اصفهان شرق- مهدی نجفی طلبه سطح خارج حوزه علمیه قم

قیام امام حسین(ع) و خروج آن حضرت از مدینه به سمت کوفه که به قیام عاشورا منتهی گردید در نوع خود و در میان علمای مذاهب اسلامی اعم از شیعه و سنی مباحث مختلف و بعضاً تأمل برانگیزی را در باب چرائی قیام آن حضرت رقم زده است.
شخصیتی مانند ابن عربی در کلامی عجیب و دور از انصاف می گوید: همانا (امام) حسین(ع) با شمشیر جدش به شهادت رسید زیرا در برابر امام زمانش خروج کرد!!(ان الحسین قتل بسیف جده لانه خرج علی امام زمانه(یزید)
متأسفانه ایشان خبیث ترین دشمن رسول الله را پیروان رسول خدا می نامد و پارۀ تن رسول الله را مهدور الدم و تفرقه انداز معرفی می کند.
هم چنین شخصیتی مانند ابن خلدون اسلام خلافتی را مطرح می کند و می گوید نه جنگ امام حسین(ع) با یزید جایز بود و نه درگیری یزید با امام حسین(ع) لذا قیام امام حسین را خروج و خارجی نامید.
برخی از دیگر دانشمندان معاصر همچون عبدالله عنان استاد تاریخ مصری در مناظره با مرحوم دکتر شهیدی در پاسخ به این که چرا به امام حسین(ع) لقب ابوالشهدا داداه اند امام (ع) را به بلند پروازی متهم نمود و گفت جنگ های جمل و صفین ،نهروان و کربلا با هدف کشورگشایی انجام شده است لذا این مورخ مصری هدف امام از قیام را صرفاً حکومت و کشورگشایی ذکر نمود .

حال باید پرسید به راستی هدف از قیام چه بود؟
در وهلل نخست باید پرسید آیا نامه های کوفیان امام را به قیام واداشت؟
در پاسخ باید گفت نامه های کوفیان بعد از خروج آن حضرت از مدینه نگاشته شد لذا باید گفت امام حسین(ع) باعث دعوت مردم کوفه بود نه دعوت مردم کوفه باعث قیام امام حسین(ع).
هم چنین باید گفت در مدینه و مکه دیده نشده که امام در پاسخ به کسانی که می گفتند به کوفه نروید بگوید چون نامه دارم باید بروم، بلکه تنها پس از ترک مکه و در رویارویی با جناب حر و پس از سخت گیری های فراوان سخن از نامه ها به میان آمد.
اصولاً غیر معقول است که بگویند امام معصوم(ع) تحت تأثیر مردم است در حالی که امام حسین(ع) از بی وفایی مردم کوفه و امام حسن(ع) را به خوبی اگاه بود.
ابن خلدون به عنوان یک عالم اسلامی می گوید قیام امام حسین(ع) برای حکومت بود یعنی امام از عاقبت این قیام و کار آگاه نبود،در حالی که دهها روایت صحیح السند و معتبر وجود دارد که همگی خبر از شهادت امام در سفرش به سوی عراق می باشد.

عامل اصلی قیام امام حسین
امام حسین(ع) در فراز های مختلف می فرماید :«ارید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر سیره جدی محمد و سیره ابی علی بن ابی طالب..»که این کلام امام و دیگر بیانات نورانی آن حضرت بیانگر اهتمام امام برای احیاء اسلام نبوی و مقابله با اسلام اُمَوی است زیرا از زمان رحلت پیامبر تا زمان قیام امام حسین(ع) پنجاه سال می گذشت و بعضاً در پنجاه سال ظلمهایی به نام دین و قران به مردم روا داشته شد هم چنین معاویه به عنوان پسر بزرگترین دشمن اسلام(ابوسفیان) زمام امور را به عهده گرفت پس از او نیز پسر متظاهر به فسق و فجورش که سوابق ننگین سگ بازی ودائم الخمر بودنش، و دیگر خباثتهایش نقل محافل شده بودبه عنوان خلیفۀ مسلمین تعیین گردید .
در عرض پنجاه سال و قبل از قیام عاشورا بسیاری از اصحاب رسول خدا(ص) و مبلغی اسلام نبوی به تدریج به شهادت رسیدند و یا از دنیا رفته اند و بعضاً افرادپیری باقی مانده بودند که در انزوای کامل به سر می بردند .
حال نسل جوان اسلام را تنها با مدل حکومتی معاویه و یزید می شناخت انها به جای پیامبر، خلفای سه گانه و در برهه ای کوتاه حکومت امیرالمومنین علی (ع) و سپس حکومت معاویه و پسرش یزید را دیده بودند ، لذا تصویر و شکل غالب اسلام در آن برهۀ تارخی مدل اسلام اشرافی معاویه و یزید بود هم چنین ممانعت کنندگان از حرکت و قیام امام حسین(ع) نیز همه از نسل خسته و پیرو فرتوت سابق بودند لیکن امام(ع) می دانست احیاء اسلام نبوی با منبر رفتن، خطبه خواندن و موعظه کردن و نامه نوشتن میسر نخواهد شد.

حتی با حکومت داری نیز نمی توان اوضاع نابسامان فرهنگی و دینی و سیاسی مردم را تغییر داد چون در دوران حکومت امیرالمومنین علی (ع) گرچه وضع بسیار بهتر بود اما مدل مورد نظر امام علی (ع) با کار شکنی بسیاری از دنیا گرایان عملی نشد لذا امام حسین(ع) برای احیاء مجدد اسلام اصیل و نابودی اسلام سکولار و اشرافی و برای نجات دینش خود و فرزندانش را در واقعۀ کربلا فدا نمود تا با شهادت خود به امت خوابیده و پیرو فرتوت نهیب زند که معاویه ها و یزید ها را خلیفۀ رسول خدا و رهبر مسلمانان خطاب نکنند لذا قیام آن حضرت را باید به عنوان اقدامی کلیدی برای دست یابی به یک مقصد و حصول هزاران مقصود نام برد.
شهادت مقصد امام حسین(ع) بود و اصلاح امت جد پیامبر (ص) و احیاء سیرۀ پیامبر اکرم(ص) و امام علی (ع) و بازتولید مجد اسلام نبوی و اسلام استکبار ستیز در بستر عاشورامهمترین شاخصۀ قیام امام حسین (ع) بوده است.

لذا می توان جملۀ حضرت زینب(س) مبنی بر « ما رأیت الّا جمیلا» را رمزخوانی نمود زیرا با یاری دین خدا(انا اولی من قام بنصره دین الله» و عزت بخشی به شریعت الهی«و اعزار شرعه» و جهاد در راه خدا(و الجهاد فی سبیله» برای اعتلای کلمۀ الله(لتکون کلمه الله هی العلیا) همان هدفی بود که امام (ع) در پاسخ به چیستی قیام به فرزدق فرمود.