به گزارش اصفهان شرق، درشرق استان گيلان شهري بين آبي خزر و استواري ليلا كوه خودنمايي مي كند كه خونگرمي شاليزارهايش با خونسردي باغهاي چايش در هم آميخته. ديدن چهره مهربان و هميشه بهاري مردمان لنگرود با آن نگاه هاي روشن، آروزي تمام كساني است كه يك بار نان و نمكي از سفره اخلاصشان خورده اند.

شهرستان لنگرود با وسعت 480 كيلومتر مربع از شمال به درياي خزر، از غرب به لاهيجان و از شرق به رودسر مي رسد. لنگرود قدمتي ديرينه دارد و نامش 900 سال قبل در كتب تاريخي آمده است. ظاهرا لنگرود از دو كلمه لنگرگاه و رود گرفته شده زيرا لنگرود ابتدا يك لنگرگاه بوده و رودخانه اي در جوار آن به درياي خزر مي ريخته است.

آب و هوا و جغرافياي استثنايي لنگرود موجب شده است كه گرايش اصلي مردم شهرستان به كشاورزي باشد. برنج، چاي و صيفي جات اصلي ترين محصولات كشاورزي لنگرود هستند و در عين حال صيد ماهي هم به عنوان شغل در ميام مردم رواج دارد. بازار هفتگي لنگرود كه دوشنبه ها و چهارشنبه ها برپا مي شود يكي از جاذبه هاي گردشگري لنگرود است و شهرت زيادي دارد.

در كنار گرايش مردم لنگرود به كار كشاورزي، توليد و پخت انواع نان محلي و سنتي رواج فراواني دارد تا جايي كه در برخي از روستاهاي لنگرود بيش از 80 درصد افراد شاغل در نانوايي هاي سنتي مشغول امرار معاش هستند. در ابتداي مسير لنگرود به سوي ليلا كوه، زنان سختكوش لنگرودي با دستان پرتلاش مشغول پخت انواع نان هستند. پخت نان محلي در لنگرود اين روزها به منبع درآمدي كاملا جدي و قابل تكيه براي زنان خانه دار و حتي كشاورزان تبديل شده. نان كشتا، نان خلفه نان، تميجان و نان نمونه هايي ديگر از نان هاي سنتي لنگرود است كه بوي خوششان هوش از سر هر گردشگري مي برد.

خانم جوادي يكي از توليد كنندگان موفق نان برنجي در لنگرود است. او درباره شغلش مي گويد: «كار اصلي من و همسرم زراعت چاي بود اما بعد از كسادي بازار چاي وارد كار پخت نان برنجي شديم. بيش از 20 سال است كه از نان ريزه، نان برنجي توليد مي كنم. در روزهاي ابتدايي كل فرآيند توليد نان از خميرگيري تا چانه زني را با دست و ابزار هاي سنتي انجام مي دادم اما با افزايش تعداد مشتري ها و استقبال گردشگران، ديگر روش سنتي جوابگو نبود و از دستگاه هاي صنعتي استفاده كردم.»

سيد ابراهيم جوادين يكي از بزرگترين توليدكنندگان نان برنجي در لنگرود است. او بيش از 17 سال است كه نان برنجي توليد مي كند. سيد ابراهيم هم، زماني يكي از چاي كاران موفق لنگرود بوده اما كسادي بازار چاي او را به سوي توليد نان محلي سوق داده است. او دراين باره مي گويد: «در سال 4 بار برداشت چاي داشتيم و بسيار هم موفق بوديم اما كسادي بازار ناگزيرم كرد شغلم را تغيير دهم. دخترم در خانه همسايه پخت نان برنجي و نان هاي محلي را ياد گرفت و كم كم در خانه با وسايل توليد نان برنجي را شروع كرديم. من نان ها را به بازار محلي لنگرود مي بردم و مي فروختم. با اينكه توليد محدودي داشتيم اما كاملا كفاف زندگي مان را مي داد.»

او مي افزايد: «چند سال قبل بسيج سازندگي وارد عمل شد و با پرداخت تسهيلات به مردم، به آن ها كمك كرد تا دستگاه هاي صنايع تبديلي و ابزار هاي صنعتي توليد نان محلي را تهيه كنند و توليدشان را افزايش دهند. من و بسياري ديگر از نانوايان لنگرودي از اين امكان استفاده كرديم و به همين دليل توليد، فروش ودرآمدمان افزايش قابل توجهي پيدا كرد. در حال حاضر به همراه همسرم 5 روز در هفته از ساعت 4 و نيم صبح تا 1 بعد از ظهر مشغول توليد نان در كارگاه هستيم.»

سيد ابراهيم درباره علت موفقيتش در توليد نان برنجي خاطرنشان مي كند: «من نان كهنه را قاتي نان هاي نو دست مردم نمي دهم. وقتي براي فروش نان به بازار مي روم، به مردم راست مي گويم، به آن ها مي گويم كه اين نان دقيقا چه زماني پخته شده. مشتري هاي من ثابت و هميشگي هستند چون از من صداقت ديده اند. اگر صداقت در كار باشد، خدا به كار بركت مي دهد. مشتري هاي من حتي اگر محتاج نان هم باشند، منتظر مي مانند تا روز چهارشنبه من را در بازار ببينند و قبل از آن از كسي نان نمي خرند.»

قدمت توليد نان برنجي در لنگرود به بيش از 100 سال قبل بازمي گردد. در حال حاضر در لنگرود و روستاهايش صدها كارگاه توليد نان برنجي مشغول به فعاليت است. هر كارگاه خانگي توليد نان برنجي 3 تا 5 نفر را مشغول به كار مي كند. با پرداخت پرداخت 1 ميليارد و 200 ميليون وام به كارگاه هاي كوچك و خانگي توليد نان توسط بسيج سازندگي، 380 نفر ديگر در اين حوزه مشغول به كار شده اند.

انتهای پیام/بسیج سازندگی