به گزارش اصفهان شرق، هوای گرم تابستان به موازات آن که مردم را به فکر استفاده از وسایل سرمایشی چون کولر و پنکه می اندازد،‌ برخی مسئولان فرهنگی- که اندک دغدغه ای برای آن ها باقی مانده – را هم دست کم برای چند روزی به یاد مشکل دیرپای بدحجابی و بدپوششی در جامعه می اندازد که البته معمولاً بیشتر ناظر به بانوان است تا آقایان.

این مساله تا حدی هم طبیعی است چه آن که تابستان، خیابان های شهرهای ما و بسیاری از اماکن عمومی به نمایشگاه تبرج زنان و دخترانی تبدیل می شود که به هر دلیلی می خواهند بیشتر دیده شوند حالا به هر قیمتی…!

امسال هم که بازار ساپورت پوشان داغِ داغ بود مثل هُرم گرمای تیر و مرداد . اینک اما که در نخستین ماه سردترین فصل سال قرار داریم و به لطف الهی ،‌چندباری برف زمستانی چهره اکثر شهرهای ما را سفید پوش کرده است،‌همان ساپورت پوشان به اقتضای شرایط جوی چکمه به پا نیز شده اند،‌ گو این که فی المثل با چنین چکمه هایی در شمالی ترین نقاط کانادا و یا روسیه زندگی می کنند و چاره ای دیگر جز چکمه پوشی آن هم با ظاهر خاصش ندارند.

ساپورت پوشان چکمه به پا گرچه در اکثریت نیستند اما در هر محیطی می توان نشانه هایی از تبرج و خودنمایی آنان را دید حالا فرقی نمی کند که پزشک یا بیمار ِ بیمارستان های دولتی و خصوصی باشند یا مسافری که از اتوبوس و مترو برای رسیدن به مقصد استفاده می کند و یا عابری که احیاناً برای خرید و مضافاً برای گردش در هوای زمستانی خود را به مناطق مرکزی و شلوغ شهرها رسانده است.

البته هوای سرد این حُسن را دارد که تا حدی به بهتر شدن پوشش زنانه کمک می کند و باز جای شکرش باقی است که همچون بهار و  تابستان،‌ برخی جماعت نسوان مجبور(!) نیستند که از البسه ای استفاده کنند که نهایت صرفه جویی در پارچه آن ها صورت گرفته است!!

نگاه قرآنی اگر بخواهیم به این مساله بیندازیم باید حول همان یک کلمه کلیدی بحث کنیم ؛ :تبرج”

اشتباه نشود ، اصل مساله تبرج و خودنمایی یک چیز غریزی و ذاتی برای زنان است، چنان که از نگاه پیامبر (ص) یکی از ویژگی های بهترین زنان، خود آرایی و تبرج عنوان شده البته فقط برای شوهر، نه اغیاری که دربند هوا و هوس خودهستند.

اصل حدیث نبوی به نقل از کتاب شریف اصول کافی این است: «بهترین زنان شما زنی است كه بسیار با محبت باشد، عفیف و پاك‏دامن باشد، نزد اقوامش عزیز و محترم باشد، با شوهرش متواضع و فروتن باشد، برای او خودآرایی و تبرّج داشته باشد و در برابر نامحرم عفیف باشد.»

جالب آن که قرآن مجید در دو آیه از آیات حجاب، از تبرّج و خودنمایی زنان صحبت كرده و آن را محدود به محیط خانواده كرده است. در یك جا می‏فرماید: (وَلاَ تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَی) (احزاب: 33): ای زنان (در برابر نامحرم) ظاهر نشوید و خودنمایی نكنید؛ مانند خودنمایی دوران جاهلیت نخستین؛ در آیه دیگر می‏فرماید: (غَیْرَ مُتَبَرِجاتٍ بِزینَهٍ) (نور:60) زنان، (در برابر نامحرمان) با زینت‏هاوآرایش‏هایشان‏خودنمایی‏نكنند.
بر اساس منطق قرآنی و شرعی به خوبی متوجه می شویم ، همان‌گونه كه بي‌توجهي به غريزه خودنمايي و تبرج براي زن زيان‌بخش است، خودنمايي و تبرج بيش از اندازه و خارج از چارچوب حجاب نيز آسیب های فراوانی به همراه دارد، ضمن آن که پیش از هر چیز ، سلامت رواني خود زن را به مخاطره مي‌اندازد.

به عبارت دیگر چنانچه زن در توجه به زيبايي ظاهري و خودآرايي افراط كند، كم‌كم به حدي مي‌رسد كه بيمارگونه به تجمل و آرايش مي‌پردازد و این در حالی است که هيچ‌گاه احساس ارضا و سيري نمي‌كند.

شهيد مطهري در اين‌باره کلام راهگشایی دارد ، آنجا که در یکی از کتابهایش می نویسد: «روح بشر فوق‌العاده تحريك‌پذير است. اشتباه است كه گمان كنيم تحريك‌پذيري روح بشر محدود به حد خاصي است و از آن پس آرام مي‌گيرد. همان‌گونه كه بشر ـ اعم از مرد و زن ـ در ناحيه ثروت و مقام، از تصاحب ثروت و تملك جاه و مقام سير نمي‌شود و اشباع نمي‌گردد، در ناحيه جنسي نيز چنين است.

هيچ مردي از تصاحب زيبارويان و هيچ زني از متوجه كردن مردان و تصاحب قلب آنان و بالاخره هيچ دلي از هوس سير نمي‌شود. و از طرفي، تقاضاي نامحدود، خواه ناخواه، انجام ناشدني است و هميشه مقرون است به نوعي احساس محروميت، دست نيافتن به آرزوها به نوبه خود، منجر به اختلالات روحي و بيماري‌هاي رواني مي‌گردد».

ساده ترش این می شود که بگوییم وقتی یک زن آرايش كرده، ساپورت پوش با آن چکمه های کذایی و با لباس های خاص در بين مردان ظاهر مي‌شود، طبع قضیه آن است که عده‌اي خوششان مي‌آيد و او را مورد تحسين و تكريم ظاهري قرار مي‌دهند. به همين دليل، مدام سعي بر آن دارد که وضع ظاهري خود را طوري قرار دهد كه بيشتر موردپسند آنان واقع شود.

معمولاً هم اين‌گونه زنان و دختران براي اينكه زيباتر شوند، هر روز وقت زيادي را صرف آرايش و تقليد از مدهاي جديد مي‌نمايند و این گونه هم آرامش روانی و اخلاقی جامعه را به خطر می اندازند و هم این که جیبِ کمپانی های غربی و شرقی را بابت فروش البسه های مارک دار ، پُرپول کرده و رونق می بخشند.

جدای از عوارض فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی،‌ اين روند از سویی دیگر مي‌تواند ناراحتي‌هاي رواني زيادي براي آنان ايجاد كند؛ زيرا به دليل اينكه هميشه كارها به دلخواه پيش نمي‌رود، باعث بروز نگراني‌هايي براي آن‌ها مي‌شود. براي مثال، اين تصور كه آيا با صرف اين‌همه وقت و هزينه مالي، توانسته‌اند جلب نظر ديگران بكنند و مورد پسند آنان شوند يا به عكس، مورد تمسخر و تحقير آنانند، مي‌تواند دايم ذهن آن‌ها را به خود مشغول كند.

از دیگر سو بدحجابي، هم از جهت جسمي و هم از جهت رواني، از زيبايي زن مي‌كاهد و اين خود عاملي در تشديد سرخوردگي و ناراحتي زنان مي‌باشدف کما این که عکس این مساله یعنی رعايت حجاب سبب افزايش زيبايي زن مي‌شود.

امام علي(ع) مي‌فرمايد: « عفت و حجاب سبب افزايش و رشد زيبايي مي‌شود.» حضرتش در روايتي ديگر مي‌فرمايد: «پوشش و حجاب براي حال زن بهتر است و سبب دوام زيبايي او مي‌شود.»

از همه این ها که بگذریم ،‌کم کاری برخی نهادهای فرهنگی و متاسفانه رسانه های تاثیرگذار داخلی را چه کنیم که بیشتر نظاره گر این وضع هستند و بعضاً افسوس منفعلانه ای نیز می خورند تا قصور خود را بپوشانند و حال آن که عرصه های فرهنگی با وجود آن که اثراتش در دراز مدت ظاهر می شود اما باید در کوتاه مدت نیز با برنامه های مدون و شیوه های کاربردی برایش کاری کرد… کار ، کار و نه شعار!

منبع: قم فردا