به بهانه مداخله در امور داخلی ایران
موج سواری رسانه ها روی خالکوبی بازیکنان فوتبال
رسانه های خارجی، در اقدامی تامل برانگیز مجددا در امور داخلی ایران دخالت کردند و مدعی شدند که محدودیت بازیکنان به علت خالکوبی در ایران خلاف دستورات فدراسیون جهانی است و این عمل غیر قانونی است.
به گزارش اصفهان شرق؛ هر کشوری بر اساس آداب و رسوم و فرهنگ آن شناخته می شود. فرهنگی که برخواسته ازآیین و رسوم اعتقادی آن کشور نیز می باشد.خالکوبی تا پیش از این نشانه لوطی منش ها و زندانیان و افرادی بود که دارای سوابق جزایی بودند. اما ظاهرا دیگر آن روزها گذشته و اثرات خالکوبی بر روی تن مرد و حتی زنهایی مشاهده می شود که به فکر تغییر و متفاوت بودن هستند.
ماجرا از آن قرار است که بعد از اتمام بازی تیم ملی فوتبال ایران و گوام در ورزشگاه آزادی اشکان دژاگه و سردار آزمون دو ملی پوش تیم ایران به کمیته اخلاق به علت وجود نقش و نگار در بدن این دوبازیکن، رسانه های خارجی با محور قرار دادن این مسئله اقدام به جو سازی علیه جمهوری اسلامی ایران کردند و در نقش دایه مهربان تر از مادر ظاهر شدند.
این رسانه ها در اقدامی تامل برانگیز مدعی شدند که محدودیت بازیکنان به علت خالکوبی در ایران خلاف دستورات فدراسیون جهانی است و این عمل غیر قانونی است!
اگرچه چنین اقدامات و نظرات مداخله جویانه ای همواره در دستور کار این رسانه ها بر علیه ایران بوده است اما این بار نکته قابل تامل این است که این مسئله اعتراض خاصی را حتی از ملی پوشان در بر نداشته است.
در گذشته و در موارد مشابه این چنینی بعضا اعتراضاتی از سوی افراد داخلی صورت می گرفت و در ادامه مشق دروغ پراکنی را رسانه های خارجی از سر می گرفتند اما در مواجهه با این مسئله حتی خود دژاگه بازیکن دورگه تیم ملی در شرایط طبیعی اعلام کرد که وی در آلمان بزرگ شده و در آن کشور خالکوبی ایرادی ندارد.
این در حالی است که خالکوبی جدا از امکان بروز بیماری هایی در بدن انسان از منظر قانون و عرف اجتماعی در کشور ایران ممنوع است.همانند بسیاری از قوانینی که در اروپا و آمریکا به دلایل مخالف ممنوع اعلام شده است.
تمرکز بر موضوعات فرعی و تحلیل های نادرست از فرهنگ حاکم بر مردم در جامعه از نکاتی است که مورد توجه رسانه های مزبور قرار گرفته و می گیرد. عدم توجه به این ظرافت ها، باورپذیری صداقت و دایگی مهربانتر از مادری را از آنها در ذهن مخاطبین متصور می سازد.
لذا ضروری است که نگاه تخریب آمیزانه ای که به هر بهانه ای در دستور کار فعالیتهای رسانه ای آنها قرار می گیرد تبیین گردد. سیاستی که بر اساس آن از کوچکترین اتفاقاتی که حتی به ضرر هویت جامعه است کوهی می سازند که این باور به خود آنها نیز دست می دهد که شاید تحلیل منطقی از موضوع مورد نظر می کنند.