اصفهان شرق- جمعی از ورزشکاران هرند
درست در شبهایی که محمد رضا یوسفی می بایست در سالن مجموعه ورزشی آزادگان شهر هرند شاهد و ناظر مسابقات دوستان و همسالان خود باشد به چه قیمتی می توان تحمل دیدن عکس او را بر روی بنری در ورزشگاه داشت.
هنوز جای خالی جوانان خوش نام شهرمان رسول محمودی و محمد رضا امینی در سکوی های ورزشگاه آن هم در شبهای دوست داشتنی ماه مبارک رمضان از ذهنمان بیرون نرفته بود که این بار می بایست در غم عزیزی دیگر و ورزشکار و ورزش دوستی دیگر بنشینیم.

آری سخن ما ورزشکاران و گلایه ما با مسئولینی است که می بینند و فقط این جمله تکراری را باز هم می گویند که در حال برسی است.

واقعا این بررسی تا چه زمان ادامه دارد؟ آیا کشیدن 20 کیلومتر جاده برای شهری ولایتی، شهید پرور و انقلابی که تا پای جان عزیزانشان برای این نظام و انقلاب می مانند اینقدر پر اهمیت شده است که حاضریم پرپر شدن جوانانمان را ببینیم و روزه سکوت بگیریم.

نمی دانیم گلایه با چه و با که می کنیم فقط می دانیم که محمد رضا یوسفی الان می بایست در کنار جوانان این شهر از دیدن مسابقات جام رمضان لذت ببرد نه این که دوستانش این چنین در کنار بنر او سکوت کنند تا یادش را گرامی بدانند.

پس ما هم سکوت می کنیم

سکوت می کنیم با یاد رسول ها، محمد رضا ها و ….. تا شاید کسی سکوت ما را ببیند.

سکوت می کنیم که نباید جوانان ما به این راحتی جلوی دیدگان ما پر بکشند.

سکوت می کنیم تا بدانند کشیدن 20کیلومتر جاده می توانست الان جوانان ورزشی ما را در کنار ما نگاه دارد.

سکوت می کنیم تا بدانند نوش دارو پس از مرگ سهراب بی فایده است. هر چند که پس از مرگ سهرابها هنوز نوش دارویی نیامده است.

سکوت می کنیم ………… سکوتی با تمام معانی و صحبتهای ورزشکاری

سکوت می کنیم