به گزارش اصفهان شرق، کرونا، شاید در ابتدا به عنوان بیماری انسانی، معرفی و وحشت همه گیری از این ویروس، اثرات روحی و روانی عمیقی بر جوامع وارد کرد ولی با ادامه دار شدن روند این بیماری؛ پایه های اقتصاد کشور و به تبع آن خانواده ها، دچار لرزش عمیقی به سمت رکود و تورم شد.

شیوع کرونا همچون جهان، در ایران نیز بحران بسیار جدی برای تولیدکنندگان و فروشندگان صنایع دستی به وجود آورد به طوری‌که بی‌توجهی به مشکلات این قشر، منجر به ورشکستگی آنها و یا تعطیلی نیمه وقت مشاغل نوپا شد.

رکود گردشگری در شهری که آوازه جذب توریسم گردشگری اش در کشور، حرف اول را می زند، در فصل کرونا و تعطیلی رفت و امدها؛ نقش منفی در خرید صنایع دستی ایفا کرد و غم انگیزتر اینکه، صنایع دستی کوچک در این آشفته بازار کرونایی، به شدت دچار آسیب جبران ناپذیری شد.

سایه سنگین کرونا، در شرق اصفهان نیز پهن شد و آسیب این آشفتگی، بازار اشتغال بانوی کارآفرینی را دچار مشکل کرد که روزی رسانه اصفهان شرق، اولین خبر مسرت بخش از فعالیت این بانوی قلم‌زن شرق اصفهانی را تیتر سایت خبری کرد تا همه بدانند، زنان شرق اصفهانی نخواهند گذاشت تا رکود، روحیه کار و اشتغال را از خانواده های آنها سلب کند و اجازه نخواهند داد چرخ اقتصاد از حرکت بازایستد.

اصفهان شرق که خود را رسانه مردمی شرق اصفهان معرفی می کند، در این رکود بازار صنایع دستی در شیوع کرونا، ساکت ننشسته و در پیگیری رسانه ای خود، نسبت به شناسایی مشاغلی که از کرونا آسیب دیده بودند، برآمد.

در این رابطه، اولویت خبری ما، رفتن به کارگاه بانوی کارآفرین کوهپایه ای بود، بانویی که تلاش خالصانه اش، زبانزد خاص و عامل بود و بازار میدان امام اصفهان، قاب های قلم زنی این بانوی فعال را به خاطر دارد.

در هفته دوم خرداد ماه و در گرمای شدید ماه دوم بهار، به همراه عکاس رسانه، به کارگاه فرشته دری رفتیم و دو ساعتی پای درد عمیق این بانو از آسیب جدی که کرونا بر کارش وارد کرد، نشستیم.

فرشته دری در گفتگوی دو سال گذشته در معرفی خود این گونه مطرح کرد که، از سال ۱۳۹۰ سرپرست دو فرزند دخترم هستم و در همین سال ساکن شهر کوهپایه شدم و در کلاس قلم زنی شرکت و با معدل بالا گوهی قلمزنی را دریافت کردم.

و اما، امروز در دهم خرداد 1399

* خودتان را معرفی کنید و توضیح مختصر در خصوص کارتان بدهید؟

فرشته دُری هستم و از سال 1389، وارد عرصه قلم زنی شدم. مدت تقریبا 9 ماه، شاگرد سبک مُشوق بودم ولی بعد از آن پیگیر شدم و دیپلم قلم زنی فنی حرفه ای را گرفتم.

بعد از دیپلم فنی حرفه ای، کارگاه زده و شروع به کار و فعالیت کردم و در این راستا توانستم پروانه کسب از صنف بگیرم و از سال 1391 وارد فنی و حرفه ای شده و به عنوان مربی قلم زنی شروع به فعالیت کردم و به دلیل اینکه دانشجو بودم و فرزند دانش آموز داشتم، تابستان ها را اختصاص به یادگیری سبک جدید قلم زنی دادم و زیر نظر اساتید ماهر، قلم زنی را به خوبی آموختم.

سبک ریزقلم را نزد استاد اسدزاده؛ سبک بشقاب زنی را نزد آقای مسائلی و سبک سیاه قلم را نزد استاد علی اصغر نوریان که از برجسته ترین اساتید استان اصفهان هستند، بودم.

در این سال ها، شاگردانی داشتم و سعی کردم هر آنچه آموخته بودم به بهترین نحو ممکن به آنها آموزش دهم و الحمدالله تا امروز در کار قلم زنی کوتاهی نکرده و در سه مرحله آموزش، تولید و فروش به لطف خداوند موفق بودم.

*پیشرفت کار شما، قبل از کرونا چطور بود؟

قبل از قضیه کرونا، ما مشکل نوسان قیمت را داشتیم و همیشه نگران این بودیم که قیمت ورق مس چطور شده، چون کار ما با مس هست و نگران اینکه قیمت بالا رفته یا پایین برای من دغدغه بود ولی البته قیمت کاهش نداشته و هر بار نگران این بودیم که آیا این کاری که میخواهیم بفروشیم، میتوانیم به همان نرخ بخریم که دستمزدمان پایین تر نیاید؟

واقعا دستمزد ما در حد خیلی کم شده بود، ولی به هرحال ما توانسته بودیم با بچه های کارگاه در این مرحله هم خدا را شکر موفق باشیم و حتی قبل از کرونا حتی یک عدد کار هم برای میدان امام ارسال نکردیم با وجود اینکه میدان امام متقاضی زیاد داشت؛ چون منطقه توریستی بوده و فروش ما راضی کننده بود؛ حتی با بچه های کارگاه می توانستیم چند مشتری برون شهری پیدا کرده و با آنها مستقیم کار کنیم.

خانم دری با ده نفر از بانوان به کار در کارگاه قلم زنی اش مشغول بودند و با وجود نوسانات قیمت در کنار هم فعالیت دوستانه ای داشتند ولی امروز در چهره این بانوی کارآفرین غمی بزرگ موج می زد و گاهی در حین مصاحبه حس کردم، بغضش را فرو برد و اشکش را در چشمانش به سختی پنهان کرد.

*تولیدات خوبی داریم ولی حال بازار فروش اصلا خوب نیست

*کرونا چه مشکلاتی برای شما به وجود آورد؟

نوسان قیمت از یک طرف و رکود بازار فروش از طرف دیگر، زندگی سختی را برای ما رقم زد. مثلا قبل از کرونا شاید نگرانی امنیت شغلی داشتیم ولی مطمئن بودیم، کارمان براحتی بفروش میرود و همه بااشتیاق بسیار، مشتاق تقاضا و خرید از تولیدات ما بودند ولی الان با این اوضاع، با اینکه مواد لازم را داریم و کار ما آماده برای بازار فروش است، خریدار و توریستی نیست و حتی با این شرایط میدان امام هم شرایطش بهتر از ما نیست.

منتظر حمایت مسئولان هستم و کم ترین کار مسئولان این است که هدایای خودشان را تولیدات ما خریداری کنند

*به نظر شما برای حل مشکلات باید چه اقدامی انجام شود؟

برای حل این مشکل هر کس از دید خودش میتواند مشکل را حل کند و امروز من با مسئولین شهر خودمان صحبت کردم و از چند خبرگزاری خواستم تا برای حمایت از کار و فعالیت ما، اقدامی عملیاتی انجام دهند و منتظرم تا راه چاره ای برایم پیدا شود.

کل پس اندازم صرف خرید مواد اولیه حدود شش ماه قبل شد ولی بازار فروش ما را آشفته کرده و زخم عمیقی بر کار ما وارد کرده است.

با چندنفر از مسئولین صحبت کردم که اگر امکان دارد در این موقعیت کمی کمک و حمایت کنند و هراز گاهی بعنوان کادو و هدیه از ما خریداری کنند تا بتوانیم حقوق بچه هارا بدهیم که بتوانیم انها را روی پا نگه داریم.

در این دوماهی که نتوانسم حقوق بچه ها را پرداخت کنم، حس کردم که بچه ها از کار کردن دلسرد شده اند و این بزرگترین مشکل ماست. از شهردار و بخشدار و مسئولان خواهشمندم حداقل چند عدد از کارهای مارا خریداری کنند و از خبرگزاری ها خواهش کردیم که تبلیغاتی انجام بدهیم که بصورت تکی یا عمده کارهای مارا خریداری کنند تا بتوانیم در دوماه آینده با همان انسجام قبل بچه هارا جمع کنم و انشالله بعد از اتمام کرونا، بازار فروش هم ایده آل شود.

*سخن آخر خانم دری با همه خوانندگان چه بود؟

ایام عید یکی از بهترین موقعیت ها برای ما بود که هر سال نمایشگاهای میدان امام را داشتیم و بهترین درآمدمان در شش ماه اول سال معمولا کار می کردیم و شش ماه دوم را ساپورت می شدیم و این قانون کار ما بود چون شش ماه دوم توریست کم بود.

الان نداشتن امنیت شغلی، ما را تحت فشار قرار داده و از طرف دیگر ما از الان نگران شش ماه دوم سال هستیم. چون ما در شش ماه اول سال سعی میکردیم ذخیره و پس انداز داشته باشیم تا در شش ماه دوم سال کم نیاوریم و چون کارمان فصلی است با این وضعیت نیازمند هرگونه حمایت و کمک از طرف مسئولان هستیم.

*********************

به گزارش اصفهان شرق، کارگاه خانم دُری، یکی از هزاران کارگاهی هست که لبه پرتگاه قرار دارد و هر لحظه ممکن است بسته شده و همه بچه ها بیکار شوند.

مسئولان باید نسبت به ایجاد تسهیلات ویژه به رشته های صنایع دستی مبادرت ورزند و تولیدکنندگان و کارآفرینان محلی را یاری کنند زیرا فشار زیادی از لحاظ اقتصادی روی تولیدکنندگان محلی است.

خواهشمندیم تا مسئولان و ارگان های شرق اصفهان، به داد خانم کارآفرین شرق اصفهانی رسیده و با خرید تولیداتش که از ارزش بسیاری برخوردار است، نسبت به رونق فعالیت کارگاه قلم زنی اش، اقدام کنند.

انتهای پیام/ زهرا شجاعی