به گزارش اصفهان شرق، دیشب انتشار فایل صوتی سخنان تند و انتقادی آیت‌الله منتظری – درباره اعدام منافقین پس از مرصاد- توسط سایت منتظری خبرساز شد. فایل صوتی ۴۰ دقیقه‌ای که ۲۳ دقیقه‌ ابتدایی آن سخنان منتظری و ادامه‌اش سخنان یکی ازمسئولین قضایی و توضیحاتش درباره ادعاهای غلط منتظری است.

دفاع منتظری از منافقین پس از عملیات مرصاد

پس از ناکامی منافقین در عملیات مرصاد،‌امام با نوشتن نامه‌ای رسما محارب بودن سازمان منافقین را اعلام و دستور اعدام منافقینی را که همچنان بر سرموضع حمایت از این سازمان و دشمنی با جمهوری اسلامی هستند را صادر می‌کنند. در بخشی از این نامه آمده است «با توجه به محارب بودن آنها و جنگ های کلاسیک آنها در شمال و غرب و جنوب کشور با همکاری های حزب بعث عراق و نیز جاسوسی آنان برای صدام علیه ملت مسلمان ما، و با توجه به ارتباط آنان با استکبار جهانی و ضربات ناجوانمردانه آنان از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی تاکنون، کسانی که در زندان های سراسر کشور بر سرموضع نفاق خود پافشاری کرده و می‎کنند محارب و محکوم به اعدام می‎باشند.»

12

آیت‌الله منتظری که ۹ ماه است عزادار اعدام سیدمهدی هاشمی است از در حمایت از منافقین و حمله به امام و نظام درمی‌آید. ازجمله اقدامات او نگارش دو نامه‌ تند و هتاکانه به امام در ۹ مرداد و ۱۳ مرداد است. پس از آن‌که اعتراضات و نامه‌نگاری های او به نتیجه نمی‌رسد از چهار تن از مسئولان مرتبط با این قضیه-آقایان نیری (حاکم شرع)، اشراقی (دادستان)، رئیسی (معاون دادستان) و پورمحمدی (نماینده اطلاعات در اوین)- دعوت می‌کند تا به منزلش بیایند. اول محرم این دیدار صورت میگیرد. منتظری انتقادات خود را با تعابیر تندی علیه جمهوری اسلامی و امام مطرح می‌کند و البته پاسخ می‌شنود. محورهای ده‌گانه‌ی سخنان منتظری در این ملاقات هم سالها بعد در خاطرات منتظری منتشر می‌شود.

منتظریِ پس از عزل: نامه امام جعلی بود!

سالهای آخر دهه هفتاد و در حالی که آیت‌الله منتظری هنوز در حصر بود، کتاب قطور خاطراتش منتشر شد. منتظری در خاطراتش مدعی شده بود امام در دوسال پایانی عمرشان از شدت بیماری از مسائل سیاسی و مدیریتی به دور بودند و اداره کشور توسط اطرافیان ایشان از جمله مرحوم احمدآقا و به نام امام صورت می‌گرفته است. او حتی مدعی جعلی‌بودن نا‌مه‌های دوسال آخر عمر حضرت امام توسط احمدآقا می‌شود.

از جمله درباره‌ این نامه نیز به سبک همیشگی خاطراتش با تردید و شبهه افکنی آن را نامه‌ی «منسوب به امام» لقب داده و می‌گوید: «در همان زمان بعضی تصمیم گرفتند که یک باره کلک مجاهدین را بکنند و به اصطلاح از دست آنها راحت شوند، به همین خاطر نامه ای از امام گرفتند که افرادی از منافقین که از سابق در زندانها هستند طبق تشخیص دادستان و قاضی و نماینده اطلاعات هر منطقه، با رای اکثریت آنان اگر تشخیص دادند که آنها سرموضع هستند اعدام شوند،یعنی این سه نفر اگر دونفر از آنها نظرشان این بود که فلان فرد سرموضع است ولو اینکه به یک سال یا دو سال یا پنج سال یا بیشتر محکوم شده باید اعدام می‎شد، این نامه منسوب به امام تاریخ ندارد;اما این نامه روز پنج شنبه نوشته شده بود، روز شنبه توسط یکی از قضات به دست من رسید و آن قاضی بسیار ناراحت بود، من نامه را مطالعه کردم خیلی نامه تندی بود که در عکس العمل عملیات مجاهدین خلق در مرصاد نوشته شده بود و شنیده شد که به خط حاج احمد آقاست…»

نبش قبر یک ملاقات و شمشیرکشیدن علیه امام و انقلاب

اعتراضات منتظری به برخورد قاطعانه با منافقین آنقدر ادامه یافت تا نهایتا پس از پخش یکی از نامه‌های هتاکانه‌اش به امام از بی‌بی‌سی، امام او را به خاطر حمایت از منافقین از قائم‌مقامی رهبری عزل کردند.

حالا و پس از هفده سال از آن دیدار مردادماه ۶۷، سایت آیت‌الله منتظری دیشب فایل صوتی آن را منتشر کرد. جالب‌آنکه این اقدام چندروز پس از آن صورت گرفت که رسانه‌های ضدانقلاب به مناسبت سالگرد اعدام منافقین موج تبلیغاتی تکراری هرساله‌ را به راه انداخته بودند. انتشار صوت این دیدار هم میوه‌ جدیدِ سفره‌ای بود که ضدانقلاب چند روز تدارک دیده و چیده بود. این فایل صوتی به همراه موجی از تحلیل های خلاف واقع و تقطیع‌شده در فضای مجازی پخش شد و مورد استقبال ضدانقلاب-از سایت منافقین تا بی‌بی‌سی- قرار گرفت.

اما انتشار این فایل صوتی چه چیزی را هدف قرار می‌دهد؟ شاید لایه‌ی اول تحلیل ها و واکنش های خبری انتشار این صوت متوجه نظام جمهوری‌اسلامی ایران و دستگاه قضایی وقت باشد؛ اما کار تنها به این‌جا ختم نمی‌شود. پیام پنهان انتشار این فایل صوتی را شاید هیچ چیز بهتر از جمله‌ی پایانی آیت‌الله منتظری در این فایل صوتی توضیح ندهد؛ و آن هم این است که «مردم از ولایت فقیه دارد چندششان می‌شود ما دوست نداشتیم این طور شود.»

حقیقت این است که انتشار این فایل صوتی مثل همه ی ادعاهای منتظری و یارانش، بیش از هرچیز شخص امام‌خمینی را هدف قرار می‌دهد و به همان نتیجه‌ای میرسد که منتظری مدعی است دوست نداشته کار به اینجا برسد. به تعبیر صریح‌تر حالا که دیگر دست آیت‌الله منتظری از رهبری کوتاه شده است، آنقدر نسبت های غلط و ناروا روانه‌ امام می‌شود تا سایرین از ولایت فقیه چندششان شود.

انتقام‌کِشی های بیت منتظری از امام هرزمان شکلی متفاوت به خود می گیرد، اما محتوایش ثابت است. گاهی با جعلی خواندن نامه‌های امام، گاهی با تحریک‌پذیری امام از اطرافیانِ فریب‌کار و گاهی با جنایت‌خواندنِ عمل به فتوای امام درباره‌ی اعدام منافقین محارب.

متاسفانه موسسه‌ نشر و تنظیم آثار امام در سال های اخیر موضع محکم و قاطعی در برابر ادعاهای گاه و بی‌گاه جریان منتظری علیه امام راحل نگرفته و به مصاحبه های ضعیفِ چندخطی بسنده کرده است. اقدامی که شاید باید آن را ناشی از همسویی سیاسی برخی مسئولان آن درباره جناح‌بندی‌های سیاسی کشور با جریان باند مهدی هاشمی و تاکتیک «سکوت الهام‌بخش وحدت» در برابر «دشمن مشترک» دانست.

جالب آنکه از شخص سیدحسن خمینی نیر کمتر موضعی در محکومیت آیت‌الله منتظری و حامیانش می‌توان یافت. شاید آخرین موضع او دراین‌باره به سال ۷۹ و پس از انتشار کتاب پاسداشت حقیقت- نوشته ی آقایان سلیمی نمین و رضایی- برگردد که گفته بود «نوشتن اینگونه کتابها را ادامه دهید تا زمانی که منتظری از دنیا نرفته است پاسخ اهانت های وی به حضرت امام راحل داده شود.»

آیا موسسه نشر و تنظیم آثار امام درباره‌ی نگاه امام این‌بار از حیثیت امام آنطور که شایسته ی اسم این موسسه است دفاع خواهد کرد؟

انتهای پیام/فارس