این بار با وضو به سینما برویم
این‌بار فیلمی به منصه ظهور رسیده که سالن‌های سینما را به عبادتگاه تبدیل می‌کند و به‌جای غفلت، به ستایش از سرور و سالار خلقت می‌پردازد. هم ازاین‌رو، برای ارتباط عمیق‌تر با این فیلم، بهتر است که با وضو به سینما رفت.
به گزارش اصفهان شرق؛ در روزگاری که استهزا و توهین به پیامبران(علیهم‌السلام) به یکی از سکه‌های رایج در فرهنگ و هنر غرب تبدیل شده است، در دورانی که رومیان زنگی، انسان تشنه حقیقت و انسانیت را در پی سراب می‌دوانند، در عصر تردید و تردد میان حق و باطل، فیلمی به نمایش درآمده که قطره‌ای است از دریای بی‌انتهای «محمد رسول‌الله(ص)»؛ ستاره‌ای که بر تارک شب ظلمانی سینمای بریده از خویشتن ایران می‌درخشد و دل اصحاب حق و سرگشتگان بیابان بی‌خویشی را می‌ستاند!
رونمایی از فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» به کارگردانی مجید مجیدی، بدون تردید، یکی از بزرگ‌ترین اتفاقات تاریخ هنر ایران‌زمین است. این فیلم که به دوران کودکی پیامبراعظم(ص) می‌پردازد، ستاره درخشان تاریخ سینمای کشورمان است. البته، تولید این اثر، هیچ ربطی به مدیران فرهنگی و مسئولان سینمایی دولت‌ها ندارد و همان‌طور که سازندگان آن نیز معترفند، پشتیبانی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی عامل اصلی ظهور چنین پدیده‌ای است.
فیلمی که نمی‌توان بر آن نقد نوشت، نشاید که آن را با دیگر آثار سینمایی مقایسه کرد و نباید آن را به تماشا نشست، بلکه باید در آن غرق شد و همراه فیلم به نیایش پرداخت. سینما، یکی از غفلتکده‌هایی است که فرهنگ مدرن غربی برای بشر به ارمغان آورده است. حتی در کشور خود ما و سینمای نجیبی که دستاورد بزرگ انقلاب اسلامی است هم عمده فیلم‌ها براساس اصول رایج در سینمای غالب بر جهان ساخته و پرداخته می‌شوند. اما این‌بار فیلمی به منصه ظهور رسیده که سالن‌های سینما را به عبادتگاه تبدیل می‌کند و به‌جای غفلت، به ستایش از سرور و سالار خلقت می‌پردازد. هم ازاین‌رو، برای ارتباط عمیق‌تر با این فیلم، بهتر است که با وضو به سینما رفت.
«محمد رسول‌الله(ص)» محصول جدید سینمای ایران، درست در زمان و زمانه‌ای روی پرده سینماهای ایران و جهان می‌رود که هنوز، مردم خاطره تلخ روایت‌های هالیوودی درباره پیامبران را فراموش نکرده‌اند. اگر فیلم‌هایی، چون «نوح»، «هجرت: خدایان و پادشاهان» و پیش از آنها آثاری، چون «رمز داوینچی»، «آخرین وسوسه مسیح» و… اولیای الهی را تخریب کرده و هر رفتار زشتی را به پیامبران خدا نسبت داده بودند، «محمد رسول‌الله(ص)» آمده است تا از حیثیت رسولان دفاع کند. اگر «نام احمد، نام جمله انبیاست»؛ پس چنین فیلمی به ستایش از همه رسولان آسمانی می‌پردازد. مدح نبی مکرم اسلام، حتی اگر به دوران کودکی آن حضرت محدود باشد، یعنی دفاع از همه خوبی‌ها و زیبایی‌ها، یعنی حمایت از انسان و انسانیت و نیکی. مدح آخرین پیامبر دفاعیه‌ای است بر وجود هدف و معنا در جهان و اثبات و ایجابی است بر راه رهایی و نجات از بند پلیدی‌ها و بدی‌ها با چنگ انداختن به ریسمان معنویت و دیانت.
به هر صورت، داستان فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» با لشکرکشی ابرهه به شهر مکه آغاز می‌شود، درحالی‌که ارتش قدرتمند حبشیان به فرماندهی ابرهه در پی فتح مکه و تخریب خانه خداست، اما ناگهان سپاهی از ابابیل بر سر آنها هجوم می‌آورند و سنگباران‌شان می‌کنند و سبب شکست‌شان می‌شود. چند روز بعد، زنی به نام آمنه فرزندی را به دنیا می‌آورد و نام او را محمد(ص) می‌گذارد و داستان دوران خردسالی و کودکی آخرین پیام‌آور الهی را می‌بینیم. مجیدی در پس روایت واقع‌گرایانه ولادت و کودکی نبی مکرم اسلام، به برخی از موضوعات روز، همچون تهدیدهای نظامی آمریکا و همچنین تحریم‌های غرب علیه ایران نیز پرداخته است.
فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» عظیم‌ترین اثر سینمایی در تاریخ ایران محسوب می‌شود. این عظمت در جلوه‌های ویژه و عناصر صوتی و تصویری آن کاملاً نمود یافته است. در این فیلم همچنین، جمعی از متخصص‌ترین کارشناسان سینمایی کار کرده‌اند که ازجمله آنها می‌توان به ویتوریو استرارو (مدیر فیلم‌برداری) روبر تو پرپینانی (تدوینگر)، رحمان‌الله راکا (آهنگساز)، مایکل اکانر (طراح لباس) و جیانتو دروسی (طراح گریم) اشاره کرد.
مجید مجیدی این فیلم را در واکنش به اهانت‌های پی‌در پی جریان صلیبی-صهیونی حاکم بر غرب به پیامبر اعظم(ص) ساخته است. وی در نشست خبری این فیلم که هفته پیش برگزار شد، گفته بود: «حدود نُه سال پیش یکی از جشنواره‌های کشور دانمارک مرا دعوت کرد تا برایم بزرگداشت برگزار کنند. همان روزها ماجرای توهین به ساحت مقدس پیامبر(ص) در رسانه‌های دانمارک پیش آمد و این باعث شد تا من در آن کشور و آن جشنواره شرکت نکنم. آن زمان با خودم گفتم چطور می‌توانم در کشوری تجلیل شوم که به باورها و اعتقاداتم توهین کرده است. از همان موقع ذهنم مشغول این موضوع بود که چرا ما در کشور خودمان و در تمام این سال‌ها کاری برای پیامبر اسلام نکرده‌ایم و منتظر مانده‌ایم تا آنها حرکتی داشته باشند و سپس جواب آنها را بدهیم.»
نمایش نخستین فیلم ایرانی درباره پیامبر اعظم(ص) در سینما را باید تبریک گفت، اما امید است که این آخرین فیلمی نباشد که درباره آن حضرت ساخته می‌شود. غربی‌ها صدها فیلم درباره پیامبرانی، چون حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) ساخته‌اند و ما نیز باید یک جریان سینمایی درباره پیامبر خاتم(ص) ایجاد کنیم.
منبع:فارس
