به گزارش اصفهان شرق، صاحب نیوز-سرویس دین و اندیشه/ حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در سلسله سخنرانی های خود در مدرسه علمیه صدر تهران به موضوع «آخرین وظائف منتظران ظهور» پرداخته است. این استاد حوزه علمیه در اولین قسمت از صحبت های خود، یکی از آخرین و مهمترین وظایفِ منتظران را «آمادگی برای برخورداری از امام معصوم و مقتدر» دانست و در ادامه بحث خود درقسمت دوم با ذکر برخی روایات معتبر در خصوص تفاوت حکومت امام زمان(ع)، دومین وظیفه از وظایف آخرین منتظران عصر ظهور را «آمادگی برای مواجهه با امامی که بر اساس علم خود و با حکم داودی قضاوت می‌کند» دانست. استاد پناهیان در قسمت سوم صحبت های خود به تشخیص غلط به عنوان عامل بسیاری از ریزش ها در دوران ظهور اشاره کرد.

مشاور نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها در چهارمین شب سخنرانی خود قاطعیت در برابر گروهی که قصد انحراف جامعه را دارند را نتیجه عشق به مردم دانست و گفت: محبّت به آدم‌ها مهمترین دلیلِ پیدایشِ خشمی است که برعلیهِ دشمنان دین در انسان ایجاد می‌شود. حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان، بی‌تابی و دلسوزی برای هدایت مردم را اصلی‌ترین فلسفه انتظارِ ظهور دانست و در کنار “عقل و بصیرت “، “عشق به مردم و دل سوزی برای آنها ” را دو شرط لازم برای منحرف نشدن در پیچیده‌ترین لحظات فتنه‌های آخرالزمان برشمرد.

در ادامه فرازهایی از این سخنرانی را می خوانید؛

***

اگر فلسفه شدّت و حدّت امام زمان(عج) در برخورد با آدم‌های بد را مورد بررسی قرار دهیم، ارتباط آن‌را با دلسوزی و عشق به مردم خواهیم دید. کسی که به مردم عشق می‌‌ورزد و سعادت انسانها برایش اهمیت دارد نمی‌تواند در برابر گروهی که به هر دلیل، قصد انحراف جامعه را دارند سکوت کند و بی‌تفاوت باشد. محبّت به آدم‌ها مهمترین دلیلِ پیدایشِ خشمی است که برعلیهِ دشمنان دین و منحرف کنندگان جامعه در انسان ایجاد می‌شود. این خشمِ مقدّس وقتی فوران می‌گیرد که پای گمراه کردن مردم به‌میان می‌آید.

عرصه سیاست عرصه تدبیر برای احقاق حقوقِ انسانهاست و دراداره جامعه نمی‌توان با مسائل خطیری مثل جان و دینِ مردم بازی کرد. عرصه سیاست جای مماشات با نامردی‌ها نیست. لذا طبیعی است که در جامعه مهدوی سخت گیری برعلیه آنهایی که قصد لطمه زدن به جامعه را دارند، صورت گیرد و ممکن است این مقدار قاطعیت برای کسانی که “اندازه ” در دستشان نیست، سخت‌تر از آنچه که باید به‌نظر برسد.

اگر به قاطعیتِ حضرت و یارانش توجه کرده‌ایم، باید آن روی این سکه نورانی را هم نگاه کنیم، که شاید کمتر از آن صحبت شده باشد، یک ویژگی مهم و کلیدی در عصر ظهور “شدّتِ مهربانی و دلسوزی حضرت و یاران ایشان ” نسبت به مردم است. علاوه بر پیروان ایشان، عموم مردم هم مهربان‌تر از آنی می‌شوند که تصورش وجود دارد. این ویژگی در آخرین وظایف منتظران نیز دیده می‌شود. در حدیث معروفی از امام باقر(ع) نقل شده است: یاران مهدی اهلِ مواسات و رفاقت خالص واقعی بوده و از باب برادری، مرزِ مالکیت بینشان وجود ندارد. به حدّی که براحتی و بدونِ اخذ اجازه، از اموال یکدیگر استفاده می‌کنند. (اختصاص مفید،ص۲۴) این ویژگی در صدر اسلام و در جریان هجرت نیز دیده می‌شود. آنجایی که انصار نیمی از اموال خود را به برادران دینی خود یعنی مهاجرین دادند. ببینیم الآن مهربانی و دلسوزی، ما را به چه مقدار ایثارگری وامی‌دارد؟ آیا ما را به مواسات با برادران دینی خود رسانده است؟

دل‌رحمی منتظران تا آنجاست که برای مردمی که “در معرضِ ریزش قرار دارند ” هم دل می‌سوزانند و بی‌تابی می‌کنند. کسی که عاشق مردم باشد، عاشق هدایت مردم خواهد بود. دوست داشتنِ مردم و اینکه آدم‌ها در قلب تو دارای حرمت باشند، از کلیدی‌ترین ویژگیهای منتظران است. مؤمنینی که در پی هدایت انسانها هستند، وقتی مردم را در گمراهی ببینند زجر می‌کشند و دچار مشقّت می‌شوند. این از بارزترین خصائل پیامبراکرم(ص) بود. تا جایی که خداوند فرمود: ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی(طه/۲)

بی‌تابی و دلسوزی برای هدایت مردم اصلی‌ترین فلسفه انتظارِ ظهور است. امام صادق(ع) در حدیث مفصّلی، دو دلیل اصلی برای تمنّای ظهور از سوی مؤمنین، ذکر می‌کنند: اول اینکه حقّ چیره شود و عدالت همه جا را فراگیرد و دوم اینکه عموم مردم از نعمت هدایت بهره‌مند شوند و در مسیر حق قرارگیرند: أَمَا تُحِبُّونَ أَنْ یُظْهِرَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی الْحَقَّ وَ الْعَدْلَ فِی الْبِلَادِ وَ یَجْمَعَ اللَّهُ الْکَلِمَهَ وَ یُؤَلِّفَ اللَّهُ بَیْنَ قُلُوبٍ مُخْتَلِفَهٍ وَ لَا یَعْصُونَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِی أَرْضِهِ وَ تُقَامَ حُدُودُهُ فِی خَلْقِهِ (کافی، ج۱،ص۳۳۳) این ویژگی نشان‌دهنده دلسوزی نسبت به مردم و عشق به هدایت انسانهاست. این در واقع همان خصلتی است که پیامبر اکرم(ص) در حدّ اعلا از آن برخوردار بودند: لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُفٌ رَحیمٌ‏( توبه / ۱۲۸)

امر هدایت مردم از روی محبت به آنهاست و روح اهمیت فراوان رعایتِ حق‌الناس، عشق ورزیدنِ به انسان‌ها است. هرکه خود را در آستانه فرج می‌بیند باید این ویژگی مهم و کلیدی را در خود بوجود آورد. یکی از آخرین وظایف منتظران همین است. اساساً کسانی که نسبت به مردم مهربان و دلسوز نیستند به ‌درد حضرت نمی‌خورند. کسی که دچار خودخواهی‌است و برای دوست داشتنِ دیگران تمرین نکرده‌است چه ارتباطی با ظهور و یاری حضرت خواهد داشت؟

هرکه می‌خواهد به عاقبت به خیری برسد و در پیچیده‌ترین لحظات فتنه‌های آخرالزمان منحرف نشود، باید برای مردم دل بسوزاند. البته کسب این ویژگی کار راحتی نیست و انسان باید از حبّ نفس خالی باشد تا دیگران را دوست بدارد. این خصیصه چیز جدیدی در دین نیست بلکه از آن دسته اخلاقیاتی است که وقتی در آستانه ظهور قرار می‌گیریم بر اساس مقتضیات زمان، از اهمیت و حساسیتِ بالایی برخوردار می‌شود.

امام رضا(ع) می‌فرمایند: در آخرالزمان فتنه‌‌ای سخت‌تر از دجّال بین دوستان ما اهل بیت پیش می‌آید. ازمشخصات مهم آن فتنه دو چیز است؛ گروهی که “دشمنی می‌کنند با دوستان ما اهل بیت ” و “دوستی می‌کنند با دشمنان ما اهل بیت “(وسائل‌الشیعه/۱۶/۱۷۹) این از مهمترین شاخصها برای جلوگیری از ریزش در جریان فتنه‌های آخرالزمان است.

یکی از آخرین وظائف منتظران آمادگی برای محبت فراوان به انسان‌ها به‌ویژه مومنان است. برای عبور از فتنه‌های آخرالزمان باید ببینیم چقدر دلمان برای اولیاءِ خدا، محبین اهل بیت و یاران آنها می‌تپد. اگر دائماً در یادِ اولیاء خدا و دوستانِ اولیاءِ خدا نباشیم، نشانه خودخواهی ماست. مراقبِ دوستانِ اهل‌بیت باشیم. اگر دوستی کسی با اهلِ‌بیت از صمیمِ دل باشد، به راحتی حاضر نیست کسی از محبینِ اهل‌بیت ع را تخریب کند. اگر در دلِمان کوچکترین بی‌مهری نسبت به شیعیان و محبّین اهل‌بیت وجود داشته باشد، عاقبت‌به‌خیری ما لطمه می‌خورد و معلوم نیست در امتحانات سخت چه بر سرمان بیاید