საჰებნიუზის ამბების მიმოხილვის საიტის გადმოცემით ემამყოლი ბათავანიმ დამკვირვებელმა და ქართული ენის მთარგმნელმა ცხრა წლიანი მუშაობის შემდეგ შეძლო ყურანის თარგმანი დაასრულოს

ბათავანის თქმით ეს თარგმანი  ირანის ქართველთა წმინდა მოჰამადის ისლამური სულის გავლენითაა,  და ეს თხზულება მარტყრფის ქართულთა მიერ ისლამისათვის დიდი სამსახურია

?ყურანის ქართულად თარგმნის პირველადი იდეა საიდან დაიწყო-

ყურანის ქართულად თარგმნის პირველადი იდეა ქართული რადიოდან დაიწყო, მე ირანის ტელე მაუწყებლობის უცხოეთისათვის გადამცემ ქართულად მოლაპარაკე რადიოს ნაწილში ვმუშაობდი, ასე რომ საქართველოს ხალხისათვის ქართულად  გასაშვებადკროგრამებს ვამზადებდით, ერთ დროს გვითხრეს რომ ყურანის რამოდენიმე მტკიცე აია  ქართულად თარგმნეთ და რადიოში გაუშვით, პირველ რიგში აიები სიტყვა სიტყვად ვთარგმნე, მაგრამ საქმე გულზე არ დამეცხო, სამეცადინოდ შეუდექი თარგმნებში უფრო კაი და გასაგები თარგმანის მოძებნას, და აი სულ შემთხვევით ქალაქ რაშტის ბაზარში წავაწყდი ჟურნალ –ვაჰის თარგმანები– რაც ყუმის ყურანის თარგმნის ცენტრს ეკუთვნოდა,მალე გავეშურე იმ  ცენტრის ადრესზე და ჩემი იდეა ქართულად თარგმნისა გაუზიარე მათ, მათ ჩემი წინადადება მოიწონეს, და მრავალი სათანადო და კაი თარგმანი სამეცადინოდ წარმიდგინეს, და მეც ამ ცენტრის მხარდაჭერით და ღმერთზე ზეზის დამყარებით საქმეს შეუდექი 

ყურანის თარგმნისათვის საჭიროა რომ მთარგმნელმა აიების განმარტეითი ახსნა მაინც იცოდეს რათა შეძლოს თარგმანი ძწორედ შეასრულოს და სულ ახლო და შესათვსი ფრაზები ჩანაცვლოს, სწორედ ამისათვის რომ შესაბამისი თარგმანი გავაკეთო ყურანის მრავალი განმარტებას მივაშურე და წავიკითხე

?ეს თარგმანი რამდენი ხანას გაგრძელდა-

მე ღამების ۱۱–სათიდან შუაღამის ۲–საათამდე და დილის ۶–სათიდან დღის რვის ნახევრამდის მეღვიძა და ვმუშაობდი და მერე საქმეზე მივდიოდი, და სადილს მერე კი იმ თარგმნილებს ვბეჭდავდი ხოლმე,და ბოლოს ცხრა წლის მერე შევძელ ირანში პირველად ქართველთა მარტყოფში მეხუთე საუკუნის დამკვიდრების მიჯნაზე ყურანი  ქართული ენაზე ვთარგმნო

.ამ საქმის სირთულეებზე მოგვიყევი-

ირანში ქართული ენაზე საჭირო წყაროები არ არსებობდა, და საერთოდ ქართული ენას მარტყოფში რევლუციის წინა პერიოდში დამწერლობითი  სახე არ ჰქონდა და იმის შემდეგ დამწერლობითი სახე მიღო ასე რომ ახლა –۲۰–ზე მეტი წიგნი ქართული ლიტერატურის შესახებ არსებობს რომლებიც აქაურ ქართველთ გამოუშვეს

საჭირო წყაროების არ ყოფნისას სხვა და სხვა საშუალებით როგორიცაა იმეილი წერილი, ტელეფონი უკავშირდებოდი საქართველოს, კიდე ერთხელ იძულებული გავხდი დახმარებისათვის საქართველოს საელჩოს მივაშურო, ერთხელ ირანში საქართველოს ელჩმა ბატონ ჯემშიდ გიუნეიშვილმა რომელიც ირანისტია მითხრა: იცი რას აკეთებ? ყურანი ძალიან დიდი წიგნია! მე უპასუხე, სწორედ ამიტომ მინდა ვთარგმნო, და ვუთხარი მე საქმეს დავიწყებ და ღმერთი თვითონ დამეხმარება,თქვენცა ქთხოვთ რომ ამ გზაზე რჩევა დარიგება მომცე, მანაც შემპირდა რომ დამეხმაროს

სწორედ აი ამ სირთულეეებმა ამიძულა რომ ყურანის მოთავებისას, მთელი ყურანი სურებისა და აიების წყობის მიმდევრობით სიტყვა სიტყვად   ქართული ენაზე ვთარგმნო და დავაწყო რაც ორი წლიანი შრომით–۲۶۰ გვერდიანი წიგნი  ქართული არაბულ სპარსულ ენაზე შეიქმნა, სასარგებლოდ იმათთვის ვინც ამ სფეროში იმუშავებენ

?ამ მიმართულებით გულგრილობამ თუ მოგიცვათ-

ყურანის თარგმანი ۱۳۸۶–წლის სექტემბერში მოვათავე და ოფიციალურად მისი მოთავება გამმოვაცხადე, მაგრამ  სამწუხაროდ ამ თხზულებამ ამა იმ ორგანიზაცის ბიუროკრატიაში ისე  გაება  რომ აი ახლა –۸–წლის შემდეგ ეს ძვირფასი წიგნი დაიბეჭდა, ეს მოსაწონი არაა რომ იმ ქვეყანაში სადაც ისლამური წყობაა და ყურანი მისი საძირკველია   ყურანული საქმიანობამ ასეთი სსიძნელეები გაიაროს, მაშინ როცა ასეთი საქმეები პირველ რიგში უნდა მოექცეს

?ირანელი ქართველი  ხალხის დამოკიდებულება ყურანთან როგორია-

ქართველები –۴۰۰–წლის წინ ესეიგი ۱۶۱۶ ქრისტ–წლიდან შახ აბასის მიერ ირანში ჩამოსახლდნენ და აქ დამკვიდკდნენ, იმის მერე  ირანელი ქართველი  ხალხმა მრავალი გზით  სცადეს   ყურანი თავიანთს კულტურაში შეიტანონ  და მიკუთნონ კიდეც, სწორედ აი ამ მიზნით ვჰხედავთ  რომ ჩვენს წინაპრებში და ჩვენს მოწინავე ფენაში მრავალი  ყურანის კალიგრაფია, მოოქრვა, და მსგავსი  ცდა ამ მიმართულებით ჩატარებულა, კიდეც ეგ რომ მარტყოფში  მრავალი   კალიგრაფიულ ხელნაწერი და მოოქრვებული   ყურანი არსებობს რომლებიც არასოდეს არ დასრულებულან

მე დარწმუნებული ვარ რომ ირანში ქართველებს განსაკუთრებული კულტურა აქვთ და აი ეს ქართული  ყურანის  თარგმანი  ირანის ქართველ  ხალხის ამავე ხასიათიდან გამომდინარეობს რაც მათი ირანულ ისლამურ კულტურიდან წარმოიშობა

მე სახარება და თორას დაკვირვებით შევიტყე რომ ეს ორი ციური წერილი  ყურანის წინამორბედნია და ყურანი ციური წერილებში ყველაზე სრულყოფილი წიგნია, მე საქართველოს კუთხეები სულ დამივლია და კერპთაყვანისმცემლობის კვალი ჩვენს წინაპრებში ცოტა მინახავს, მათი უმრავლესობა მონოთეისტები ყოფილან, და ირანში შემოსვლის შემდეგ წმინდა მოჰამმადის ისლამი მიღეს

ქართველები ის ხალხნი არ იყვნენ რომ  ძალადობა იყაბულონ  ან მტრის შიშით ისლამი აირჩიონ, თუ ისინი არ დარწმუნებულიყვნენ  რომ ისლამი უფრო სრული რჯულია არასოდეს ისლამს არ მიღებდნენ