السلام علیک یا رسول الله و ائمه الاطهار و رحمه الله و برکاته.

با آمدنت جهان ما زیبا شد شب رفت و سپیده سر زدو فردا شد
ایوان مدائن که فرو ریخت چه باک ایوان بلند عاشقی بر پا شد

ماه فرو ماند ازجمال محمد
سرو نباشد به اعتدال محمد

ای رسول خوبی ها و ای رحمت للعالمین، هر بار که نام مبارک تو بر زبان جاری می‏شود، چراغ ‏های صلوات، در جان لحظه ‏ها فروزان می‏شوند. تا فضیلتی از تو گفته شود، دل‏ ها از بوی گل محمدی زنده می‏شوند. یاد نویدبخش تو، درب‏های صبح را به رویِ ما می‏گشاید. قرآن تو، نزدیک‏ترین راه، رهایی است و نهج ‏الفصاحه‏ات، پاک‏ترین مبحث بندگی است.
ای پیام آور صلح و مهربانی مهرت را به سمت ما روانه کن، چشمه ای ازحکمتت رابر ما جاری کن، یک بار دیگر درِ مکتبت را برروی ما بیگانگان با یکدیگر بگشا، سخت به رحمتت، به مهرت و به عطوفتت محتاجیم.

 نور هستی بخش در ماه ربیع بر تارک هستی درخشید
صدای هل هله فرشتگان از آسمان ها به گوش می رسد تا تولد آخرین پیام آور و ترویج دهنده دین اسلام را به جهانیان نوید دهد. صدای شادی و پایکوبی ملائک به گوش می رسد.

در شهر مکه از خم جام پیامبری چشمه ای جوشید که جرعه جرعه تا به امروز در جوش و خروش است. در روز هفدهم ربیع الاول عام الفیل (مطابق سال ۵۸۰ میلادی) یعنی سالی که فردی به نام ابرهه به دستور پادشاه حبشه (نجاشی) با سپاه زیادی تصمیم به ویران کردن خانه خدا گرفت، مردی از نسل آفتاب متولد شد.

آمنه (سلام الله علیها) در زمان بارداری می‌گفت: هرگز احساس نکردم که باردارم و هیچگاه باری سنگین همچون زنان دیگر را در خود نیافتم. در تاریخ آمده است که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در هنگام تولد پاکیزه و تمیز بود. همین طور می‌گویند: زمانی که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) متولد شد سر به سوی آسمان بلند کرد و سپس برای خداوند تبارک و تعالی سجده نمود.

آمنه (سلام الله علیها) می‌گوید: در هنگام ولادت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، کسی به او گفته بود که او سرور آدمیان را به دنیا آورده است، پس او را «محمد» بنامد. وقتی عبدالمطلب از این جریان اطلاع یافت، گوسفندی را کشت و گروهی از بزرگان قریش را دعوت کرد و در آن جشن نام پیامبر را «محمد» یعنی ستوده شده قرار داد.

ایام ولادت رسول گرامی اسلام (ص) و حضرت امام جعفر صادق (ع) و هفته وحدت بر همگان مبارک باد.