق اصفهان تصریح نمود: جوانان به دنبال کار روند و در این مسیر بهانه ی نبود کار آنها را خسته نکند زیرا خواستن توانستن است.

محمود، خوکفایی را دوست داشت و آن را از خرید دستگاه قاب پی وی سی فهمیدم.

وی در این رابطه گفت: با دریافت سفارشات و زدن پلاک ها به فکر خودکفا شدن و تکمیل مراحل کار و ارسال برای تهران و اصفهان افتادم و این از قدم های دیگر در عرصه خودکفا شدن فرد و رشد صنایع دستی میباشد.

کارگاه پاسارگاد در روستای زفره سراسر عشق به کار و هنر دست جوانان عزیز دیار من شرق اصفهان است.

محمود سرایی همچنان با قدم های استوار برای نشان دادن قوت دستان عزیزان زفره تلاش میکند و در این میان از مسئولین ذیربط توجه حمایت از این عزیزان و ایجاد کارگاهی با تمامی تجهیزات و اعتبارات لازم را داریم.