به گزارش اصفهان شرق، به نقل از صاحب نیوز – سید محمد حسین اخوان/ دین سه بخش اصلی دارد:‌ احکام، عقاید و اخلاق، این سه بخش موظفند انسان را به هدف غایی خود و کمال زندگی نزدیک کنند. انسانی که در دوران امروز غرق شده است و زرق و برق روزگار هدف زندگی اش را استحاله کرده است بیشتر از هر دوره دیگری نیاز دارد تا حقیقت را بداند و مسیری را در آن جهت بیابد.

اسلام با جامعیت خود نه انسان را به رهبانیت می کشاند و نه به ولنگاری. احکام اسلام عبارت است تعبدیاتی که مسیر سلوکی انسان به سمت خدا را تعیین می کنند و کسی که از آن تعدی یا کوتاهی کند از مسیر خارج شده است. عقاید مسائلی است که بینش مسلمان را شکل می دهد هر مسیر نیاز دارد به روشنایی و روشنایی اعتقادات مسلمان است.

مسلمانی که نتواند اعتقادات خود را عقلا دریابد از ادامه مسیر باز می ماند و اخلاق جلوه و کمال مسیر مسلمان است. مسلمان از هر راهی به مقصد نمی رسد اخلاق مسیر او را جلا می دهد. اخلاق فردی، اخلاق سیاسی، اخلاق اجتماعی و اخلاق خانوادگی. مسلمانی که در کارزار نبرد با دشمنان به سر می برد می داند باید در خانه بسیار رئوف و متواضع باشد و الا از حقیقت دین فاصله گرفته است.

حال با یک نگاه اجمالی به ماه مبارک رمضان در می یابیم در میان عبادات از هر سه بخش یعنی احکام و عقاید و اخلاق در آن است. گویی که مسیر سعادت یک انسان را می توان به راحتی در ماه رمضان مبارک ترسیم کرد.

انسانی که به احکام بخورها و نخورها خو میگیرد انسانی عبد است. منتها عبد یک نفر و آن خدای بی همتاست. انسان با بندگی خدا از بندگی برده های زمینی رها می یابد و مسیر خودش را می یابد. نهی از مباح ترین مسائل روزگار یعنی خوردن در ساعات معینی یعنی تمرینی جهت عبودیت محض، رها شدن و یکی شدن و از شهوات و غضب ها فاصله گرفتن. انسانی که به خاطر خواست الهی ساعاتی را از خوردن صرف نظر می کند یقینا به راحتی خواهد توانست از خطا و مغبوضات دست بکشد چرا که آنان امری بسیار قبیح در مقابل ماکولات است.

و اما عقاید، در روزه مومن باید عقیده خود را حفظ کند و الا کاری عبث کرده است. مومن حاضر نمی شود هر عقیده ای داشته باشد. در این روزگار که اندیشه و سخن گفتن قاعده ندارد خدای متعال برای مومن روزگار قاعده تعیین می کند اگر حرفی نابه جا به معصوم نسبت دهد روزه باطل خواهد شد.

یعنی مومن باید اندیشه اش را تزکیه کند تا کلامش از ناروا پاک گردد. مگر چه کسی حاضر می شود در هوای گرم تابستان از حداقل نوشیدنی ها صرف نظر کند انسانی که یا آن قدر عاشق خداست و توحید را دریافته و یا از عذاب و معاد قیامت واهمه دارد و عدل الهی او را وادار میکند تا تن به عبادت رمضان دهد. انسانی در رمضان سربلندتر هست که اندیشه و بینش قوی تری دارد چرا که این بینش قوی مقدمه عمل دقیق به احکام و اخلاقیات است.

و اما اخلاق؛ انسان روزه دار میوه روزه اش جلای روحی و رفتاری اوست. می دانیم خیلی از بدرفتاری ها و بدخلقی ها مانع روزه نمی شود. چه بسا انسانی که با اخلاق ناجور تنها گرسنگی و تشنگی را برای خود ایجاد کند. اما انسان مومن در عین گرسنگی هم از رفتار حسنه با مومنین کم نمی گذارد. اینکه انسانی به یاد قشر ضعیف جامعه باشند از کمال اخلاقیات است.

اما آن اخلاقی که رمضان به مومن روزه دار هدیه می دهد با آن اخلاقی که دستاور غرب امروزی است تفاوت دارد و آن دلیل خوب بودن است. انسان اگر به خاطر خدا خوب شد، مزد نمی خواهد منت، نمی گذارد و در مقابل بی مهری ها تنش نمی لرزد اما انسانی که خود را وامدار اخلاق خوب به خاطر خود می داند به راحتی بی ثباتی را در خودش می یابد و اگر روزی دریابد خشونت برای خودش بهتر است به آن رو می آورد و اخلاق خوش او هیچ ضمانتی نخواهد داشت. مومنی که از بدیهی ترین نیاز خود صرف نظر میکند به راحتی می تواند در جامعه ایثار و مجاهدت کند و الا در حین خطر راحت طلبان هر کدام به گوشه ای کز می کنند.

ماه مبارک رمضان بهانه است تا با ارتباط بیشتر با این سه رکن دین بتوانیم گامی را در جهت بندگی و اصلاح خود و جامعه برداریم.