به گزارش اصفهان شرق، از دعاهای منسوب به امام عصر(عج) دعای معروف «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَهِ» است که به زیبایی هر چه تمام و در فرازهایی کوتاه وظایف منتظران از اقشار و صنوف مختلف را بیان کرده و راه و رسم زندگی به سبک انتظار را نشان می دهد.

از این رو، در سلسله مطالبی شرح فرازهای نورانی و ژرف این دعا مرور می شود:

امام عصر(عج) در ادامه فرازهای این دعا شریف عرضه می دارند: «طَهِّرْ بُطُونَنا مِنَ الْحَرامِ وَالشُّبْهَهِ؛ و درون ما را از حرام و مال شبهه‌ناک پاکیزه گردان».

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «مَنْ أَکَلَ لُقْمَهَ حَرَامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاهٌ أَرْبَعِینَ لَیْلَهً؛ وَ لَمْ تُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَهٌ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً وَ کُلُّ لَحْمٍ یُنْبِتهُ الْحَرَامُ فَالنَّارُ أَوْلَى بِهِ»[1] نماز کسی که لقمه‌اش حرام است تا چهل روز از ارزش چندانی برخوردار نیست و تا چهل روز دعای او مستجاب نمی گردد و هر مقدار از بدن که پرورش یافته لقمه حرام باشد سزاوار آتش و سوختن است.

در حدیثی قدسی آمده است که خداوند متعال می فرماید: «فَمِنْکَ الدُّعَاءُ وَ عَلَیَّ الْإِجَابَهُ فَلَا تَحْجُبْ عَنِّی دَعْوَهً إِلَّا دَعْوَهَ آکِلِ الْحَرَامِ»[2]  بنده من! تو دعا کن؛ من اجابت می کنم. بدان که تمام دعاها به پیشگاه اجابت من می رسد؛ مگر دعای کسی که مال حرام می خورد.

باید توجه داشت رزق حلال و درآمد مشروع، نعمتی الهی است و ثروت های به دست آمده از راه گناه و خلاف، حرام است و خوردن آن «حرام خواری» است و تاثیر سوء بر اخلاق و افکار خود انسان و نسل و فرزندان و خانواده او دارد و در آخرت هم مورد مواخذه قرار می گیرد برای همین هم در دعای امام زمان(عج) آمده «وَطَهِّرْ بُطُونَنا مِنَ الْحَرامِ وَالشُّبْهَهِ».

آثار حرامخواری
حرامخواری آثاری دارد که سبک زندگی منتظرانه را تحت تاثیر قرار داده و عواقب سوئی را دامنگیر آن می کند. ازجمله آنها «سنگدلی و عدم حق پذیری» است چراکه لقمه حرام سبب قساوت قلب شده و مانع از پذیرش سخن حق می شود چنان سیدالشهداء(ع) در روز عاشورا علت ناشنوایی قلب سپاه یزید و کوفیان در مقابل سخنان حق خود را این امر دانستند و فرمودند: «فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِکُمْ؛ شکمهایتان از حرام پر شده و بر قلبهایتان مُهر خورده است.[3]

لعنت فرشتگان
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «إِذَا وَقَعَتِ اللُّقْمَهُ مِنْ حَرَامٍ فِی جَوْفِ الْعَبْدِ لَعَنَهُ کُلُّ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ فِی الْأَرْضِ»[4] هرگاه لقمه ای حرام در شکم بنده ای از بندگان خدا قرار گیرد تمام فرشتگان زمین و آسمان او را لعنت می کنند.

عبادت هایی که برای آن عذاب می نویسند
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «مَنِ اکْتَسَبَ مَالًا حَرَاماً؛ لَمْ یَقْبَلِ اللَّهُ مِنْهُ صَدَقَهً وَ لَا عِتْقاً وَ لَا حَجّاً وَ لَا اعْتِمَاراً؛ وَ کَتَبَ اللَّهُ بِعَدَدِ أَجْزَاءِ ذَلِکَ أَوْزَاراً؛ وَ مَا بَقِیَ مِنْهُ بَعْدَ مَوْتِهِ کَانَ زَادَهُ إِلَى النَّارِ»[5] کسی که کسبش حرام است خداوند هیچ کار خیرى را از او نمى‏پذیرد، چه آن کار صدقه باشد چه آزاد کردن بنده، حج باشد یا عمره و خداوند متعال به عوض پاداش این کارها، گناه براى او ثبت مى‏کند و آنچه پس از مرگش باقى مى‏ماند توشه دوزخ او خواهد بود.

مسدود شدن مسیر دوستی با اهل بیت(علیهم السلام)
امیرالمومنین علیه السلام می فرمود: «لَیْسَ بِوَلِیٍّ لِی مَنْ أَکَلَ مَالَ مُؤْمِنٍ حَرَاماً»[6] کسی که به حرام، مال مومنی را بخورد هرگز دوستدار من نیست.

ممنوعیت ورود به بهشت
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّهَ أَنْ یَدْخُلَهَا جَسَدٌ غُذِّیَ بِحَرَامٍ»[6] همانا خداوند ورود بدنی را که از حرام تغذیه کرده به بهشت ممنوع کرده است.

محروم از دیدار و کوثر و شفاعت
امیرالمومنین علیه السلام در وصیت خود به امام حسن علیه السلام فرمود: «وَ لَا یَرِدُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ أَکَلَ مَالًا حَرَاماً لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ»[7] به خدا سوگند به خدا سوگند به خدا سوگند کسی که ذره ای مال حرام بخورد در قیامت از رسول خدا صلی الله علیه و آله دور می افتد«وَ لَا یَشْرَبُ مِنْ حَوْضِهِ وَ لَا یَنَالُ شَفَاعَتَهُ»[8] و از حوض کوثر نمی نوشد و مشمول شفاعت آن حضرت نمی گردد.

بنابر آنچه گذشت و در سایه دعایی که امام عصر(عج) کرده اند، منتظر باید بداند هم درآمد باید حلال و مشروع باشد هم خرج کردن ها در راه خداپسند و جایز باشد، هم مدیون دیگران نباشد و حق افراد را نخورد، هم اگر به دارایی و درآمد او خمس و زکات تعلق گیرد، تکلیف الهی را عمل کند و خمس و زکات بدهد تا اعمال عبادی او دارای اشکال نشود و امام زمان(عج) را از خود ناراضی نکند. بعضی ها کسب و کار خوب و درآمد سرشاری دارند، ولی حساب سال ندارند و خمس نمی دهند. خمس دو بخش است: بخشی سهم سادات و بخشی سهم امام(عج). کسی که خمس نمی دهد، هم بدهکار سادات است و هم بدهکار امام(عج).

مسلمان منتظر نباید زندگی و کسب و کار و درآمد خود را به ربا و رشوه، سوءاستفاده از بیت المال، جعل سند و فاکتور، اختلاس، شکت های هرمی، تصرف عدوانی در مال و ملک دیگران، ندلیس و تقلب و … بیالاید یا از ساعت کاری کم بگذارد و یا تخلف از قراردادهای مالی داشته باشد.

خوشا به حال آنان که درآمد و کسب شان چنان است که اگر امام زمان(عج) ظهور کند، بتوانند او را به خانه و سر سفره خود دعوت کنند و از راه حلال پذیرایی کنند.

پی نوشت:
[1]. بحارالأنوار، 63/314؛
[2]. عده الداعی و نجاح الساعی، ص139،
[3]. بحارالأنوار، ج45، ص8؛
[4]. الدعوات، ص25؛
[5]. ثواب‏الأعمال، ص282؛
[6]. مجموعه ورام علیه السلامتنبیه الخواطر)، 1/16؛
[7]. همان، ص61؛
[8] . دعائم‏الإسلام، 2/35.

شبستان