به گزارش اصفهان شرق، امام خمینی شخصیت والامقام، وارسته و پارسایی است که بر اثر ارتباط و اتّصال باطنی با عرش، ملکوت و درگاه الهی، مواهب وافر معنوی، فکری، سیاسی و فرهنگی را نصیب خود و جامعه ایرانی و حتی جهان اسلام و تشنگان حقیقت در دیگر نقاط کره زمین نمود.زیرا انسانی که توجّه خویش را یکسره، صادقانه، خالصانه و خاضعانه متوجه ساحت قدس پروردگار می کند و تمام وجودش روی به سوی حقیقت دارد، همچون آئینه ای که در برابر تابش آفتاب قرار می گیرد انوار و فیوضات ربّ العالمین را به تناسب ظرفیت درونی، دریافت می کند و آثارش را در جامعه منعکس می نماید.آن قلب مطمئنی که توجّه به خدا داشت خود را به یک پایگاه عظیم قدرت روحی و معنوی متصل کرده بود و به همین دلیل عظیم ترین توفان ها و حوادث مخوف نتوانست در دل و ذهن آن روح قدسی تلاطم بوجود آورد.

با توجه به فرا رسیدن رحلت این بزرگ مرد تاریخ ایران در این گزارش سعی بر آن داریم که نظرات و دیدگاه های مختلفی که از طرف دوستان ایشان درباره ویژگی های فردی و اخلاقی ایشان بیان شده است را مرور نماییم.

مردی مجد در عبادت

امام خمینی(ره) اهمیت ویژه‌ای برای عبادات قائل بودند و بی‌آن‌که در انجام مناسک مذهبی راه افراط و یا خشک مقدسی پیش گیرند در عمل به وظایف دینی دقیق و منضبط بودند.خاطرات اعضای خانواده و نزدیکان جلوه‌های زیبایی از این دقت نظر را نشان می‌دهد.

از آیت‌الله قدیری از اعضای دفتر حضرت امام نقل شده است که میگوید: «وقتی حضرت امام در ماه مبارک رمضان در فصل گرمای نجف اشرف برای نماز جماعت ظهر و عصر با زبان روزه به مدرسه مرحوم ایت الله بروجردی تشریف می‌آوردند، هر روز، اول هشت رکعت نوافل ظهر را می‌خواندند و بعد نماز ظهر را با اذان و اقامه نسبتاً طولانی می‌خواندند و بعد از تعقیبات نماز ظهر، هشت رکعت نوافل عصر را می‌خواندند و بعد نماز عصر را با اذان و اقامه، مانند نماز ظهر می‌خواندند و بعد از تعقیبات تشریف می‌بردند. این کار در آن سن و هوای گرم و آن حال روزه، کار آسانی نبود که حتی جوان‌ها موفق به آن بشوند، اما امام، با اقبال تمام این‌گونه جدیت در عبادات داشتند.»

امام در عبادت برنامه خاص خود را داشتند

ازفاطمه طباطبایی عروس حضرت امام نیز نقل شده است : «امام علاوه بر انجام تمام اعمال عبادی ماه رمضان یک برنامه خاص خودش را داشت، زمان بیشتری قرآن می‌خواندند فکر می‌کنم حتی تا این اواخر ماهی سه قرآن را که حتماً ختم می‌کردند‍، فرمش هم به این شکل بود که سه نقطه سه تا قرآن داشتند، آن قسمتی که صبح برای کار می‌رفتند آن قسمتی که عصر بود و یا قسمت سر شب سه تا قرآن بود که از هر سه می‌خواندند هر جا بودند یک جزء قرآن می‌خواندند در نتیجه ماه رمضان که تمام می‌شد سه تا قرآن ختم کرده بودند، این اواخر حتی با این همه گرفتاری‌ها و مشاغلی که داشتند، تمام از کاری که در مفاتیح هست آن‌ها را انجام می‌دادند امام شبها دعای افتتاح می‌خواندند دعای سحر را معمولاً می‌خواندند و خیلی هم توصیه می‌کردند و بیشتر ابوحمزه را هم می‌خواندند گاهی وقت‌ها به ما می‌گفتند اگر ابوحمزه زیاد هست می‌توانید دو تا سه قسمت کنید و در دو یا سه شب تمام بشود اگر یک شب نتوانستید تمام کنید عیبی ندارد ولی این دعا را بخوانید.»

اهمیت جوانی در کلام امام خمینی

از آیت الله بها الدینی در کتاب پاسدار اسلام نقل شده است که وی فرموده است : اواخر سال 67، اول ماه شعبان بود که خدمت آقا رسیدم. مفاتیح دستشان بود و می خواستند دعاهای مخصوص ماه شعبان را بخوانند. تا رفتم دست ایشان را ببوسم که مرخص شوم، فرمودند: “هر کاری که می خواهی بکنی در جوانی بکن. در پیری باید بخوابی و ناله کنی. “(حجت الاسلام و المسلمین مسیح بروجردی – برداشت هایی از سیره امام خمینی – جلد اول ) در جوانی خدمت به مردم بکنید

گاهی که خدمت امام می رسیدیم عرض می کردیم: اگر امکان دارد ما را نصیحتی بفرمائید. معمولا امام این نصیحت را می کردند تا می توانید در جوانی هر خدمتی را به مردم بکنید. هر عبادتی بکنید. قدر جوانی را بدانید که وقتی به سن من برسید دیگر هیچ کاری نمی توانید بکنید. مثل من که هیچ کاری نمی توانم بکنم.

خسران خطای خواص

 حجت الاسلام و المسلمین رسولی محلاتی که در دفتر حضرت امام مشغول به کار بوده می گوید یک بار به حضرت امام عرض کردم این بزرگواری شما بود که کارهای حسّاسی را به ما واگذار فرمودید، اکنون این فکر برایمان پیش آمده که امکان دارد طرز کارمان مورد پسند و رضایت شما نباشد و از ما شکوه و گلایه ای داشته باشید ولی عظمت روحی و بزرگواریتان اجازه ندهد که به روی ما بیاورید آن بزرگوار بر حسب عادت خویش سرشان را پایین انداختند و چشمان نافذ و گیرای خود را به من دوختند و پاسخ همه جملات و سخنانم را با دو عبارت پر معنی و کوبنده که دقّت در آن پر ارزش است دادند و با آن متانت و وقار همیشگی با صراحت فرمودند: آقای رسولی احتیاجی به این حرف ها نیست، هر وقت من تشخیص بدهم وجود شما در این خانه به ضرر اسلام است، عذر شما را خواهم خواست، بفرمایید و به سر کارتان بروید، ابهت و عظمت ایشان اجازه نداد که دیگر من چیزی بگویم سخنان امام در اعماق دلم اثر کرد و نه تنها از آن ناراحت نشدم بلکه علاقه ام چندین برابر گشت.

امام هرگاه از بستگان، دوستان، علاقه مندان و کسانی که به نحوی با آنها رابطه عاطفی داشتند، خطایی می دیدند، نهی از منکر می کردند یا تذکر لازم را می دادند و با کسی هم تعارف نداشتند با همه چنین بودند و آنان که امام را به خاطر خدا دوست داشتند هیچ گاه از این برخورد همراه با قاطعیت و صلابت امام نمی رنجیدند بلکه آن را دلیلی بر پاک بودن اعتقاد امام و راستین بودن پیوستگیشان با همان مقام معنویت به حساب می آوردند. اگر امام برنامه های فردی را مورد تحسین قرار می دادند و از او تعریف می کردند هنگامی که احتمال می دادند آن فرد این برخورد تشویق گونه را به حساب شخص خودش گذاشته است در همان لحظه رفع شبهه می کردند و تأکید می نمودند آنچه که از کسی تعریف می کنم جنبه شخصی ندارد بلکه به حساب اسلام است.

امام بر این باور بودند کسی که به تشویش اذهان عمومی می پردازد و بر علیه نظام فعالیت فرهنگی و تبلیغی می کند و موازین دینی و مقدّسات را مورد تهاجم قرار می دهد هم آب به آسیاب دشمنان قسم خورده نظام اسلامی می ریزد و هم خوراک پخته و آماده ای برای بوق های تبلیغاتی استکبار فراهم می کند، البته ابر قدرت ها از این گونه اشخاص تعریف می کنند، تأکید امام بر این حقیقت استوار بود: «آن روزی که آمریکا از ما تعریف کند باید عزا گرفت…» و نیز امام بارها می فرمودند: هر وقت مشاهده کردید قدرت های غربی و دستگاه های تبلیغاتی آنان از شما تعریف کردند، در خودتان شک کنید. هر فردی و خصوصاً اهل علم و آنان که در نظام مقدّس اسلامی مسؤولیتی داشته اند باید بدانند که اهتمام عظیم رسانه های غربی و صهیونیستی به حمایت از آنان و تعریف و تمجید و بزرگ کردن اظهارات و مطالبشان این حقیقت را به اثبات می رساند که در جایی از کارشان اشکال است، انسان آرام آرام به سوی پرتگاه گام برمی دارد و یک وقت مشاهده می کند نه تنها تحلیل ها و تفسیرهای رادیوهای بیگانه با سخن های او یکی است بلکه آنقدر از ارزشها فاصله گرفته که دیگر احتیاج نیست رسانه های غربی از کانالهای گوناگون گزارش تهیه کنند و نطق برخی نیروهای خودی مهمترین منبع تغذیه آنان است، اتفاق نظر رسانه ها و رونامه های غربی با مجامع صهیونیستی، ضد انقلابیون و گروهک های متواری و معارض نظام در بر حق بودن یک شخص نه تنها نقطه مثبتی نیست بلکه تقویت جبهه کفر، الحاد، شرک و نفاق می باشد امام می فرمایند: «کسانی در بین ما روحانیون بوده اند که ندانسته به مقاصد آنها (اجانب) کمک کرده اند…گاهی وسوسه می کنند که احکام اسلام ناقص است. مثلاً آیین دادرسی و قوانین قضایی آن چنان که باید باشد نیست…» و در یکی از پیام های خویش یادآور شده اند: «نباید تحت تأثیر ترّحم های بیجا و بی مورد نسبت به دشمنان خدا و مخالفین و متخلّفین نظام به گونه ای تبلیغ کنیم که احکام خدا و حدود الهی زیر سؤال بروند.من بعضی این موارد را نه تنها به سود کشور نمی دانم که معتقدم دشمنان از آن بهره می برند…»

نظر علمای بزرگ اسلام در مورد امام خمینی (ره)

حضرت آیه الله العظمی اراکی (ره):

سلام و صلوات خدا بر روح بزرگ مردی که: با مجاهدات بزرگ و فداکاری ها و رهبری های قاطع خود اسلام را در عالم اسلام زنده کرد و ندای تکبیر و توحید را به گوش جهانیان رساند و مجد و عظمت مسلمانان را به آنها باز گردانیدو فریادکوبنده اش دل های مستکبران ابرقدرت را به لرزه درآورد.

حضرت آیه الله العظمی گلپایگانی (ره):

سلام خدا بر روح خدا که: با ستیز و پیکار بی امان با دشمنان اسلام تمامی معادلات سیاسی آنان را در هم شکست و بر بزرگترین قدرتهای استعماری جهان پیروز گردید.

حضرت آیه الله العظمی مرعشی نجفی (ره):

صلوات و سلام بر امام مسلمین: که مقاومت ایشان در راه هدف و در مقابل ظلم و ستم و فراخوانی امت اسلامی به خدا و رسول (ص) جبهه کفر و شرک را به واکنش واداشت و بدین سان استکبار با تمام قدرت و توان علیه آن بزرگوار به توطئه برخاست.

حضرت آیه الله العظمی بهاءالدینی (ره):

خمینی کبیر در نگاه مؤمنان با بصیرت و عالمان ربانی، تجلی گر تداوم دعوت انبیا و استمرار حضور محمد (ص) و برپایی حکومت الهی در زمین بوده است.

حضرت آیه الله مصباح یزدی:

در میان پیروان پیامبر اکرم (ص) طی چهارده قرن که از تاریخ اسلام گذشته است کمتر کسی را می توان پیدا کرد که تأثیر جامعی چون (ایشان) از خود برجای گذاشته باشد.

آیه الله شهید سید محمد باقر صدر:

در حقیقت، امام خمینی یکی از بزرگترین نایبان امام معصوم (ع) بود.

حضرت آیه الله جوادی آملی:

 ایمان و علم و اخلاص و صداقت و مجاهدت و شجاعت غیرت و عظمت و نورانیت و… منحصر به فردشان همگان را براین باور استوار ساخته است که، دیگران را نمی شود با امام خمینی مقایسه کرد.

حضرت آیه الله اشرفی اصفهانی:

باید اعتراف نماییم در جامعیت بین ابعاد عظیم شخصیتی در زمان غیبت کسی را مانند امام امت ندیده ایم.

حضرت آیه الله اشرفی اصفهانی:

 امام جداً مصداق انسان کامل بودند شاید در طول تاریخ روحانیت تشیع و جهان اسلام نتوانیم نظیر و بدیلی برای ایشان پیدا کنیم.

حضرت آیه الله فاضل لنکرانی:

 چهره نورانی و طمأنینه دائمی ایشان همواره نگاه عمیق هر بیننده ای را به خود فرا می خواند قیافه آرام و آراسته و حرکات و سکنات موزون و حساب شده و متناسب نگاه های نافذ و منظم و به موقع حرکات (وزین) دست ها و سر و گردن در موقع نشست و برخاست سخن گفتن آرام و شمرده و وقار زاید الوصف در وقت راه رفتنکه حاکی از روح بلند ایشان بود بر جذابیت بی بدیل ایشان افزوده بود.

مرحوم علی دوانی (ره):

امام از مصادیق بارز کسانی بودند که مشمول این حدیث شریف قرار می گیرند: یحزنون لحزننا و یفرحون لفرحنا.

آیه الله علامه محمد تقی جعفری (ره):

 در چهره یک حاکم و زمامدار و رهبر امام بزرگوار مردی هوشیار و با شهامت و با تدبیر و با ابتکار و دریا دل بود امواج سهمگین در مقابل او چیز کم اهمیتی محسوب می شدند و هیچ حادثه سنگینی نبود که بتواند او را شکست دهد و او از همه این حوادث قوی تر و بزرگ تر بود.

رهبر معظم انقلاب اسلامی:

در حقیقت امام کبیر ما با قیام الهی خود جان ها را حیات بخشید… و در پرتو احیای جان علوم الهی را احیا کرد و خداوند سبحان نیز همواره با امداد غیبی او را تأیید نمود. امام راحل قرآن مهجور را مشهور و سنت مستور را سنت مشهور و دین مهجور را دین مأنوس کرد.

انتهای پیام/ایمنا