به گزارش اصفهان شرق، به جرات می‌توان گفت «شبکه‌ی ملی اطلاعات» پروژه‌ای است که در بازه‌ی 10 ساله‌ی گذشته، یعنی از دولت دهم تا دولت کنونی، بارها و بارها افتتاح شده و مورد بهره‌برداری قرار گرفته است! پروژه‌ای که قرار بود حریم دیجیتال ایران اسلامی را مشخص نموده و در برابر دست‌اندازی‌های بیگانگان از حیثیت نظام دفاع کند. اما اتفاقات چند روز گذشته و مواردی که در ادامه ذکر خواهد شد، موید این نکته است که این شبکه با آنچه که باید فاصله‌ی اساسی دارد. از این رو، شایسته است که وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بجای مقصر نمایی نهادهای حافظ امنیت کشور به سوالات زیر پاسخ داده و تکلیف خود را در برابر بودن یا نبودن شبکه ملی اطلاعات مشخص کند.
1 – علیرغم اینکه هرج و مرج و اغتشاش در نواحی محدودی از چند شهر شکل گرفته بود، ولی متاسفانه شاهد قطع سراسری اینترنت تلفن همراه در این نقاط بودیم. براستی اگر شبکه ملی اطلاعات با حداقل ویژگی‌هایش محقق شده بود نمی‌توانست محدودیت را صرفا در ترافیک بین الملل و آن‌هم در نواحی دچار اغتشاش اعمال کند؟ دیگر سوال اینکه آیا تصمیم به اعمال محدودیت از شورای امنیت کشور ناشی از ناتوانی وزارت ارتباطات در ارائه‌ی گزینه‌های محدودتر و منطقی‌تر نبوده است؟!
2 – چگونه است که کلیه‌ی کسب و کارها فضای مجازی بر بستر دو شبکه‌ی اجتماعی محدود شده شکل گرفته‌اند؟! مگر نه اینکه قرار بود شبکه ملی اطلاعات به مثابه کشتزاری برای توسعه صنعت و اقتصاد کشور نقش آفرینی کند، پس چرا کسب و کارهای فضای مجازی بر بسترهای خارجی اعتماد و اتکا داشته‌اند و در آنجا شکل گرفته‌اند؟!
3 – وقتی وزارت ارتباطات بعنوان متولی شبکه ملی اطلاعات هیچ اقدام مشخصی در حمایت از نمونه‌های مشابه داخلی انجام نداده، چگونه انتظار داشته باشیم که کسب و کارها به سمت نمونه های خارجی نروند؟! اصولا چه منفعتی برای کسب و کارهای داخلی باقی می‌ماند که در بستر بومی شکل بگیرند و هزینه‌های بسیاری برای میزبانی در داخل بپردازند و با قطعی یا نوسان اینترنت، آن‌ها هم گرفتار اعوجاح و اختلال در درآمدهایشان بشوند؟
4 – آیا وزارت ارتباطات پاسخ مشخصی در قبال همزمانی قطع ابتدایی‌ترین خدمات داخلی همچون بانکداری الکترونیک و دستگاه‌های کارت‌خوان موبایل با قطعی و اختلال در اینترنت‌کشور دارد؟ آیا اخلال در این خدمات هم به دستور شوراهای امنیتی بوده است یا اینکه شبکه‌ای که در تابستان از تکمیل آن خبر داده بودند از حداقل‌های لازم برای ارائه‌ی سرویس‌های داخلی نیز برخوردار نیست؟! عجیب‌تر اینکه دامنه‌ی اختلال به برخی سامانه‌های خدماتی دولت هم رسیده بود.
5 – آیا از نظر وزیر جوان توسعه‌ی کسب و کارها در فضای محازی و ایجاد اشتغال بر روی شبکه اینترنت و در پیام‌رسان‌های خارجی، که نه تنها حاضر به پذیرش قوانین ملی ما نیستند بلکه قوانین خودشان را نیز نقض می‌کنند، درست است؟ آیا وزارت ارتباطات نباید ضرر و زیان کسب و کارهایی که با اعتماد به وحود شبکه ملی اطلاعات تشکیل شده بودند را، جبران کند؟
6 – براستی چرا وقتی همه‌ی شواهد و قرائن از عدم وحود شبکه ملی اطلاعات سخن می‌گویند، چه توجیهی برای افزایش بی‌رویه‌ی ظرفیت اینترنت کشور وحود دارد؟ و آیا جز این است که نتیجه‌ی این اقدام تنها و تنها تقویت بسترهای خارجی و وابسته سازی اقتصاد مبتنی بر فضای مجازی به نرم افزارهای غیربومی خواهد بود؟ آیا بدون شبکه ملی اطلاعات می‌توان از امنیت سرمایه گذاری و اشتغال در فضای مجازی صحبت کرد؟!
انتهای پیام/تسنیم
