به گزارش اصفهان شرق؛ بلاتکلیفی و بی‌سرانجامی، شایعه و حاشیه و بالاخره درگیری‌های لفظی سیاسی، این‌ها مانیفست دانشگاه اصفهان در 10 ماه گذشته بوده است، زمانی که قانون در جایی به کرسی ننشیند، خواه‌ و ناخواه آنجا مکان تاخت‌و تاز برخی سیاسیون برای به اثبات رساندن گروه و عقیده‌ای خاص می‌شود.

دانشگاه اصفهان به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین کانون‌های فعالیت دانشجویی و تحولات سیاسی در عرصه دانشگاه‌های کشور، سال‌ها در مهم‌ترین حوادث و رخدادهای انقلاب به‌عنوان کانونی خط‌شکن در دفاع از ارزش‌های انقلاب ظاهر شده و در کنار دانشگاه تهران همیشه آبستن حوادثی بوده که به یمن وجود جوانان انقلابی و ریشه‌داری اسلام و انقلاب در میان اساتید و مدیران فرهنگی اصفهان، در راستای اهداف عالی نظام ختم به خیر شده است.

دیار سپاهان و ابر شهر تاریخ‌ساز نصف جهان با گستره تمدنی و فرهنگی به‌ عنوان پایتخت فرهنگی ایران اسلامی زیبنده آن است که در عرصه علم و فرهنگ همیشه بهترین‌ها را داشته باشد و از نظر اجرای قانون و نظم و نخبگی حاکم بر مدیران و روابط فرهنگی حرف اول را بزند.

متأسفانه با وجود همه این «بایدها» ماه‌هاست دانشگاه اصفهان در گیر و دار «شایدها» اسیر شده و همچون کشتی بی‌سرانجامی در امواج متلاطم آموزش عالی کشور غوطه‌ور‌ است و هر روز وعده پشت وعده برای تعیین تکلیف ریاست این دانشگاه تنها مرهم زخم دلسوزان فرهنگی این دیار است.

اکنون قریب به 9 ماه از زمان تودیع محمدحسین رامشت رئیس قبلی این دانشگاه می‌گذرد و علی‌رغم اینکه روال قانونی اداره یک ‌نهاد دولتی توسط سرپرست به‌وسیله قانون تنها 3 ماه عنوان‌ شده و در برخی موارد، به سبب بروز این مشکلات این مهلت یک دوره 3 ماهه هم تمدید می‌شود، اما اکنون این دانشگاه مهم و معتبر کشور وارد 3 ماهه چهارم بی تکلیفی می‌شود.

یک سرپرست نه‌ تنها به سبب امید نداشتن به آینده تصدی خود، آن‌طور که باید و شاید تلاش نمی‌کند و این طبیعی است که شخصی که تصدی‌اش میان زمین و هواست، نمی‌تواند برنامه میان‌مدت و بلندمدت برای اداره یک ‌نهاد داشته باشد و اینکه برخی افراد می‌گویند؛ حتی یک دقیقه هم به پایان مسئولیت باشد، تلاش می‌کنند یا تا آخرین دقیقه دست از خدمت نمی‌کشند، تنها تعارفات و شعارهای معمول میان مدیران و سیاستمداران است.

در کشوری که میانگین بهره‌وری در ساعات اداری در میان کارمندان 20 دقیقه مفید یا کمی بیشتر یا کمتر است، چگونه می‌توان به تصدی سرپرستی که دوران مسئولیتش سراسر با حاشیه و مخالفت گروه‌های مختلف بوده، دل‌خوش کرد.

آیا در استان پهناور و محوری اصفهان که به صدور مدیر و کارسازی برای سراسر استان‌های کشور شهره است و مدیران و فرماندهانش 8 سال دفاع مقدس را در سخت‌ترین دوران اداره می‌کردند، قحط‌الرجال است یا کمبود نیرو که باید پروسه تعیین ریاست دانشگاه این‌قدر به درازا بکشد و دچار این‌ همه حاشیه شود تا ثبات و برنامه‌های مهم دانشگاه بلاتکلیف بماند؟

 متأسفانه در ماه‌های اخیر به سبب همین حواشی برنامه‌های تشکل‌های دانشگاهی نظم و ثبات خاصی نداشته و با وجود اینکه عنوان‌شده بسیاری از مشکلات دانشگاه در حال پیگیری است، هنوز بی تکلیفی در دانشگاه موج می‌زند و مدیران فعلی با وسواس تنها نوک صندلی‌هایشان می‌نشینند.

بر استاندار محترم و مجمع نمایندگان و سایر نهادهای مسئول زیبنده است هر چه سریع‌تر با رایزنی و معرفی فرد اصلح برای ریاست دانشگاه به این حواشی و بی‌نظمی پایان دهند و بیش از این راضی نشوند، ثبات این اَبر مجموعه علمی کشور که بیش از ده قطب مسلم علمی کشور در آن فعالیت دارند با مخاطره روبه‌رو شود.

منبع: فارس