دولت تدبیر و امید نه تنها «یک» 100 روز را به فکر اقتصاد نبود بلکه هر چهارده «100» روز عمر دولتش را به فکر توافق با غرب و به امید نتیجه یافتن در تعامل با غرب بود و در نهایت به چیزی هم دست نیافت.