دنیایی را تصور کنید، که جایگاه شما با حیوانات عوض شده‌ باشد! شما انسان خانگی یک حیوان هستید، روزانه تعداد زیادی از همنوعانتان در راستای تولید لباس برای حیوانات، مورد آزار قرار می‌گیرند. انسان‌ها توسط مافیای تولید چرم انسانی ربوده یا خریده می‌شود و زنده زنده پوستشان از بدنشان جدا می‌شود تا چرم بهتری برای لباس، کیف و کفش حیوانات به‌ دست آید. این لباس‌ها در ویترین بوتیک‌های لوکس با قیمت گزافی به فروش می‌رسد و طرفداران خود را دارند، که شیفته خز و چرم شما هستند.

تاریخچه استفاده از پوست حیوانات

از زمانی، که انسان اولیه تصمیم به لباس پوشیدن گرفته از پوست حیوان استفاده کرده است، بعد‌ها این نیاز در صورتی بود، که به لباس گرم نیاز داشته باشد و به سمت لباس خز و پشم روی می‌آورد. با گذشت زمان، کالاهایی، که از خز و چرم طبیعی بودند جنبه کالای لوکس به خود گرفتند. رفته‌ رفته وجود خز در یقه و مچ رایج شد، بعدها در دهه ۲۰ میلادی، که تمایل به رخ کشیدن ثروت در طبقات بورژوا و رده بالای جامعه به اوج خود رسیده بود، محبوبیت لباس‌های تماما خز و چرم طبیعی به حدی رسید، که بسیاری از گونه‌های راسو و روباه در همان سال‌های اولیه در معرض خطر انقراض قرار گرفتند.

ورود رسمی حیوانات به دنیای مد

به علت تمایل شدید جامعه به پوست حیوانات، برندهای لوکس شروع به تولید لباس خز، کیف و کفش‌های تماما چرم، شال گردن‌های خز و … گرفتند.

بازارهای پوست طبیعی چین و هند به اوج رونق خود رسیدند، کروکودیل‌‌هایی، که زنده زنده پوستشان کنده شد، مارها و راسوهایی، که منقرض شدند، روباه‌‌ها و گرگ‌ها در معرض انقراض قرار گرفتند، پرِ پرندگانی مثل شترمرغ کنده شد؛ همگی اینها آثار مخرب فشن بر روی زندگی طبیعی حیوانات بود.

پیشگامان حامی حقوق حیوانات در فشن

با گسترش فشن و خلاقیت برندها، تولید محصولاتی نظیر چرم مصنوعی و چاپ طرح حیوانات روی پارچه موجب شد، تا برندها با جایگزین کردن چنین مواردی به جای پوست طبیعی اقدام بزرگی در راستای اهداف زیست محیطی انجام دهند. به وجود آمدن اصطلاحاتی نظر”fur_free_fur” که برای آیتم‌های عاری از خز به کار می‌رود، نشان از این پیشرفت چشمگیر بود.

کالوین کلاین

کالوین کلاین، جزو اولین برندهایی بود، که استفاده از خز را در مجموعه خود ممنوع کرد. این برند سال ۱۹۹۴ خز را با شعار “رفتار انسانی با حیوانات” از مجموعه‌اش حذف کرد.

استلا مک کارتنی

استلا مک‌کارتنی، اولین برندی بود، که از همان ابتدا از پوست طبیعی استفاده نمی‌کرد. استلا، که خود وگان بود، از زمان راه‌اندازی برند درسال ۲۰۰۱ و با تولید چرم مصنوعی مرغوب برای تولید کفش، لباس و کیف زنانه ، مجموعه‌اش را از هرگونه خز ممنوع کرد و با به کار گیری برچسب fur_free_fur  در لباس‌هایش به این امر قوت بخشید.

ویوین وست‌وود

ویون وست‌وود هم از جمله برند‌های پیشگام در زمینه حمایت از حقوق حیوانات بود، که سال ۲۰۰۷ خز را از مجموعه‌اش حذف کرد و استفاده از خز و چرم مصنوعی را در تولیدات خود به کار گرفت.

جورجیو آرمانی

سال ۲۰۱۶، آرمانی با اعلام اینکه پیشرفت تکنولوژی روش‌های جایگزین بهتری برای استفاده نکردن از پوست حیوانات را به وجود آورده است، خز را از مجموعه‌اش حذف کرد.

با این وجود هنوز جای برندهای محبوب و لوکس نظیر گوچی، ورساچه و شنل در این عرصه خالی بود، که سرانجام در سال ۲۰۱۸ انقلاب بزرگی رخ داد.

انقلاب گوچی

گوچی، که به لباس‌‌‌های خز خود معروف بود، سرانجام در اواخر سال ۲۰۱۷ اعلام کرد دیگر در تولیداتش از خز استفاده نخواهد کرد و نوید کالکشن بدون خزِ بهار/تابستان ۲۰۱۸ را به همه داد.

به دنبال گوچی، برند هایی نظیر ورساچه، مایکل کورس، بربری، پرادا و تام‌فورد نیز به عنوان برندهای محبوب دنیا به جنبش “عاری از خز”  پیوستند.

شنل به عنوان برندی، که از خز استفاده نمی‌کرد، اما به کفش و کیف لوازم آرایشی و کمربند‌های چرم کروکدیل و مار معروف بود، در سال ۲۰۱۸ اعلام کرد دیگر از چرم طبیعی استفاده نخواهد کرد‌.

این اقدامات تحسین برانگیز برندها در راستای حمایت از حقوق حیوانات در فشن باعث شد، که سازمان حمایت از حقوق حیوانات (PETA) سال ۲۰۱۸ را به عنوان سالی، که برند‌ها از عصر پارینه سنگی بیرون آمدند، اعلام کند.

حقوق حیوانات در فشن امروزی

فشن هر روز بهتر می‌شود، چرم مصنوعی مرغوب‌تر از چرم طبیعی تولید می‌شود، چرم گیاهی علاوه بر حفظ جان حیوانات به حفظ محیط زیست با تجزیه آسان‌تر کمک می‌کند، پترن حیوانات روی بیشتر پارچه‌ها زیباتر از خود طرح طبیعی چاپ می‌شود، تمامی این‌ها تحولات بزرگی در عرصه حمایت از حقوق حیوانات بودند، که فشن را متحول کردند، اما هنوز عده‌ای عاشق پوست روباه هستند، عده ای برای خریدن شال گردنِ پرِ شتر مرغ لحظه شماری می‌کنند، هنوز کیف دوشی چرم کروکدیل شیفتگان خود را دارد، چرم گونه‌های کمیابِ مار روانه کارخانه‌ی کفش می‌شود و هنوز عده ای هستند، تصور پوشیدن لباسی، که زمانی نفس‌ می‌کشید برایشان لذت بخش است.