به گزارش اصفهان شرق، روز نخست جشنواره فیلم فجر در اصفهان در آرامش کامل و البته با استقبال سرد مخاطبان به پایان رسید، هنوز برگزاری این رویداد فرهنگی در شهر توسط مردم جدی گرفته نشده و یا شاید فیلم‌ها چندان قابل‌قبول نبوده است.

با وجود اینکه قیمت بلیت فیلم‌ها با روزهای عادی 2 هزار تومان اختلاف دارد و گیشه هم برای فروش بلیت علی‌رغم  خرید اینترنتی در دسترس مردم بوده است، نمایش ماحصل یک سال سینمای ایران هنوز نتوانسته مردم را برای دست در جیب کردن و بلیت خریدن مجاب کند؛ البته شاید در روز نخست هر جشنواره‌ای چنین اتفاقی می‌تواند طبیعی باشد و قضاوت را برای استقبال شهر از جشن سینمای ایران به روزهای بعد موکول کند.

نخستین فیلم روز ابتدایی جشنواره در سینما سپاهان «امپراطور جهنم» بود که برای تماشای آن صندلی‌های خالی بسیاری هنوز در سالن وجود داشت، تازه‌ترین ساخته پرویز شیخ‌طادی تلاش کرده تا با به نمایش درآوردن ریشه‌های شکل‌گیری تروریست‌های تکفیری، اثری در ژانر استراتژیک خلق کند.

*«امپراطور جهنم» در «اتاق تاریک»

داستان از روزهای کودکی یک شیخ عرب و تربیت خشن پدرش آغاز می‌شود و در ادامه به تجاوز پلیس فرانسه به همسر همان شیخ در این کشور می‌پردازد تا حس انتقام را در وی شعله‌ور کند و به این بهانه به تدریج از تقیدات دینی خود خارج شود و خود را جانشین پیامبر دانسته و قتل‌عام و خون‌ریزی را برای رسیدن به قدرت، مشی خود کند.

قاب‌ها و تصاویر به نسبت آثار قبلی شیخ طادی سینمایی‌تر شده و موسیقی محمدرضا علی‌قلی گوش‌نواز است و در فراز و فرودهای داستان کمک‌کننده خواهد بود، اگرچه داستان در فرانسه روایت می‌شود ولی تنها بخش‌هایی از فیلم در فرانسه گرفته شده و مابقی نماها در گرجستان و ایران فیلم‌برداری شده است.

با وجود آنکه کارگردان برای راحتی مخاطب و یا راحتی ساخت فیلم خودش سعی کرده تا زبانی غیر از فارسی به اثرش وارد نکند اما عدم استفاده از زبان اصلی شخصیت‌های داستان مثل عربی، فرانسه و حتی عبری باعث شده تا قرار گرفتن مخاطب در فضای فیلم و همراهی باشخصیت‌های «امپراطور جهنم» کمی سخت شود.

پراکندگی در بسیاری از سکانس‌ها ذهن مخاطب را به سراغ سانسوری‌های فیلم هم می‌برد، نکته‌ای که محمد خزاعی تهیه‌کننده «امپراطور جهنم» هم به آن اشاره کرده و گفته بود: «این فیلم در 150 دقیقه تولید شده ولی به دلیل برخی ملاحظات که به فیلم وارد شد، حدود 58 دقیقه از آن کم شد، شاید همین مسأله باعث شده در بخش‌هایی از فیلم پرش دیده شود اما با این حال تلاش تیم تولید این بود که روایت فیلم حفظ شود و منسجم باقی بماند.»

«امپراطور جهنم» قرار بود سال گذشته در جشنواره حاضر شود که به دلیل عدم راه‌یابی به بخش سودای سیمرغ و حضور در بخش چشم‌انداز جشنواره فیلم فجر از جشنواره انصراف داد و با نامه‌های سرگشاده‌ای به رئیس وقت سازمان سینمایی حواشی و گلایه‌هایی را از استاندارد کم فیلم گرفته تا جانب‌داری از عربستان سعودی به همراه داشت.

با وجود اینکه عدم پرداختن به وجه دراماتیک شخصیت‌های داستان به شدت احساس می‌شود و جدال بین شیعه با وهابی و سنی با شیخ عرب بسیار جای کار دارد اما جلوه‌های بصری فیلم و وجود صحنه‌های اکشن با همه خشونت و دل‌خراشی می‌تواند از نقاط قوت فیلم محسوب شود.

«امپراطور جهنم» در پایان با نشان دادن دست‌های پشت پرده‌ای از رژیم صهیونیستی و آمریکا در تقویت عنصر جهالت و خون‌ریزی در میان شیوخ عرب و بها دادن به تروریست‌های تکفیری، فلاکت و حقارت یک وهابی را پیش چشم همگان نشان می‌دهد که با بازی خوب علی نصیریان در جای جای فیلم «امپراطور جهنم» را به یک فیلم با واکنش بین‌المللی بدل خواهد کرد.

واکنش مخاطبان هم به این فیلم در دو طیف مخالف خلاصه می‌شد؛ از  بانویی که فیلم را نپسندیده بود و حاضر به مصاحبه نبود تا خانمی که به تازگی از فرانسه بازگشته بود و صحنه‌سازی‌های فیلم را واقعی می‌دانست و از فیلم راضی بود، به عقیده او این فیلم می‌تواند برای مخاطب عام هم قابل‌فهم باشد چراکه نقطه گنگی در آن نبود، البته به سبب وجود صحنه‌های دل‌خراش فیلم می‌توان گروه سنی برای آن تعریف کرد.

دانشجوی دیگری که فیلم را با پیش‌زمینه قبلی انتخاب کرده از اینکه این فیلم هیچ حس خاصی را به او منتقل نکرده گلایه دارد و می‌گوید: «همان مقدار که نقطه قوت داشت، نقطه‌ضعف هم داشت که یکدیگر را خنثی می‌کردند، جلوه‌های ویژه بسیار مصنوعی بود.»

تماشاگر دیگری لو رفتن مهره اصلی داستان را در میانه کار عامل عدم غافلگیری مخاطب در سکانس پایانی می‌داند و بر این باور است که فیلم مخاطب‌های خود را خواهد داشت و سبک آن به سبب ریتم تند و صحنه‌های اکشن می‌تواند مورد اقبال واقع شود.

*این بار هیس پسرها فریاد نمی‌زنند!

سانس دوم سینما سپاهان در ساعت 20:30 اکران کننده تازه‌ترین اثر روح‌اله حجازی پس از سه سال دوری از سینما بود، «اتاق تاریک» فیلمی در ژانر اجتماعی است که موضوع داغ این روزهای سینما یعنی تجاوز را دست‌مایه خود قرار داده و تلاش کرده تا این بار یک پسربچه را سوژه کند.

فیلم به سبک فیلم‌های اصغر فرهادی موسیقی زمینه ندارد و تا چند سکانس مانده به آخر مخاطب را با سؤال متجاوز کیست به دنبال خود می‌کشاند که در آخر هم مشخص می‌شود تجاوزی به کودک رخ نداده و مظنون به این کار، خود قربانی تجاوز شده است.

شخصیت‌های داستان هر کدام با یک معضل اجتماعی دست به گریبان‌اند از پدر که قاچاقچی داروست، تا مادر که نسبت به کودک خود بی‌خیال است و با دیالوگ«چه کسی گفته غذا پختن کار زنه» ذهن را به سمت یک فمینیست متبادر می‌کند، همسایه‌های این خانواده که گویی در جایی دور از شهر ساکن‌اند، یا فرزند طلاق هستند و از کودکی هر کاری خواسته‌اند، انجام داده‌ یا در دیدن فیلم‌های ضداخلاقی تبحر دارند.

کارگردان تلاش کرده تا روش تربیتی غلط یک خانواده سطح متوسط را نقد کند اما گزاره‌هایی در فیلم هست که ظن سیاه‌نمایی را تقویت می‌کند، مثل دیالوگی که از زبان زن که خواهرش با لاتاری به امریکا مهاجرت کرده شنیده می‌شود «به خدا مردم روانی شدند، اصلاً جای زندگی کردن نیست اینجا» اگرچه بازیگر کودک فیلم به خوبی از پس نقش برآمده و مخاطب را با دلسوزی با خود همراه می‌کند و حتی در صحنه‌ای که مادر برای معاینه عمل زیبایی نزد دکتر مرد می‌رود واکنش درستی نشان می‌دهد اما این حجم از سیاهی در یک فیلم مخاطب را با ناامیدی از سالن خارج می‌کند.

بانوی معلمی بعد از دیدن فیلم می‌گوید: «نگرانی که در این فیلم نمایش داده شده، معضلی است که ما هم در آموزش و پرورش با آن مواجه هستیم، البته به نظرم این فیلم به دنبال علت‌یابی نبود و صرفاً مشکل را به نمایش گذاشته بود، فیلم تلاش می‌کند به خانواده آموزش دهد و بگوید مادر را از خانواده جدا کرده‌ایم و به کار واداشته‌ایم و حجت اصلی او را نادیده گرفته‌ایم، فیلم بیدارکننده بود اما برای امثال ما که حقایقی را می‌شنویم، خیلی تلخ بود.»

تماشاگر دیگری با خوب عنوان کردن فیلم، به یادآوری عدم قضاوت زودهنگام در «اتاق تاریک» اشاره می‌کند و معتقد است این فیلم می‌تواند برای خانواده‌ها آگاهی‌بخش باشد و آن‌ها نسبت به روابط کودشان با دیگران حساس کند.

یک پدر هم که با خانواده و دو فرزندش به تماشای «اتاق تاریک» نشسته اذعان دارد که چیزی از مفهوم فیلم متوجه نشده و آن را نپسندیده است اما ایفای نقش بازیگران آن را خوب ارزیابی می‌کند، مادر این خانواده می‌گوید: «فیلم برای آگاهی خانواده مناسب بود اما برای کسانی که با فرزندان خود قصد دیدن این فیلم را دارند مناسب نبود، داستان بسیار طولانی شد و ریتم کندی به خود گرفت و مخاطب را خسته کرد.»

دانشجوی دیگری که مخاطب این فیلم شده معتقد است تمام تلاش کارگردان این بود که نابلدی والدین را در تربیت فرزندانشان نشان دهد، ترس‌های پدر در کودکی در فرزند امروزش نمود کرده و از دست رفتاری از پسرشان اذیت می‌شدند که خودشان، حامل آن بودند.

روز نخست جشنواره فیلم فجر در اصفهان اگرچه با استقبال پرشوری همراه نبود، اما چراغ اکران فیلم‌ها را روشن کرد تا در روزهای بعدی جشنواره، مابقی تلاش یک‌ساله هنرمندان سینمای ایران به قضاوت مردم گذاشته شود.

انتهای پیام/فارس