حجت الاسلام محمد الهی منش  در گفت و گویی؛  با بیان اینکه با نزدیک شدن به ماه رمضان و ماه بندگی خدا یکی از سوالاتی که در حال ایجاد یا گسترش است تکلیف نسبت به روزه ماه رمضان است، اظهارکرد: مردم کشورمان در مواجه با این مساله دنبال وظیفه شرعی خود هستند و سوال عمده ایشان این است که اساسا روزه در این شرایط چه حکمی دارد؟

کارشناس مرکز ملّی پاسخگویی به سؤالات دینی در اصفهان روزه را یکی از عبادات مهم دانست که برای تقرب به خداوند متعال همواره به آن سفارش شده است، عنوان کرد: همین روزه مطلقا موجب تقرب نیست بلکه در یک تقسیم بندی کلی به چهار قسم تقسیم می شود که شامل روزه واجب مثل روزه ماه رمضان، روزه مستحب مثل روزه ماه شعبان، روزه مکروه مثل روزه روز عاشورا و روزه حرام است.

وی یکی از اقسام روزه های حرام  را روزه کسی دانست که روزه برای او ضرر دارد و خاطرنشان کرد: نکته مهم این است که در تشخیص ضرر معیار خود شخص است؛ البته نظر پزشک یا پزشکان متعهد و متخصص می تواند در علم یا خوف ضرر تاثیر گذار باشد.

الهی منش با بیان اینکه افراد در تشخیص ضرر سه دسته می شوند، گفت: مومنان  یا اطمینان دارند که روزه برایشان ضرر ندارد که تکلیف ایشان مشخص است و باید روزه بگیرند، یا اطمینان دارند که روزه برایشان ضرر دارد که در این صورت قطعاً روزه باطل و حرام است و یا نمی دانند که روزه برایشان ضرر دارد یا نه که در شرایط فعلی بیشتر افراد در گروه سوم قرار دارند.

کارشناس فقه و احکام پیرامون نظر مراجع عظام تقلید در این رابطه تصریح کرد: اگر خود شخص احتمال عقلایی بدهد و از این احتمال خوف(ترس) برایش پیدا شود نباید روزه بگیرد؛ البته آیات عظام خوئی و سیستانی در ضرری که موجب هلاکت و نقص می شود فتوا به حرمت روزه می دهند و در ضرر کمتر از هلاکت و نقص حکم به جواز خوردن روزه می دهند.

وی با اشاره به اینکه این خوف برای هر کسی حاصل نمی شود، اظهار کرد: اگر برای فردی بنا به تشخیص خودش یا به گفته پزشکان متخصص، روزه گرفتن، احتمال ابتلای او به این بیماری و آسیب دیدن وی را افزایش دهد و برای او خوف ایجاد کند نباید روزه بگیرد.

الهی منش افزود: به طور معمول این خوف برای کسانی حاصل می شود که دست به گریبان این بیماری هستند و یا مشکوک به این بیماری هستند و یا اینکه سیستم ایمنی بدن آنها در مقابل این بیماری ضعیف است و یا شغل آن ها بگونه است که برای آنها خوف ایجاد کرده است.

کارشناس مرکز ملّی پاسخگویی به سؤالات دینی در اصفهان تاکید کرد: اگر افراد بتوانند با تغییر شرایط مثلاً با ماندن در منزل، تحرک کمتر، رعایت نکات بهداشتی و مصرف غذاها و نوشیدنی‌های تقویتی، احتمال متعارف ضرر را دفع کند و ایجاد چنین شرایطی موجب مشقت شدید نشود، باید چنین کند و روزه بگیرد.

وی با اشاره به این مسئله در رساله عملیه مراجع عظام، گفت: همانطور که در رساله های عملیه نیز تصریح شده است اگر کسی می داند روزه برای او ضرر ندارد اگرچه دکتر بگويد ضرر دارد، باید روزه بگیرد و کسی که یقین یا گمان دارد که روزه برایش ضرر دارد اگر چه دکتر بگوید ضرر ندارد، باید روزه نگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست مگر اینکه به قصد قربت بگیرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.

الهی منش با بیان اینکه از منظر آیات عظام امام رهبری و شبیری زنجانی کسی که نمی ترسد که روزه برایش ضرر دارد یاعقیده اش این است که روزه برای او ضرر ندارد، اگر روزه بگیرد و بعد از مغرب بفهمد روزه برای او ضرر داشته، روزه اش باطل است و باید بعدا قضا کند، تصریح کرد: آیات عظام خوئی و سیستانی نیز در فرض ضرر قابل توجه برای بدن فتوا به بطلان روزه می دهند و آیات عظام گلپایگانی، تبریزی، صافی، فاضل و مکارم بنابر احتیاط واجب روزه را باطل می دانند.

کارشناس فقه و احکام در پایان گفت: در پایان تذکر این نکته لازم است که کسانی که مجوز شرعی برای افطار روزه دارند شرعا جایز نیست که در ملا عام روزه خواری کنند.

انتهای پیام/