به گزارش اصفهان شرق: نام گذاری ها بهانه ای است تا بتوان بهتر نظاره کرد و دریافت که چه عاملی موجب شده که روزهایی از سال را به نام آنچه که برایش ارزش قائل هستیم نام نهیم. این روزها از کتاب و کتاب خوانی بیشتر یاد می شود و مناسبت هفته ی کتاب یک جمله ی نوشته شده در تقویم نیست که فقط بهانه ای برای نوشتن باشد، این روزها می بایست یاد کرد از کسانی که ارزش این درّگرانبها را فهمیده اند و خود را وقف مطالعه آن کرده اند.

مسئول کتابخانه شهدای براآن جنوبی گفت: آقای احمدی به سبب مطالعه زیاد و عمقی کتابها، امروز در انتخاب کتاب ها ی کتابخانه نیاز به وقت زیادی دارد، زیرا کم تر می توان کتابی را در کتابخانه یافت که نام او بر روی آن نباشد و آن کتاب را مطالعه نکرده باشد.

حاج حسن احمدی عضو 70 ساله ی کتابخانه ی شهدای براآن جنوبی یکی از آنهایی است که مروارید قرار داده شده در گنجینه ی کتاب را یافته است و این را به سادگی از کلام پر محتوایش می توان فهمید.

درمسیر خانه ی حاج حسن احمدی به این فکر فکر می کردم که چگونه می توان فرصت های زندگی را به گونه ای تقسیم کرد که نام خود را در بیش از 50 درصد کتابهای به امانت گرفته شده کتابخانه ثبت کرد.

به خانه ی حاج حسن که رسیدیم درابتدای ورود به اتاقی وارد شدیم که کتابهای موجود در قفسه گویای واژه ای از ذهن پربار او بود.

همان ابتدا کتاب شاهنامه ی قدیمی داخل قفسه توجه ما را به خود جلب کرد و گفتن از کتاب شاهنامه شیوه ی پرسش ما را تغییر داد.

ابتدای گفتگوی از او خواستیم تا از خود بگوید:

حاج حسن احمدی فرزند غلامرضا و متولد 1323 در روستای برکان از توابع براآن جنوبی می باشم.

هرچه دارم از توصیه های پدرم نسبت به مطالعه و فراگیری دانسته ها می باشد، پدرم به سبب تعصب زیاد در سن 5 سالگی و با وجود اینکه کم تر کسی در روستا فرزند خود را به مکتب می فرستاد من را به مکتب ملا حسین علی فرستاد.

آن روزها ماهانه یک من آرد معدل 6 کیلو گرم و3 تومان پول به معلم مکتب می دادیم.

علاقه ی پدرم به درس به گونه ای بود که روز اولی که از مکتب آمدم و گفتم کلمه ی هو الفتاح العلیم را یاد گرفته ام من را مجبور کرد که 50 بار این کلمه را تکرار کنم تا در ذهنم ثبت بشود. این ابتدای کار بود و در روزها ی بعدی هم ادامه داشت و وقتی کلمه جدیدی را یاد می گرفتم به من می گفت تا بارها و بارها این کلمات را تکرار کنم.

یادم می آید در شب های یلدا که به سبب شغل کشاورزی اش آبیار شب بود من را همراه خودش به صحرا می برد تا برایش آن هم در زیر نور فانوس کتاب بخوانم.

به گفته ی حاج حسن، پدر فردی متعصب، جدی و دوست دار فرهنگ مطالعه بود و ارزش سواد را خوب فهمیده  که توانست فرزندی با علاقه ای سرشار در امر کتابخوانی را تربیت کند.

اولین کتابی که هدیه گرفته است

حاج حسن گفت: کتاب موش و گربه عبید زاکانی اولین کتابی بود که پدرم به من هدیه داد و به تدریج کتابهای دیگری نظیر شاهنامه  که کتابی  بی نظیر بود را برای من تهیه دید.

پدرم به یادگیری مباحث مذهبی توجه وافری داشت و در خاطرم است که توضیح المسائل آیت الله بروجردی را برای من خریده بود و من بارها برایش آن کتاب را خواندم.

سخن از شاهنامه زنده شدن خاطرات شد

بیشتر شبها فامیل به خانه ی ما می آمدند و من برایشان شاهنامه را با بیان مُرشدانه می خواندم و این علاقه افراد به این شیوه  علاقه مندی به امر خواندن به سبب نبود رسانه های امروزی در آن زمان بود.

این جمله حاج احمدی من را به یاد شب های یلدا و فال حافظ گرفتن انداخت، شبهای گذشته های نه چندان دور قدیمی تر ها خواندن شاهنامه و دیگر داستانها بود که حال منوط به یک شب و آن هم فال حافظ در شب یلدا شده است.

عضو فعال کتابخانه گفت: من برخلاف رفتار پدر دوست فرزندانم بودم و در دست داشتن همیشگی کتاب در زندگی ام مشوق اصلی و عملی در جذب فرزندانم به کتابخوانی شده است و کتاب در خانه ی ما جایگاه خاصی دارد به طوری که گاها هدیه فرزندانم به من کتاب هایی با موضوعات مختلف می باشد.

حاج حسن در بین صحبتهایش نتیجه ی مطالعه ی عمقی و بسیار خود را گرایش بالای فرزندان به امر دانش دانست و آنرا از ذکر نام دکتر غلامرضا احمدی فرزند پزشکش فهمیدم.

وی عضویت در کتابخانه را زمینه ای در جهت مطالعه بیشتر در امر کتاب خواند و گفت: امانت کتاب بهترین راه در جهت تسلیم نشدن به هزینه های زیاد برخی کتابها می باشد و راه مطالعه کتاب ها را برایمان هموارتر و دسترسی به آن را آسان تر می کند.

حاج حسن از کتابهای مورد علاقه اش گفت: کتابهایی حاوی اشعار فاخران ادبیات فارسی و همچنین کتابهای تاریخی و مذهبی از کتب مورد علاقه من در این زمینه می باشد.

  حاج حسن احمدی کتابهایش را به ما معرفی کرد و ادامه گفتگو را در کنار قفسه ی کتابهایش که گوشه ی کوچکی از گنجینه ی علمی اش بود ادامه دادیم:

حاج حسن با در دست گرفتن کتاب سعدی گفت: ما از کتابها مخصوصا کتابهای شاعران و فاخران گذشته درس مردانگی، شجاعت، فداکاری، مذهب، دین و یافتن تجربیات گوناگون را می آموزیم.

جوانان بدانند که هیچ فردی از مطالعه کتاب ضرر نمی کند و کتابها دریچه ای جدید از دنیای درون خودشان را به روی ما باز می کنند.

کتاب می بایست خوانده شود تا تجربه ای توسط فردی اندوخته شود و همه توجه داشته باشند که هر کتابی با هر تعداد صفحه  ارزش یک بار خواندن را دارد.

پدر فعال خانواده از بهترین و پر خاطره ترین کتابهایی که در دوره های خاص زندگی خوانده بود گفت: کتاب امیر ارسلان نامدار را در جوانی خواندم و در آن دوران با خواندن آن کتاب خود را قهرمان داستان می دیدم، کتابی که سرشار از شور جوانی بود.

گل سرسبد کتابهایم شاهنامه است و صفحه به صفحه این کتاب در ذهنم باقی مانده و خواهد ماند.

وقتی نام سفارش به خواندن کتاب آن هم از زبان فردی که 70 سال با کتاب انس گرفته است بیرون می آید جای اندکی تفکر دارد و در این رابطه  سخنان حاج حسن احمدی را در قالب یک صفحه نمی توان بیان کرد زیرا کلامش حاوی سالها مطالعه کتابهایی با عناوین و موضوعات متنوع می باشد.