ولی در یکی از سخنرانی اخیر خود «عادل الجبیر» وزیر خارجه عربستان را «احمق» نامید؛ وزیر رژیمی که هماهنگی و رابطه خود با رژیم صهیونیستی را علنی کرده است.

البته رخداد خاص یا اختلاف سیاسی در پس کلمه احمق وجود ندارد، بلکه تصویر سیاهی که الجبیر را احاطه کرده است، سبب شد که نصرالله از چنین لفظی برای او استفاده کند.

وبگاه خبری «بیروت پرس» با انتشار گزارشی به بررسی علل احمق خواندن وزیر خارجه سعودی پرداخت و نوشت،

نخست: زمانیکه عادل الجبیر، سفیر عربستان در آمریکا بود شخصی بود که بیش از همه برای حمله نظامی به دمشق –صرف نظر از فجایع این مسئله و آغاز جنگ جهانی سوم- واشنگتن را تحریک می‌کرد. این مسئله حکایت از پیش زمینه درگیرانه و جنگ طلبانه این وزیر سعودی دارد. در واقع وی می‌خواست کشورهای منطقه را وارد جنگی کند که خدا می‌داند کی و چگونه پایان می‌یافت.

دوم؛ همه در لبنان به یاد دارند که چگونه الجبیر یک تصمیم قضایی مربوط به دادگاه نظامی مبنی بر آزادی «میشال سماحه» از وزرای سابق این کشور را به لغو کمک نظامی ریاض به ارتش لبنان پیوند زد. وی گفت که از عربستان از حمایت ارتشی دست برمی‌دارد که از جنوب توسط اسرائیل و از شرق توسط تکفیریها خطراتی متوجه آن است. به گفته او، عربستان موافق تصمیم قضایی نیست که صرفا یک امر داخلی بود و هیچ طرف خارجی حق مداخله در آن نداشت. از این گذشته، این تصمیم عربستان تأثیر راهبردی نداشت که بخواهد بگوید هدف از این مسئله اعمال فشار به لبنان است. وزیر عربستان به بهان‌خ‌های بهتری می توانست چنین مسئله ای را لغو کند.

سوم؛ وزیر سعودی از تعبیراتی استفاده کرده است که می‌تواند به عنوان پیشینه‌ای در فعالیتهای دیپلماتیک مد نظر قرار گیرد. وی به ادعاهای مقامات آمریکا که می‌گویند «اسد باید کناره گیری کند» اکتفا نکرده بلکه می‌گوید «اسد باید کناره گیری کند؛ چه با مذاکراه یا جنگ». هر چند که نفس این اظهارات به منزله مصادره تصمیم ملت سوریه است. گذشته از این، در عرف دیپلماتیک گفته می‌شود که از یک دیپلمات درباره جنگ سوال نکنید، ولی الجبیر کاری کرده که بیشتر به سخنگوی نظامی شبیه است تا سخنگوی سیاسی.

چهارم؛ الجبیر به صورت علنی در برابر رسانه‌ها به کشور بزرگ روسیه وعده داد در صورتی که دست از حمایت اسد بردارد، به مسکو سهمی در خاورمیانه داده خواهد شد. هر کس که پیگیر مسئله سوریه باشد میداند که «حمد آل ثانی» امیر سابق قطر پشنهاد چند ده میلیار دلاری به کرملین داد تا از این مسئله دست بردارد ولی نتوانست موضع روسیه را تغییر دهد.

پس از حمد، «بندر بن سلطان»  از مقامات سابق اطلاعات سعودی پرونده سوریه را در دست گرفت و پیشنهادهای نظامی و اقتصادی بزرگی داد ولی همان جواب را گرفت. «محمد بن سلمان» نیز همین مسئله را تکرار کرد ولی موفق به انجام کاری نشد. آیا چنین پیشنهادی به کشور بزرگی مانند روسیه توهین نیست؟ اگر در تاریخ نیز چنین معاملتی صورت گرفته، علنی نبوده بلکه دهها سال بعد بر ملا شده است، نه به این شیوه علنی و ساده و جسورانه.

با توجه به آنچه گفته شد، تمسخر الجبیر توسط نصرالله بجا بود. چه کسی گفته است که خاورمیانه ملک رژیم آل سعود است تا بخواهند آن را تقسیم کنند؟ وزیر عربستان درباره کدام سهم سخن می‌گوید؟ آیا او میخواهد که ما باور کنیم آمریکا خواهد پذیرفت که در منطقه حاشیه خلیج فارس، روسیه نیز شریک باشد؟ از هر بُعدی، رفتار چنین وزیری عجیب است.

وی با چنین اظهاراتی در بسیاری از مواقع حساس، قواعد دیپلماسی را نادیده می‌گیرد و تهدید می‌کند و به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویا دنیا در دست اوست. چنین صفاتی است که لقب «احمق» را برازنده چنین شخصیتی می‌کند.