به گزارش اصفهان شرق: ورزش ایران کمتر از یک ماه دیگر در دو رشته فوتبال و والیبال به مصاف حریفان جهانی می روند؛ تیم ملی فوتبال ایران خرداد ماه سال پیش با ۳ پیروزی پی در پی مقابل قطر، لبنان و کره جواز حضور در مسابقات جام جهانی را کسب کرد.

در حالی که کمتر کسی امید به صعود تیم ملی داشت پس از گذشت یک سال از آن خردادماه تاریخی خردادماه سرنوشت ساز دیگری در انتظار ورزش ایران و به خصوص فوتبال و والیبال است که باید به مصاف تیم های طراز اول دنیا بروند.

تیم ملی فوتبال ایرن که هم اکنون در اردوی آفریقای جنوبی مشغول آماده سازی خود برای حضور پر قدرت در جام جهانی است امیدوار است با حمایت مسئولین وتلاش و غیرت بازیکنان ایرانی به موفقیت های بزرگ در جام جهانی دست پیدا کنند.

نبرد والیبال با بزرگان دنیا در لیگ جهانی

والیبال ایران با پیشرفت چشمگیری که چند سالی است آن را آغاز کرده است و با حضور در لیگ معتبر جهانی چشمان بزرگان والیبال  دنیا را به خود خیره کرد تا آنجا که باعث شد والیبال ایران با قرار گرفتن در گروه A مسابقات که به گروه تیم های “تراز اول دنیا” مشهور است قرار بگیرد.

با توجه به اینکه تیم ایران در دوره پیش در مکان  نهم قرار گرفت و اکنون در رده بندی جهانی در رده دوازدهم قرار دارد، همچنین باتوجه به عملکرد این تیم در مسابقات گذشته، در لیگ جهانی ۲۰۱۴ به عنوان یکی از تیم های تراز اول والیبال دنیا در دسته یک گروه یک با برزیل، لهستان و ایتالیا همگروه شد.

حضور والیبال ایران در لیگ جهانی و به در سر انداختن تیم های بزرگ دنیا باعث شده است که انتظارات از والیبال به حدی بالا برود که دیگر بازی با تیم های آسیایی برای والیبال ایران جذابیتی ندارد؛اکثر مردم و کارشناسان والیبال ایران را فراتر از آسیا می دانند و معتقدند ایران می توان تیم های بزرگ دنیا همچون ایتالیا، برزیل، لهستان و .. را به دردسر بیاندازد.

عوامل موفقیت در تورنمنت های بزرگ از منظر مربیان طراز اول جهان

خوزه مورینیو ، سرمربی موفق تیم چلسی و بهترین سرمربی حال حاضر جهان ، اولین عامل موفقیت در یک کار گروهی را برگزیدن صحیح ابزار ها می داند. او بازیکنان را به ابزاری در دست مربیان تشبیه میکند و معتقد است همانند صحنه شطرنج ، این مربیان اند که با تفکرات و تاکتیک های خود از این ابزار ها سود می جویند و نتیجه را رقم می زنند.

تیم های ملی کشور های مختلف ، با توجه به تمام دارایی هایشان می بایست مجموعه ای هماهنگ را می ساختند و انها را در کنار همدیگر ازمایش می کردند تا برای این رقابت اماده گردند.
اما واقعیت امر به گونه ای دیگر رقم خورد، بسیاری از مربیان از نام بسیاری از بازیکنان بزرگ گذشتند و انها را به نیمکت دوختند یا اصلا دعوت نکردند.
خوزه پکرمن، مربی تیم ملی ارژانتین ، با عدم دعوت از مو بلندها در مرحله مقدماتی انتقادهای فراوانی را به جان خرید.
لاولپه ، مربی تیم ملی مکزیک ، صرفا به خاطر اختلافات خانوادگی ، خونسکا ، بهترین مهاجم این تیم را ۷۰ دقیقه مقابل تیم ملی ایران نیمکت نشین کرد.
را به بازی نگرفت.

منبع : شبکه اطلاع رسانی دانا