به گزارش اصفهان شرق_سید روح الله رفعتی پور/ 16تیرماه پایان مهلت 60روزه نظام جمهوری اسلامی ایران به اعضای برجام به خصوص اروپایی ها برای عمل به تعهدات شان در جهت تأمین منافع ایران است. از تاریخ 18 اردیبهشت که جمهوری اسلامی تصمیم گرفت برخی از تعهدات خود در قالب برجام را بر اساس بندهای 26 و 36 این قرارداد کاهش دهد، موضع گیری های گوناگونی در قبال این تصمیم راهبردی صورت گرفته است.

متأسفانه برخی افراد و گروههای سیاسی در کشور، به جای حمایت از موضع عزت خواهانه و مقتدرانه ی نظام، به بیان ایراداتی نسبت به این تصمیم اساسی پرداختند و آن را به نوعی باعث تحریک طرف های مقابل به ویژه آمریکایی ها دانستند. نکته ی جالب ماجرا اینجاست که آمریکایی ها اصلاً از ابتدا به برجام پایبند نبوده و به طور رسمی و یکجانبه از این توافق خارج شده اند؛

سؤال مهم این است که شخصیت های سیاسی وابسته به جریان های خاص در کشور، به چه دلیل هنوز هم به دنبال تحقق خواسته های آمریکایی ها هستند؟ چرا با این که آمریکا از برجام خارج شده، اینان هنوز دم از مذاکره حتی در موضوعات غیر هسته ای می زنند؟ چرا به دنبال تضعیف قدرت دفاعی کشور و عمق راهبردی ایران در منطقه اند؟

اما در این نوشتار به دنبال پاسخ به این سؤالات نیستیم؛ زیرا اولاً پاسخ پرسش های پیش گفته کاملاً روشن است و تمایل افراد و جریان های خاص به غرب قابل کتمان نیست و ثانیاً ما به دنبال تبیین موضوع مهم تری هستیم: این که آیا تصمیم نظام در قالب مصوبه شورای عالی امنیت ملی برای کاهش تعهدات خود، صحیح بوده یا خیر؟

در پاسخ باید گفت:

اولاً بسیار روشن است که هر عقل سلیمی تصدیق می کند که تعهدات در هر رابطه ای باید متناسب باشد؛ به عبارت دیگر نمی توان انتظار داشت در یک تعهد یا رابطه، یک طرف صرفاً متعهد به انجام تکالیفی باشد اما طرف مقابل به هیچ تعهدی پایبند نباشد و اصولاً حتی در روابط شخصی نیز هیچ کس چنین چیزی را نمی پذیرد.

ثانیاً بر اساس قواعد بین المللی نیز تعهدات طرفین در هر توافقی باید متناسب باشد. البته در بسیاری موارد چون یک طرف بر طرف دیگر تسلط پیدا کرده و به عبارتی طرف ضعیف را تحت قدرت خود درآورده، تناسبی در تعهدات وجود ندارد؛ اما این موضوع درباره ی جمهوری اسلامی صدق نمی کند، زیرا نه اساساً طرف های مقابل ایران در جایگاهی قرار دارند که بتوانند بر ایران تسلط یابند و نه ایران در موقعیت ضعف قرار دارد؛ بلکه باید گفت امروز ایران اسلامی در شرایطی از قدرت قرار گرفته که دشمن به هر دستاویزی چنگ می زند تا بتواند ذره ای در مسیر پیشرفت ایران خلل ایجاد کند. اگر نبود قدرت پیش روندگی جمهوری اسلامی و اگر نبود توان تأثیرگذاری ایران در معادلات منطقه ای و جهانی، هیچ گاه مستکبرین به انواع و اقسام حیله ها متوسل نمی شدند تا مسیر حرکت انقلابی نظام اسلامی ایران را مسدود سازند.

ثالثاً در آموزه های قرآنی نیز همین شکل رفتار مورد تأیید و تأکید قرار گرفته که در ادامه به برخی از آیات اشاره خواهیم کرد:

1- قاعده نفی سبیل، راه هرگونه سلطه ی دشمن بر جامعه اسلامی را برای همیشه بسته اعلام کرده است: … وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا (نساء/141)

2- در سوره ی انفال آیات متعددی به نحوه ی رفتار جامعه و نظام اسلامی با دشمنان اشاره کرده و مسیر صحیح را مشخص نموده است؛ به عنوان نمونه:

– اعلام شده که اگر دشمنان به جنگ روی آورند، مؤمنین نیز همان گونه با آنان رفتار خواهند کرد و حتی اگر تعداد دشمنان زیاد باشد هیچ سودی به حال آنان نخواهد داشت؛ به بیان دیگر، در اکثریت قرار داشتن آنان باعث پیروزی شان نخواهد شد و پیروزی نهایی با مؤمنان است: … وَ إِنْ تَعُودُوا نَعُدْ وَ لَنْ تُغْنِيَ عَنْكُمْ فِئَتُكُمْ شَيْئًا وَ لَوْ كَثُرَتْ… (انفال/19)

– دشمنان حتی با هزینه کردن همه ی توان شان، در نهایت به نتیجه نخواهد رسید و در نهایت دچار شکست و حسرت در دنیا و ذلت در آخرت خواهند شد: إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ (انفال/36)

– به مؤمنین دستور داده شده که در تقابل با دشمن، ثابت قدم باشند؛ به عبارت دیگر مؤمنین باید در رویارویی با دشمنان از موضع قدرت وارد شده و به هیچ عنوان عقب نشینی نکنند: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا… (انفال/45)

– مؤمنین از اختلاف که باعث سستی و از بین رفتن هیبت جامعه اسلامی می شود، بر حذر داشته شده اند: … وَ لَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ… (انفال/46)

متأسفانه در همین قضیه ی تصمیم جدی و قدرتمندانه ی نظام جمهوری اسلامی، عده ای بنا را بر مخالفت و ایجاد دودستگی در جامعه گذاشتند؛ گویا وجود و حیات سیاسی شان با منافع دشمن گره خورده است!!

– بدترین موجودات کسانی معرفی شده اند که به عهد خود پایبند نیستند: إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِينَ كَفَرُوا فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ* الَّذِينَ عَاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِي كُلِّ مَرَّةٍ وَ هُمْ لَا يَتَّقُونَ. (انفال/55-56) امروز برای همه روشن شده است که آمریکایی ها و اروپایی ها به هیچ عنوان به تعهدات خود پایبندی ندارند و حتی برای توافق های بین المللی نیز ارزشی قائل نیستند.

– دستور داده شده با کسانی که به پیمان خیانت می کنند (و حتی احتمال خیانت شان وجود دارد) مانند خودشان رفتار شود و پیمان شان به سوی شان بازگردانده شود؛ به عبارت ساده تر، نظام اسلامی تا زمانی می تواند به تعهدات خود عمل نماید که طرف های مقابل نیز تعهدات خود را انجام دهند و قرار نیست اگر دیگران به عهد خود پایبند نباشند ما محدودیت ها را بر خود تحمیل نماییم: وَ إِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَى سَوَاءٍ… (انفال/58)

– نکته ی مهم دیگر این که دشمن نباید خیال کند که توانسته پیشی بگیرد و موفق شود؛ آنان نمی توانند مؤمنان را درمانده کنند و شکست دهند. این موضوع باید به دشمنان و نیز نادانان فهمانده شود: وَ لَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَبَقُوا إِنَّهُمْ لَا يُعْجِزُونَ (انفال/59). این آیه به آن معناست که نباید در جامعه ی اسلامی، قدرت دشمن بزرگ نمایی شود. دشمن قادر به شکست مؤمنین نیست به شرط آن که خودشان محکم و باصلابت باشند.

– خداوند متعال به تقویت قوای گوناگون در جامعه ی اسلامی دستور داده و یکی از مهم ترین  اصول سیاست خارجی نظام اسلامی را بیان فرموده است: وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ… (انفال/60)

عبارت «تُرْهِبُونَ بِهِ …» اشاره به اصل بازدارندگی/ بازدارندگی فعال در عرصه ی فعالیت های بین المللی دارد؛ به این معنا که نظام و جامعه ی اسلامی باید به قدری خود را در زمینه های مختلف قدرتمند نماید که دشمن اجازه ی هیچ گونه تعرضی نسبت به این جامعه به خود ندهد و این یعنی تهدیدزدایی. متأسفانه در سال های اخیر، برخی مسئولان به دنبال سیاست تنش زدایی بوده اند که با توجه به بدذاتی و بدعهدی دشمنان، تا زمانی که جامعه ی اسلامی به عرصه ی تهدیدزدایی و بازدارندگی/بازدارندگی فعال وارد نشود، تنش های پی در پی از سوی دشمن ایجاد خواهد شد. تهدیدزدایی به معنای آن است که دشمن با هیج نوع محاسبه ای نتواند به نتیجه برسد که می تواند با نظام اسلامی رویارو شود. امروز به لطف خدا و با تلاش جوانان انقلابی این سرزمین در عرصه های دفاعی و امنیتی به این جایگاه دست یافته ایم و ان شاءالله در آینده ی نزدیک در عرصه ی اقتصادی نیز موفق به این کار خواهیم شد. اکنون دشمن در حال کشیدن نفس های آخر است و مصداق «الغریق یتشبث بکل حشیش» شده است.

3- خداوند متعال امر فرموده است که در صورت تعدی دیگران باید متناسب با آن، پاسخ داده شود: … فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ… (بقره/194)

4- دستور داده شده که صرفاً با کسانی بر سر پیمان بمانید که نقض عهد نکرده اند و از دشمان پشتیبانی نکرده اند: إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَ لَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ… (توبه/4) و همچنین تا زمانی باید بر قرارداد باقی بود که طرف مقابل به عهد خود پایدار باشد: … فَمَا اسْتَقَامُوا لَكُمْ فَاسْتَقِيمُوا لَهُمْ… (توبه/7).

5- تذکر داده شده که دشمنان اگر بر مؤمنین راهی پیدا کنند، ملاحظه ی هیچ تعهدی را نخواهند کرد: …إِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لَا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَ لَا ذِمَّةً…(توبه/8). نکته ی جالب این آیه آن است که صراحتاً بیان شده دشمن در تلاش است صرفاً در بیان، مؤمنین را راضی نگه دارد نه در عمل؛ و البته در باطن شان هیچ قرابتی با مؤمنین ندارند: … يُرْضُونَكُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ تَأْبَى قُلُوبُهُمْ…(توبه/8) مانند آنچه این روزها در قضیه اینستکس اروپایی ها به روشنی می بینیم.

6- به مقابله با پیمان شکنان دستور داده شده و برای عدم مقابله با آنان هشدار و تذکر داده شده است: وَ إِنْ نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقَاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لَا أَيْمَانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ*أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ(توبه/12-13)

از این دست آیات در قرآن کریم بسیار می توان یافت که ما به همین اندازه بسنده می کنیم. از این نمونه ها به روشنی می توان در یافت که جامعه و نظام اسلامی به واسطه ی ایمان و استقامت، در موضع قدرت و برتری نسبت به دیگران قرار دارد و به هیچ عنوان نباید به دشمنان اعتماد و تکیه کرد؛ لذا می توان این گونه نتیجه گرفت که تصمیم و رفتار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در برابر غربی ها، حرکت در مسیر صحیح عقلانی، حقوقی و ایمانی است و باید تا رسیدن به پیروزی کامل در این مسیر، مقاوم و استوار ادامه ی حرکت دهیم. دیر نیست روزی که پرچم اسلام بر بلندای عالَم هستی به اهتزاز درآید و با نابودی دشمنان، نظام اسلامی در اوج اقتدار و افتخار در برابر دیدگان همه قرار گیرد.