به گزارش اصفهان شرق؛ به نقل از انجمن علمی اقتصاد شهری ایران، حسین محمد پورزرندی پیرامون شعار سال، اظهار کرد: به مانند سالهای اخیر رهبر فرزانه و گرانقدر انقلاب شعار سال را به مفهومی کاملا اقتصادی اختصاص دادند، رونق تولید شاید عبارتی تشکیل شده از دو کلمه باشد اما همه کاستی ها و گرفتاریها و تنگناهای کشور بخصوص در برهه کنونی را نمایان و متجلی می سازد.

با اشاره به اینکه اگر تحریم اقتصادی را به مانند یک بلیه طبیعی مانند سیل یا زلزله در نظر بگیریم بدون کمترین تردیدی، تولید نقش استحکامات سازه و رعایت اصول فنی ساختمان را دارد، اظهار کرد: تولید شاه کلید پیشرفت و آسیب ناپذیری در اقتصاد جهانی و موج شکنی محکم در برابر سیل تهدیدات دشمن است.

وی با تاکید براینکه هیچ‌کدام از کلیدواژه‌های اقتصادی چنین جایگاهی را ندارد، گفت: اگر نگاهی به بزرگی اقتصاد ایران بیندازیم انتظار داریم که چنین اقتصادی کمتر در برابر تکانه‌های خارجی متلاطم شود، اقتصاد ایران از لحاظ بزرگی و حجمGDP  (تولید ناخالص داخلی) نزدیک به ۵۰۰ میلیارد دلاری، در رتبه ۲۷ جهان قرار دارد و اگر تولید ناخالص داخلی را بر مبنای برابری قدرت خرید (ppp) محاسبه کنیم، ایران با اقتصاد حدود ۱.۵ تریلیون دلاری در رتبه ۱۸ جهان قرار می‌گیرد.

سهم بخش صنعت کشور از تولید ناخالص داخلی بسیار پایین است

رییس انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با بیان اینکه به لحاظ ذخایر هیدروکربوری ایران با ۱۵۸ میلیارد بشکه ذخایر نفتی کشف شده، نزدیک به ۱۰درصد از کل منابع کشف‎شده نفتی جهان را دارا است، گفت: ایران همچنین دومین کشور بزرگ دارای ذخایر ثابت‏ شده گاز و چهارمین کشور بزرگ تولیدکننده گاز جهان است و این مزیت‌ها را بسیاری از کشورها حتی کشورهای پیشرفته ندارند.

پورزرندی خاطر نشان کرد: اینکه چرا با داشتن چنین مزیت‌های اقتصادی، کشور ما هنوز هم در شرایط خاص اقتصادی دچار تلاطم می‌شود، پاسخ بی شک در یک گزاره نهفته است و آن ضعف تولید است.

وی با بیان اینکه سهم بخش صنعت کشور از کل تولید ناخالص داخلی بسیار پایین است، ادامه داد: رشد متوسط سالانه سرمایه گذاری در این بخش کمتر از ۱.۵ درصد طی سالیان اخیر بوده و سهم این بخش کمتر از ۱۵درصد و حدود ۱۲ درصد کل GDP کشور است. این در حالی است که در کشورهای شرق آسیا سهم تولیدات صنعتی از تولید ناخالص داخلی نزدیک به ۲۵ درصد است.

این استاد دانشگاه با اشاره به اعمال تحریم‌ها توسط آمریکا علیه ایران، گفت: در سال ۲۰۱۸ این کشور بر ۵۰ میلیارد دلار کالای وارداتی از چین که تقریبا معادل ۱۰ درصد کل واردات این کشور از چین بود، تعرفه اعمال کرد اما چرا اقتصاد چین و روسیه در اثر اعمال تحریم‌ها نه تنها آشفته نمی‌شود بلکه به مقابله با مثل، پرداخته همچنان‌که بستن تعرفه ۲۵درصدی کشور چین روی برخی کالاها از جمله محصولات کشاورزی آمریکا بخشی از این پاسخ بود.

 وی با تاکید براینکه شواهد نشان می دهد که تحریم‌های آمریکا در این کشورها به دلیل رونق و پیشرفت تولید در این کشورها بی اثر و یا کم اثر است، تصریح کرد: رونق تولید که در افزایش صادرات تبلور می یابد باعث می شود که کشور به جای قرار گرفتن در حاشیه اقتصاد همبسته جهانی، در متن و مرکز آن قرار بگیرد.

پورزرندی یادآور شد: در یک سال اخیر بخش تولید کشور متحمل فشارها و آسیب‌های جدی شد و این آسیب‌ها بلافاصله در قالب کاهش رشد اقتصادی، افزایش تورم، پایین آمدن بهره وری، گسترش فقر، کاهش اشتغال و … خود را نشان داد.

سرمایه‌ها به جای بخش‌های کم تحرک باید به تولید گسیل شود

رییس انجمن علمی اقتصاد شهری ادامه داد: بخش تولید کشور به دلیل تحولات اخیر بازار ارز و کاهش ارزش پول ملی قسمتی از توان و رمق خود را از دست داده و بخشی از نیروی کار خود را تعدیل کرده و در فروش محصولات خود و واردکردن مواد اولیه دچار مشکل شده است. همین امر سبب شده که در بعد داخلی نیز با موانعی همچون مسائل مالیاتی، عوارض گمرکی، بدهی به دیگر بخش‌ها و دستگاه‌ها، نبود توان بازپرداخت تسهیلات، نبود و کمبود سرمایه به‌ویژه سرمایه درگردش و مانند اینها مواجه باشد.

وی : رونق تولید مورد نظر مقام معظم رهبری در طول شعار سال قبل یعنی حمایت از تولید داخل و در درون گفتمان اقتصاد مقاومتی قرار دارد چنانچه حمایت همه جانبه از کالای ایرانی مدنظر قرار بگیرد تولید نیز شکوفا خواهد شد.

وی خاطر نشان ساخت: بخش مهم دیگری از رونق تولید به سرمایه گذاری گسترده در این بخش توسط دولت و بخش خصوصی بر می گردد، باید تلاش کرد سرمایه‌ها به جای حرکت به سمت بخش‌های کم تحرک و کم اثر، به سوی تولید گسیل شود. بخش دیگری از این فرایند به عهده مراکز و انجمن‌های علمی و تحقیقاتی، دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش بنیان است آنها باید به لحاظ تئوریک مسیر رونق تولید را به خوبی کندوکاو کرده و مسیر را به خوبی نشان دهند.

رییس انجمن علمی اقتصاد شهری ایران یادآور شد: پیدا کردن مزیت‌های نسبی، نشان دادن فرصت‌ها، تنگناها و ترسیم سناریوها بخشی از ماموریت‌های آنها است. مردم، همبستگی، مشارکت و اتحاد آنها در رونق تولید و حمایت از تولید پایان بخش چرخه ای است که در انتها می‌تواند اعتلا و توسعه کشور را به همراه داشته باشد.