به گزارش اصفهان شرق، زمانی که حضرت امام خمینی (ره) به ایران بازگشت تمام قواعد و قانون های سیاسی روز دنیا دگرگون شد. بهار دل انگیز در سرمای یخ زده بهمن ماه جلوه گر شد و از آن زمان تا کنون بهار هر ساله از دوازدهم بهمن ماه آغاز می شود.

بر این اساس و به همین بهانه، با منوچهر براتی که از سوابق او می توان به مدیرکلی آموزش و پرورش استان اصفهان، مسئول سابق آموزش و پرورش ناحیه سه و مدیرکل سابق دفتر گزینش روابط عمومی آموزش و پرورش در حوزه آموزش اشاره کرد به گفتگو نشسته ایم.

– چرا مردم ایران خواهان بازگشت حضرت امام خمینی(ره) به ایران بودند؟

منوچهر براتی: می گویند در سرنوشت آدمهای موفق و انقلابیون حتی نخبگان و دانشمندان دنیا، معمولاً یک هجرت ثبت شده است. مثلاً دانشمندی که در شهر یا کشور خود زمینه رشد و پیشرفت نداشته بعد از اینکه رنج سفر را به جان خریده و به شهر دیگری سفر کرده و محرومیت کشیده رشد چشمگیری داشته است. راجع به انقلابیون در تاریخ اسلام می توان به حضرت محمد(ص) اشاره کرد.

البته امام خمینی (ره) در اوج مبارزاتشان در دهه چهل به اجبار به ترکیه و بعد عراق تبعید شدند. این تبعید اجباری سوالاتی جدی در میان مردم ایران بخصوص افراد متدین و انقلابی ایجاد کرد و خود این یک مطالبه به حق بود. حضرت امام که مبارزه مسلحانه و قهرآمیز  علیه رژیم انجام نداده بود و تنها مبارزه فرهنگی انجام داده بودند پس چرا باید مجبور باشد دوره های طولانی تبعید را طی کنند؟

از این جهت در همان روزهای آغازین تظاهرات مردمی یکی از شعارهای مردم که جزء قطعنامه های راهپیمایی بود، درخواست آزاد شدن زندانیون و بازگشت تبعیدی ها از جمله حضرت امام(ره) به ایران بودند.

 اینکه مردم علاقه به بازگشت حضرت امام داشتند آیا فضای فرهنگی پیش از انقلاب بود که مردم را درگیر کرده بود، یا صرف اسلام و علاقه به پابرجایی دین بود؟

– بطور کلی شاهان قاجار و بعد از آن در سلسه پهلوی، شیوه برخورد و تعامل آنها با غرب به گونه ای بود که غرور ملی ایرانیان به شدت آسیب دید. مثلاً آمریکا و انگلیس بر مسائل اقتصادی، سیاسی و نظامی کشور مسلط بودند، بطوری که در قراردادهای فروش نفت در میان کشورهای خاورمیانه از جمله عربستان، عراق و کویت کمترین سود از فروش نفت نصیب کشور ما می شد، یا حضور بیش از 60 هزار نظامی آمریکایی در ایران و زورگویی و اجباری که بر مردم تحمیل می کردند را داشتیم.

امام خمینی یکی از صادق ترین و شجاع ترین انقلابیون بودند که از غرور ملی کشور دفاع کردند. بنابراین بسیاری از کسانی که که از امام دفاع می کردند و خواستار رفتن شاه و بازگشت امام بودند الزاماً اعتقاد دینی قوی هم نداشتند اما غرور ملی داشتند.

بحث غرور ملی شد؛ اگر مردم وضعیت فعلی کشور را می دیدند، آلودگی هوا، وضع معیشتی مردم، وضعیت زلزده زدگان، آیا بنظر شما باز مردم خواهان انقلاب بودند؟

– خوشبختانه مردم ما از فهم بسیار بالایی برخوردار هستند؛ اگر مثلا با مردم اهواز هم مصاحبه کنید و بگویید در یک پروژه شش ماهه می توانیم مشکل ریزگردها را حل کنیم به شرط اینکه راه تسلط آمریکا را به کشور هموار کنیم، آنها موافقت نخواهند کرد. مردم از استقلال، آزادی و حکومت مستقل اسلامی که دارند با غرور ملی خود پاسداری خواهند کرد. مردم با اینکه گله مند از این دولت و وضعیت هستند و مطالبه دارند اما هیچگاه اصل هویت ملی خود و استقلال خود را معامله نخواهند کرد.

آن زمان هم مردم مشکلات زیادی داشتند ازجمله مشکلات اقتصادی اما بخاطر اینها خواستار انقلاب نبودند، آنها خواستار استقلال کشور و یک دولت شرافتمند بودند که از هویت آنها حمایت کند. ارزشهای واقعی بود که سبب شد حضرت امام به ایران برگردند.

بارها شنیده ایم که بعد از ارتحال حضرت امام(ره) ارزشهای انقلاب کمرنگ شد. قطعاً عدالت و برابری بین تمام اقشار جامعه از اهداف ایشان بوده است، اما می شنویم که با یک نفر بخاطر دزدیدن یک راس گوسفند برخورد می شود اما یک نفر میلیاردها دلار می دزد و به راحتی از کشور فرار می کند و اتفاقی هم نمی افتد.

– ارزشهای اصلی امام در سه شعار انقلابیون خلاصه می شد: «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی»؛ هیچ کس از ارزشهای نظام عبور نکرده است. منظورم رهبری، نمایندگان مجلس و دولت است. همه مردم به شعار آزادی وفادار هستند. جمهوریت همچنان سرلوحه عملکرد نظام است. آیا در سیستم اجرایی این آرمان های حداکثری یا صد درصدی را می بینیم؟

مثالی می زنم. ممکن است فرزند شما کلاس ششم باشد، چه انتظاری از کارنامه فرزند خود دارید؟ آیا او می تواند در تمام درس ها موفق باشد؟ اگر در یکی یا دو تا از درس ها عملکرد ضعیف داشته باشد، شما می گویید که او مشکل ذهنی دارد؟ نه باید بیشترین سرمایه گذاری را در حوزه ای انجام دهید که او ضعیف و ناتوان است. نظام جمهوری اسلامی هم در جهت حفظ استقلال کشور و قطع وابستگی به بیگانگان صد درصد موفق بوده اما در بعضی از حوزه ها بخصوص ساختارهای دولتی نقطه ضعف هایی دارد.

در موردی که شما مثال زدید باید بگویم واقعاً افرادی که در سیستم دولت، بانکها، واردات و صادرات هستند گاهی خیانت های مالی می کنند که ردپایی هم از خود به جا نمی گذارند. این طور نیست که دزدی شفاف و علنی انجام دهند که همه دلائل ثابت شده باشد و نظام نسبت به آن بی تفاوت باشد. گاهی دیده می شود حتی فرزندان بعضی از چهره ها دستگیر یا محاکمه شدند. این اتفاقات در دنیا کم نیست؛ در بعضی از کشورها حتی جرئت نمی کنند وارد چنین حوزه هایی شوند اما در ایران تعارف با کسی نداریم.

می بینید که وزیر، قاضی عزل شده، وکیل مجلس، فرماندار یا استاندار و… برای رسیدگی به تخلفاتشان دستگیر شده اند. البته در این زمینه نقطه ضعف هایی هم داریم. گاهی هم رسانه ها زیاد آب و تاب می دهند. اگر بخواهیم نقطه ضعف های نظام را در دهه فجر بشماریم یکی از مسائل همین است که مطرح شد: آیا جمهوری اسلامی توانسته است مطابق آرمان های اولیه عدالت را صد درصد اجرا کند؟ بله درصدی از کار عقب هستیم باید ادامه دهیم تا موفق شویم.

 آیا می توانستیم فرهنگ آرمانی که در زمان اول انقلاب وجود داشت را حفظ کنیم و ارتقا دهیم؟

– در دهه اول انقلاب با توجه به فشار جنگ و مشکلاتی که بود، مردم خیلی در رعایت ضوابط شرعی و اخلاقی پاکیزه تر از الان زندگی می کردند اما یک سری اتفاق ها افتاد که در دهه دوم کمرنگ تر شد و اکنون عقب گرد داشته ایم! یکی از دلائل، مشکلات اقتصادی و بیکاری است و بخش دیگر فشار عجیب واردات و توزیع مواد مخدر است. بالاخره این جنگ فرهنگی را دشمنان بیرونی و داخلی برنامه ریزی کرده اند ولی هنوز معتقدم که تغییر رفتاری و اخلاقی مردم را که با کشورهای دیگر مقایسه می کنم و اگر بخواهیم در مقایسه با قبل از انقلاب نقطه گذاری کنیم، انصافاً بهترین مردم را داریم.

نقش فرهنگیان و دانش آموزان در اصل و ادامه انقلاب چیست؟

– انصافاً می توان گفت بعد از روحانیت، مهمترین قشر که در انقلاب نقش داشتند فرهنگیان و دانش آموزان بودند. زمانیکه 13 آبان سال پنجاه و هفت مردم به خیابان ها آمدند، دیگر رژیم شاه مشوش شد و نتوانست قدم از قدم بردارد و این نقش در اصل پیروزی و حفظ انقلاب و بعد از انقلاب هم در حوزه دفاع مقدس به چشم می خورد.

بیست و سه هزار نفر از شهیدان هشت سال دفاع مقدس دانش آموزان بودند و آنهایی هم که در انقلاب و دفاع مقدس نقش داشتند هنوز جزء فعالان هستند.

 از زندانیان سیاسی و فعالیت های فرهنگیان در پیروزی انقلاب برای ما بگویید.

– امثال شهید رجایی، شهید باهنر، مرحوم علی اکبر پرورش و… خود از فرهنگیان و از زندانیان قبل از انقلاب بودند. مدیرکل های استانی بعد از انقلاب نیز پنج شش نفر هستند که از زندانیان سیاسی قبل از انقلاب بودند.

در جایی حکومت ما را دیکتاتور می نامند اما در جایی دیگر می بینیم که دانشجویی که جزء خانواده های صاحب منصب این نظام است، پرچم اسرائیل را از روی زمین پاک می کند که لگدمال نشود. شما این مسئله را چگونه ارزیابی می کنید.

– هیچکس نمی تواند ادعا کند که در کشور ما مردم آزادی فکری ندارند. در تمام روزنامه ها به راحتی مسئولان را نقد می کنند و ما راه را باز کردیم که مردم آزادی داشته باشند. درصد کمی از این ناهنجاری ها را هم باید تحمل کرد. در دانشگاهها تقریباً فضای آزاداندیشی و گفتمانی است. برخی استادان گاهی کل سیاست های اقتصادی دولت و کل عملکرد چهل ساله نظام را عالمانه یا غیر عالمانه زیر سوال می برند و کسی برخورد نمی کند.

به جای رفتارهای احساسی که موجب ناهنجاری ها می شود باید کرسی های آزاداندیشی را تقویت کنیم.

بزرگترین وظیفه تک تک اقشار جامعه در خصوص حفظ نظام و انقلاب اسلامی چیست؟

– به نظرم باید به آفاتی که شما در بین سوال هایتان اشاره کردید توجه کنیم؛ اینکه عدالت آیا را توانسته ایم برقرار کنیم؟ آیا توانسته ایم استقلال خود را حفظ کنیم؟ باید در سالگرد پیروزی انقلاب هر قشری آفاتی که به آن دچار شده است را ارزیابی کند و به خود نمره دهند بجای اینکه به دیگران ایراد بگیرند و به نقطه ضعف های دیگران بپردازد. مثلاً نقش روحانیت که در انقلاب صد درصد بوده است، آیا هنوز می توانند همان نقش اول انقلاب را ایفا کنند یا دچار افت و کم کاری شده اند؟ برای اصلاح اوضاع کشور باید همه تلاش کنیم.

انتهای پیام/صاحب نیوز