به گزارش اصفهان شرق، در بسیاری از مطالب و گفتگو ها به موضوعات مختلفی از صلح امام حسن (ع) پرداخته شده است از جمله اینکه داستان صلح امام حسن(ع) چه بود و چه شرایطی را حضرت برای صلح با معاویه در نظر گرفته بودند و همچنین برشمردن اهداف صلح .
اما این جا سوالی که پیش می آید این است که مگر میان شرایط امام حسن(ع) با شرایط امام حسین(ع) چه تفاوتی وجود داشت که در آن برهه بر امام حسین(ع) واجب بود که قیام کنند و نقطه اوج این مساله این است که ایشان تا آخر بایستند تا مظلومانه شهید شوند و با این کار حقانیت خود را اثبات کند ولی امام حسن(ع) می بایست صلح کنند و تمام زخم زبان ها را بشنوند.
حجت الاسلام والمسلمین مصطفی قاسمی در پاسخ به این سوال ضمن اشاره به اینکه امام حسن(ع) در شرایط متفاوتی از امام حسین(ع) قرار داشتند افزودند : ایشان خلیفه ای بودند که یک نفری از رعیت او در قبال ایشان طغیان کرده بود، اگر امام حسن(ع) در این رو یا رو یی می ایستادند چیزی جز شهادت ایشان دربرنداشت و آنگاه امام حسین(ع) دیگرآن معترض شجاعی نبودند که در قبال منکر ایستاده اند بلکه حاکمی بودند که به دست متعرضین خودش کشته شده بود و می بینید که در کل ماهیت ماجرا متفاوت شده است .
قاسمی در مورد تفاوت شرایط دوران امام حسن(ع) و امام حسین(ع) ادامه داد :شخصيت معاویه و یزید بسيار متفاوت بود،معاویه از نبوغ سياسی خاصی برخوردار بود و با وجودی که از مشرکان پيش از اسلام بود، توانست تصویری فراتر از مردمان عادی را ترسيم کند.
وی افزود: معاویه در شام به عنوان عشيره پيامبراکرم(ص) خودش را معرفی کرده بود و عامه مردم نيز فریب ظاهرسازی های این حاکم سياست مدار را خوردند،اما یزید جوانی بود که نبوغ سياسی نداشت و برای به دست آوردن قدرت هيچ زحمتی نکشيده بود و فکر میکرد با نظامی گری تمام مسائل به سرانجام می رسد و ظواهر را رعایت نمی کرد و برخلاف معاویه به طورعلنی به دنبال نابودی اسلام و سنت رسول خدا بود.
وی اذعان کرد: اگر امام حسن(ع) درشرایط امام حسين(ع) قرار می گرفت، قيام می کردبه همين دليل امام حسين(ع) با قيام خود در کربلا بهترین تصميم را گرفت و امام حسن(ع) نيز بهترین موضع را در زمان خود داشت و بی شک اگر امام حسن(ع) در دوران امام حسين(ع) قرار می گرفت، گزینه قیام عليه یزید را انتخاب می کرد.

حجت الاسلام قاسمی به مطلب مهمی در مورد دلیل صلح امام حسن نیز اشاره کرد و افزود: مطلب دیگر در این ماجرا این است که زمانی که امام به شرایط سیاسی اجتماعی کوفه نگاه کردند متوجه شدند که اگر الان یا چند سال دیگر این جنگ را تمام کنند نتیجه یکسان است، یعنی با شیوه هایی که امام حسن(ع) داشت یعنی شیوه الهی و علوی و شیوه هایی که معاویه داشت یعنی شیوه های فریفتن و خریدن دل های مردم با پول و از طرف دیگر با خستگی که مردم کوفه داشتند و ضعف ایمانشان اگر این جنگ 10 سال دیگر هم طول می کشید نتیجه جنگ همین می شد، اما در طول این 10 سال چه بر سر امت اسلامی می آمد جز اینکه یک سری از مردم کشته می شدند و نارضایتی ها نسبت به امام حسن(ع) بیشتر می شد و این باعث شد که امام حسن(ع) در حالی که می داند و می بیند که برای آینده اخبار خوشایندی در برندارد بهترین کار صلح است .
حجت الاسلام قاسمی در ادامه به آثار مثبت صلح امام حسن مجتبی (ع) اشاره کرد و افزود: امام حسن مجتبی(ع) بهترین بهره برداری را در قائله ميان کوفه و شام داشت؛ چرا که با پذیرفتن صلح نامه،کيان تشيع را حفظ و زمينه را برای قيام امام حسين(ع) و تشکيل مدرسه فقهی شيعه در دوران امام باقر(ع)و امام صادق(ع) فراهم کردند.

حجت الاسلام قاسمی در پاسخ به این سوال که آیا نقشه شهادت حضرت امام حسن (ع) از سوی معاویه انجام شده بود گفت :بر طبق گزارش های منابع شيعی امام حسن مجتبی(ع) با توطئه معاویه و از سوی جعده همسر خود به شهادت رسيده است؛ چرا که اگر تحریک معاویه نبود، شخصی حاضر نمی شد دستش را به خون نوه پيامبراکرم(ص) آلوده کند و این کار نيز از عهده جعده خارج بود.
البته در برخی گزارش های تاریخی، معاویه را عامل شهادت امام حسن مجتبی(ع) نمی دانند و در این منابع تصریح شده امام(ع)، به طور طبيعی بر اثر سم از دنيا رفته است و طبيعتا هر نظام حاکمی به گونه ای مخالفان خود را از ميان بر می دارد که هيچ گونه سند و مدرکی در تاریخ عليه آنان ثبت نشود.
قاسمی در ادامه به امتیازاتی که جعده می توانسته از به شهادت رسیدن امام حسن مجتبی (ع) بدست آورد اشاره کرد و افزود: این مسئله طبيعی است که هرکسی خواسته حکومت را تامين کند، از امتيازات فراوانی برخوردار می شود ؛ در برخی از کتب تاریخی تصریح شده معاویه به جعده در قبال شهادت امام حسن مجتبی(ع) قول همسری یزید را داده که البته در این مورد باید گفت یزید حدود 20سال از جعده کوچک تر بوده و این موارد فقط احتمالات است ،اما بی شک جعده از امتيازاتی نظير افزایش قدرت قبيله کنده و امتيازات مادی و معنوی نظير حضور در حریم خصوصی معاویه را برخوردار می شده است که حاضر به شهادت امام حسن مجتبی(ع) می شود.

************

حضرت آیت الله بهجت (ره ) از بزرگانی در میان مراجع و علما به حساب می آید که نزدیکی و ارتباط ویژه او با حق تعالی زبانزد خاص و عام بوده است و در این بین ایشان نگاه ویژه ای به پیامبر مهربانی ها و خاتم رسالت دارند و حضرت محمد را مظهر صفت رحمت خاصه الهی می دانند.
آیت الله بهجت(ره) در یکی از جلسات درس خارج خود به مناقب و فضائل حضرت محمد (ص) اشاره می کنند و قبل از آن به ایاتی از قرآن اشاره کرده و می فرمایند : خداوند سبحان می‌فرماید: «ادْعُ إِلَی سَبِیلِ رَبِک بِالْحِکمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جَادِلْهُم بِالتِی هِی أَحْسَن؛ با حکمت و اندرز نیکو، مردم رابه سوی راه پروردگارت بخوان و با مجادله‌ی نیکوتر با آنها مجادله کن»؛ یعنی با زبان نرم و به نرمی و آرامی، حکیمانه و منطقی و یا با موعظه‌ی نیکو و زبان شیرین مردم را به سوی خدا دعوت کن  و نیز می‌فرماید: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللهِ لِنتَ لَهُمْ؛ پس به‌واسطه‌ی لطف و رحمت خدا، با آنها به نرمی رفتار نمودی»
پیامبر اکرم(ص) مظهر صفت رحمت خاصه الهی هستند
پس از بیان این آیات از سوره های نحل وآل عمران می فرمایند : پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌‌وسلم مظهر صفت خاصه‌ی رحمت حضرت حق تبارک ‌وتعالی و طبق آیه 128 سوره توبه «بِالْمُؤْمِنِینَ رَئُوفٌ رحِیمٌ؛ نسبت به مؤمنان بسیار مهربان و دلسوز» می باشد و آیینه‌دار جمال حق است که نور رحمت در او به ظهور پیوسته و از او به دیگران می‌تابد و خود بالذات ندارند؛ نظیر آیینه‌ای که نور آفتاب در آن تابش نماید و از آن به دیگری منعکس شود، که در حقیقت روشنی آفتاب است، نه آیینه.
آیت الله بهجت ادامه می دهد :خداوند متعال خطاب به حضرت محمد (ص) می‌فرماید: «لَعَلک بَاخِعٌ نفْسَک أَلا یکونُواْ مُؤْمِنِینَ؛ چه‌بسا برای اینکه آنان ایمان نمی‌آورند جان خود را می‌فرسایی» و نیز می‌فرماید: «فَلاَ تَذْهَبْ نَفْسُک عَلَیهِمْ حَسَرَاتٍ؛ مبادا جان تو به‌خاطر آنها از روی حسرت‌های پی‌درپی بفرساید»؛ یعنی مگر می‌خواهی از سختی و ناراحتی جان دهی که این گونه از شدت رحمت و رأفت بر مؤمنین، در هدایت و ایمان‌آوردن آنها خودخوری می‌کنی؟
به زیبایی این مرجع تقلید شیعیان جهان پیامبر مهربانی ها را مظهر صفات خاصه الهی میدانند و همین بس که باید ارزش و منزلت پیامبر (ص) را درک کرد و برای شناخت بهتر خدا و نزدیکی بیشتر با حق تعالی ، از نور معرفتی پیامبر بیش از پیش استفاده نماییم و سعی کنیم منش و اخلاق بی کران آنها را در زندگی خود جاری سازیم.

انتهای پیام /ایمنا