به گزارش اصفهان شرق/ ترجمه، در حالی که ایالات متحده، ال سعود را به حمایت و تأمین مالی القاعده و دست داشتن آن در حادثه 11 سپتامبر متهم کرده است، با این حال هنوز این آل سعود است که آمریکا باید برای پایان دادن به جنگ در سوریه با او گفتگو کند. حقیقت این است که جنگ در سوریه عملا به پایان نمی رسد مگر این که حمایت هایی که گروههای افراطی از عربستان سعودی و متحدانش دریافت می کنند قطع شود. به هرحال آنچه قابل درک نیست این است که این حمایت و جنگ چگونه میتواند پایان پذیرد وقتی که خود آمریکا همچنان به واگذاری سلاح هایی به ارزش میلیاردها دلار به عربستان سعودی ادامه می دهد و حال آن که دشمن واقعی، سوریه، رژیم سوریه  و یا مردم آن نیستند. مهمتر از همه این که ترکیه متحد استراتژیک جدید عربستان سعودی، همچنان مواضع کردها که موفق ترین نیرو های زمینی علیه داعش هستند را بمباران می کند.

این دقیقا جایی است که بزرگترین تناقض گویی ایالات متحده نهفته است: آمریکا نه می تواند در رویارویی واقعی با ال سعود قرار گیرد و  نه به لحاظ سیاسی می تواند به تعهداتش برای حمایت از جنگ نظامی طولانی مدتی که عربستان سعودی از زمان آغاز جنگ در سوریه از آمریکا درخواست کرده بود عمل نماید.

برای رییس جمهور آمریکا؛ برنده ی جایزه ی صلح نوبل، بسیار دشوار است که بتواند این تناقض گویی را تو جیه کند.

دیدار اخیر جان کری با عربستان سعودی در این زمینه از تلاش های آمریکا برای آرام نمودن دوست عصبانی خود قبل از برگزاری مذاکرات وین بود. به بیان ساده این سفر اقدامات مقدماتی برای مقابله با روسیه در این مذاکرات است. بسیار بعید است که این دیدار به منظور پایان دادن به جنگ بوده باشد. هدف از این دیدارها اطمینان دادن به این است که آمریکا از هر راه ممکن به همکاری خود با عربستان برای دستیابی به نتیجه ی دلخواه از پایان جنگ یعنی سوریه منهای اسد ادامه خواهد داد.

در حالی که مقامات آمریکایی هدف از این دیدار را به پای میز مذاکره کشاندن مخالفان قبل از مذاکرات پیش رو عنوان کرده اند، این مضحک و همچنین تناقض گرایانه است که آمریکا خود را از صف کسانی که به اصطلاح آن ها را مخالف می خواند جدا بداند.

سواال این است که موضع ایالات متحده تا چه اندازه با موضع عربستان سعودی، ترکیه امارات متحده عربی و گروههای دست نشانده  ی آنها متفاوت است ؟ اگر همه ی آنها برای حذف اسد از قدرت مبارزه می کنند این غیرقابل فهم و همچنین غیر منطقی است که  آمریکا خود را در جنگ سوریه بی طرف معرفی کند. ایالات متحده مخالف حکومت اسد بوده و هست.

به همین دلیل است که آمریکا گفتگو با گروهی از دولت های همفکرش که از روز سه شنبه 17 مه آغاز شد را قبل از مذاکرات وین مد نظر قرار داد.

این که آمریکا یکی از مخالفان سوریه است از آنچه که متحدانش در خلیج فارس از او انتظار دارند نیز مشهود است انتظاراتی که اکنون به نوعی عذاب سیاسی مبدل گشته است.

دیپلماتها در خلیج فارس می گویند عربستان سعودی حمایت های آمریکا را برعلیه شورشیان ناکافی می داند. و از آین بیم دارد که نکند واشنگتن به عنوان بخشی از مذاکرات سیاسی از موضع مشترکشان در این که اسد باید فورا قدرت را واگذار کند دست بردارد. به عبارت دیگر متحد اصلی  آمریکا در منطقه  آمریکا را در زمره ی به اصطلاح مخالفان بشاراسد می داند در حالی که ایالات متحده همچنان به برنامه ریزی خود به  به عنوان میانجی و رهبر ائتلاف ضد داعش ادامه می دهد.

بنابراین این که وزارت امور خارجه آمریکا اظهار کرد: «جان کری و مقامات سعودی در رابطه با لزوم تقویت آتش بس و حمایت هایشان برای ادامه دادن به مذاکرات سازمان ملل متحد به گفتگو پرداختند» در واقع تنها به منظور متقاعد کردن افکار عمومی بود.

این موضوع آنقدرها هم غیرقابل درک نیست. اگر تلاش دولت ایالات متحده واقعا درجهت برقراری صلح در سوریه بود می بایست خود و متحدانش در خلیج فارس بلافاصله به حمایت هایی که به نیرو ها و گروهای به اصطلاح مخالف ارائه می دهند خاتمه دهند. هر چند اگر آنها ( آمریکا و متحدانش) چنین کنند راه را برای ارتش سوریه هموار می کنند تا بر شورشیانی که از خارج حمایت می شوند غلبه پیدا کنند.

به همین دلیل است که آمریکا و متحدانش در خلیج فارس همچنان با موضعگیری روسیه که همه ی گروه های تروریستی در سوریه را سازمان های تروریستی می خواند  مخالفت می کنند. دلیل مخالفت آن ها با این موضع گیری دو چیز است: اول این که مخالفان(گروههای تروریستی و دولت های حمایت کننده شان) امیدوارند که سرانجام اسد سرنگون شود. دوم اینکه اگر گروه های به اصطلاح شورشی در لیست گروه های تروریستی قرارداده شوند این گروهها دیگر نمی توانند به عنوان کسی که تنها یک آتش بس را زیر پا گذاشته قلمداد شوند و دست سوریه برای از بین بردن آن ها باز می شود اگر این اتفاق بیفتد آمریکا و متحدانش خواسته ی حیاتی  خود که به قیمت شکست آشکاردر جنگ برای آنها تمام می شود را از دست خواهند داد.

با حمایت ایالات متحده، عربستان سعودی، ترکیه و دیگر متحدان خلیج فارس از سازمان های تروریستی هدف از برگزاری مذاکرات صلح بسیار مبهم  و تناقض گرایانه است. با پافشاری عربستان سعودی و آمریکا بر این که اسد باید برود بسیار بعید است که مذاکرات بتواند نتیجه ی معناداری داشته باشد.و اگر مذاکرات به شکست بینجامد ال سعود و متحدانش قطعا  فرصتی پیدا می کنند تا برای تقویت موقعیت شکننده ی خود در برابر ارتش سوریه حمایت و تامین مالی شورشیان را در مقیاس بسیار گسترده تر از سرگیرند. سوالی که در این جا مطرح می شود این است که آیا روسیه در فرستادن نیروهای خارجی به  کمک ارتش سوریه برای مقابله با حمله ی احتمالی عرب تجدید نظر خواهد کرد؟

 منبع

http://www.globalresearch.ca/on-john-kerrys-hypocritical-mission