به گزارش اصفهان شرق؛  ماجرای نتکده کنار جاده از برنامه پرسشگر آغاز شد؛ برنامه‌ای که جمعه شب‌ها درباره مسائل آموزشی کشور از شبکه آموزش پخش می‌شود. در این برنامه تصویری به نمایش درآمد که تعدادی از دانش‌آموزان و جوانان کنار جاده نشسته‌اند و با گوشی تلفن همراه مشغول هستند.

تصویر که کاملا مشخص بود در گوشه‌ای از کشور خودمان است و از سوی دیگر، با توجه به ورود کرونا به کشور و رواج آموزش مجازی، گوشی در دست داشتن بچه‌ها هم چیز عجیبی نبود؛ در همین برنامه اعلام شد که این تصویر مربوط به نوجوان و جوانان روستای براگور بخش بلوکات شهرستان رودبار است و فقط اینترنت در همین جایی که آنها نشسته‌اند، وجود دارد و در نتیجه برای انجام فعالیت‌های آموزش مجازی، نوجوانان و جوانان باید به این منطقه بیایند.

حتما تجربه قطع شدن اینترنت و نداشتن آنتن را هر کسی تجربه کرده است؛ گاهی اوقات این اتفاق حتی در مرکز شهر هم می افتد و در منطقه‌ای پوشش دهی قوی و برخی جاها ضعیف است.

همان شب داود زارعیان معاون شرکت مخابرات ایران طی تماسی با دست‌اندرکاران برنامه پرسشگر اعلام کرد که این موضوع را  پیگیری می‌کند.

نکته جالب ماجرا هم این بود که فردای آن روز وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات هم در صفحه شخصی خودش در توئیتر نوشت: « امروز در تماس با مدیرکل ارتباطات استان ، از ایشان خواستم شخصا به روستای مورد اشاره مراجعه و تا پایان بهینه‌سازی جهت آنتن پوشش دهنده روستا، حق بازگشت به رشت را ندارد».

خب تا اینجای ماجرا، اتفاق خوبی رقم خورده بود؛ یک سری دانش‌آموزان مشکلی داشتند که قرار شد حل شود اما سوی دیگر این ماجرا به آموزش و پرورش بر می‌گردد؛ روابط عمومی آموزش و پرورش گیلان اعلام کرد: «این تصویر را یکی از دانش آموزان اهل این روستا با هماهنگی چند نفر از همکلاسی هایش که در دبیرستان روستای شهر بیجار رودبار تحصیل می کنند، تهیه و منتشر کرده است.

روستای براگور دبیرستان ندارد و فقط یک مدرسه ابتدایی با 16دانش آموز دارد که اگر چه از پوشش اینترنتی مناسبی برخوردار نیست اما کلاس‌های این مدرسه همه به صورت حضوری برگزار می شود».

نکته جالب‌تر هم این است که روابط عمومی آموزش و پرورش گیلان اعلام کرده بود که «شیطنت دانش‌آموز دبیرستانی اهل رودبار در دست بررسی است».

به رغم این واکنش آموزش و پرورش، پیگیری‌ها به آنجا رسید که بخشی از مشکل اینترنت این روستا حل شد و اقدامات لازم برای گسترش آنتن دهی انجام شد. اما نکته حائز اهمیت این است که چرا وقتی دانش‌آموزان یک روستا، مشکل نداشتن اینترنت را مطرح کردند، با واکنش منفی آموزش و پرورش مواجه شدند؟ چرا به خواسته این بچه ها برای داشتن اینترنت از سوی آموزش و پرورش توجه نشد؟ و اصلا وقتی گفته نشده بود که همه این بچه ها، دانش آموز هستند، چرا آموزش و پرورش کلا به تکذیب اصل ماجرا رو آورد؟

آموزش و پرورش اعلام کرده است که حتی در مناطق سفید هم بخشی از آموزش ها در بستر اینترنت انجام می شود چرا که لزوم توجه به آموزش‌های مجازی، دیگر یک اولویت است. در آماری که از سوی مسؤولان آموزش و پرورش درباره استفاده از سامانه «شاد» مطرح می‌شود عنوان می‌شود که 3.5 میلیون دانش‌آموز دسترسی به وسیله ارتباطی یا اینترنت را ندارند اما گروه های جهادی و خیرین در تلاشند که آنها هم تحت پوشش قرار گیرند، پس چرا خواسته این بچه ها مورد نکوهش قرار می گیرد؟!

این بچه ها حتی اگر آموزش حضوری هم ببینند اما در دنیای کنونی و لزوم عدالت محوری، باید بتوانند در چارچوب درست و با رعایت پروتکل های امنیتی در فضای مجازی حضور داشته باشند.

وزیر آموزش و پرورش در خصوص استفاده از فناوری‌ها در آموزش گفته است: « وقتی کرونا رخ داد بسیاری از اتفاقات به وجود آمد، اتفاقات تلخی که باعث آسیب به جامعه شد و اقتصاد را دچار مشکل و مناسبات اجتماعی را محدود کرد و سلامت انسان‌ها را به مخاطره انداخت، اما از طرف دیگر ما را با ظرفیت جدیدی آشنا کرد. سال‌ها دنیا در حال کوچ کردن به این زیست‌بوم بود، اما حرکت کندی برای انتقال به این زیست‌بوم داشت. کرونا ما را به‌یک‌باره به یک زیست‌بوم جدید پرتاب کرد».

آری وارد زیست بوم جدیدی شده ایم که این زیست بوم مسلما بین دانش آموز روستایی و شهری هم تفاوت زیادی نخواهد بود و همه را در بر می گیرد. پس در این شرایط آموزش و پرورش به جای گوشمالی کردن دانش آموز، باید به فکر فراهم کردن بستری برای حضور همه محصلان در فضای مجازی باشد.

برخی مخاطبان این خبرگزاری نیز در سامانه فارس من با درج پویشی با عنوان «مشکلات اینترنت در روستاها را برطرف کنید» خواستار پیگیری بودند.

انتهای پیام/