به گزارش اصفهان شرق؛ چندی است مساله کمبود انسولین‌های آنالوگ (قلمی) مشکلات عدیده‌ای را برای بیماران در کشور ایجاد کرده و این موضوع به فضای رسانه ای کشیده شده است. اما واقعیت چیست؟

برای بررسی این موضوع باید ابعاد مختلفی را همزمان در نظر گرفت:

1. موضوع ارز ترجیحی ٤٢٠٠ تومانی و پدیده قاچاق معکوس

سید محمد پاک مهر نایب رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در خصوص آمار واردات انسولین گفت: طبق آماری که در اختیار داریم میزان واردات انسولین در شش ماهه امسال نسبت به 6 ماهه سال گذشته نه تنها کاهشی نبوده بلکه افزایشی بوده و یک و سه دهم برابر سال 98 بوده است.

با این حجم از واردات علت کمبود را می‌توان در عدم استفاده بیماران واقعی و جمع آوری دارو توسط قاچاقچیان و خروج آن از مرزهای کشور دانست. با توجه به اینکه این داروها با میانگین قیمت ٥ یورو (یورو با قیمت 4800 تومان) وارد کشور شده و با قیمت حدود ٣٥ هزار تومان به فروش می‌رسد، براساس نرخ ارز آزاد قیمت تمام شده برای قاچاقچیان کمتر از ١ یورو خواهد بود که با انتقال به کشورهای همسایه و فروش به قیمت بیش از ۵ یورو، بیش از ۴۰۰ درصد سود به جیب آنها می‌رود.

بدیهی است علت این مشکل تفاوت فاحش نرخ ارز ترجیحی (دولتی) و ارز آزاد است. این در حالیست که از مدت‌ها قبل کارشناسان نسبت به لزوم حذف ارز دولتی و انتقال منابع آن به بیمه ها به مقامات دولتی هشدار می‌دهند.

2. حال مساعد وارد کنندگان انسولین
طبق گفته رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شرکت‌های واردکننده انسولین‌های آنالوگ در ۶ ماهه اول سال جاری بیشتر از مدت زمان مشابه سال گذشته خود، ارز ترجیحی دریافت کرده‌اند.
بنابراین با وجود مشکلات شدید ارزی در بخش دارو و معضلات فراوان تولیدکنندگان و واردکنندگان دارو، تاکنون سهمیه ارزی بیشتری به واردات انسولین اختصاص پیدا کرده است.

3. کمبود دارو در کشورهای دیگر
موضوع کمبود دارو موضوعی مختص به ایران نیست و کمبود انسولین در سال گذشته در کشور آمریکا حتی منجر به آن شد تا بسیاری از مردم ایالت های شمالی آمریکا مجبور به تهیه این داروها از طریق کشور کانادا شوند. اما تفاوت نتایج کمبود را می‌توان در نحوه مدیریت کمبود دارو دانست.

4. تفاوت انسولین‌های آنالوگ با انسولین‌های قدیمی چیست؟

انسولین‌های آنالوگ به دلیل روش استفاده آسانتر و تنظیم دوز دقیق علاوه بر آنکه منجر به پذیرش بیشتر برای بیماران شده، احتمال بروز برخی عوارض جانبی را نیز برای بیماران کاهش می‌دهد.

الگوی مصرف بیماران در سالیان اخیر به سمت انسولین های قلمی رفته به صورتی که حدودا ۹۹ درصد کل مصرف بیماران از انواع قلم بوده است و تغییر آن به انسولین‌‌های قدیمی‌‌تر (ویال)، نیاز به آموزش تزریق و تنظیم دوز آن دارد که نیازمند مراجعه به پزشک است و در شرایط فعلی، منجر به افزایش بار مراکز درمانی خواهد شد و از طرفی باتوجه به آسیبپذیری بیماران دیابتی نسبت به بیماری کرونا، میتواند منجر به افزایش ابتلا و مرگ و میر در میان آنها شود. باتوجه به نکات فوق، تامین شکل قلمی انسولین در کوتاه مدت ضروری است ولی در بلند مدت باید تولید انواع قلمهای انسولین در کشور صورت گیرد.
5. استفاده از سامانه تیتک (TTAC) برای جلوگیری از خروج از زنجیره
براساس آمارهای فوق، انسولین بیش از نیاز کشور وارد شده ولی به دست مصرف کننده نرسیده و از زنجیره تامین رسمی خارج شده است که می تواند در هریک از مراحل شرکت وارد کننده، شرکت پخش و داروخانه صورت بگیرد.

سامانه رهگیری دارو با عنوان تیتک (TTAC) ابزار مهم سازمان غذا و دارو برای مقابله با قاچاق دارو و نظارت بر زنجیره تامین است که متاسفانه در دو سال اخیر با بی مهری مسئولین این سازمان مورد استفاده قرار نگرفته و قطعا یکی از مهمترین راهکارهای خروج از بحران فعلی استفاده از اطلاعات این سامانه برای کشف موارد خروج انسولین از زنجیره تامین و بازرسی و جلوگیری از فساد در روند تامین دارو است.

6. فروش غیربیمه ای انسولین بدون ثبت در سامانه تیتک

در حال حاضر بخشی از انسولین وارداتی به صورت آزاد و بدون ثبت در سامانه تیتک فروخته می شود که این موضوع باعث شده تا خروجی زنجیره توزیع دارو به طور کامل قابل رصد نباشد، درحالیکه طبق بند پ ماده 7 احکام دائمی برنامه‌های توسعه، هرگونه واردات تجاری، ذخیره سازی، توزیع، عرضه و فروش کالاهای دارویی که در سامانه رهگیری و کنترل اصالت ثبت نشده باشد جرم محسوب می‌شود. بنابراین لازم است دستورالعملی مبنی بر ممنوعیت فروش دارو بدون ثبت در سامانه تیتک به داروخانه ها ابلاغ شود.

7. جو رسانه‌ای

بی شک امکان مدیریت کمبود انسولین‌های آنالوگ یا همان قلمی در کشور وجود داشته و دارد ولی موضوعی که بیش از پیش اهمیت دارد جو رسانه ای ایجاد شده به دلیل کمبود این داروها است.

در این میان موضوع عجیب ربط دادن موضوع کمبود انسولین با برداشته شدن تحریم های تسلیحاتی کشور پس از برجام و ایجاد فضایی است که کمبود انسولین را با داشتن اسلحه و موشک و توان دفاعی مرتبط می‌داند.

بی‌شک این موضوع ناشی از فضا سازی رسانه‌ای دشمنان این مرز و بوم و افراد همسو با آنان در داخل است زیرا بر اساس آمار اعلام شده توسط معاون فنی گمرک، در سال جاری 193 فقره اظهار نامه ورود انسولین به ارزش 113 میلیون دلار به گمرک ارائه شده که همه آن‌ها ترخیص شده است. این در حالیست که در مدت زمان مشابه سال قبل 147 فقره اظهارنامه ورود انسولین به ارزش 100 میلیون دلار ارائه شده بود. براین اساس ارزش دلاری ترخیص انسولین نسبت به سال قبل 13 درصد افزایش داشته و تعداد بیشتری از این دارو وارد کشور شده است و فرضیه تحریم و مشکلات ارزی کاملا رد می شود.

انتهای پیام/