به گزارش خبرنگار اصفهان شرق در جرقویه علیا، مردم در گذشته اقدام به پرورش دام سبک و سنگین در حاشیه منازل خود می کردند و روش های سنتی دامپروی در شرق اصفهان از رونق بالایی برخوردار بود. پُرواضح است که ذبح دام و توزیع گوشت، در این روش سنتی در حیاط منازل صورت می گرفت و این در حالی بود که هیچ نظارت بهداشتی بر این مساله وجود نداشت.

با افزایش جمعیت روستاها و تبدیل آن به شهرهای کوچک، نیاز به ذبح بالای دام های سبک و سنگین، احساس شد و این مساله، عاملی در به وجود آمدن برخی مکان ها نظیر سال ها کشتار دام و بعد از آن کشتارگاه ها، به منظور کشتار بهداشتی دام ها بود.

این مساله در شرق اصفهان با کاهش سرعت رو به رو شد به گونه ای که بعد از گذشت حدود 20 سال از تبدیل برخی روستاها به شهر، هنوز با کمبود برخی داشته ها مواجه هستیم که نبود کشتارگاه یکی از صدها نیاز مردم است.

شهر حسن آباد از توابع جرقویه علیا، علی رغم شهریتی که در طول سال های بعد از انقلاب به خود گرفت، فاقد امکانات رفاهی و بهداشتی زیادی است، امکاناتی که صرفا برای مردم این شهر به آرزویی دست نیافتنی تبدیل شد؛ یکی از این نیاز ها که می توان به آن اشاره کرد از جمله استخر شنا، کشتارگاه، سالن های اجتماعی فرهنگی و دیگر نیازهایی که از حیطه این گزارش خارج است.

بر اساس اولویت و درخواست های مردمی از رسانه، بر آن شدیم تا به نبود کشتارگاه در منطقه جرقویه علیا بپردازیم.

نبود کشتارگاه در منطقه جرقویه علیا، خواسته ای از دل مردم

در واقع کشتار دام ها باید در کشتارگاه های بهداشتی صورت بگیرد تا از انتشار بیماری جلوگیری شود و همچنین دام ها در شرایط مناسب و با رعایت موازین اسلامی و بهداشتی ذبح گردد و دامپزشک ناظر به راحتی بازرسی بهداشتی خود را بر روی دام هایی که ذبح شده انجام دهد، اما متاسفانه به علت نبود حتی یک کشتارگاه در منطقه جرقویه علیا، کشتار دام ها به صورت کاملا سنتی و با عدم نظارت بهداشتی انجام می شود.

با این شرایط وجود یک کشتارگاه کوچک برای این منطقه می تواند گوشت مصرفی مردم این منطقه را سالم و مورد تائید بازرسی بهداشت و ناظر دامپزشکی قرار داده و با اطمینان گوشت را بین مردم عرضه کرد.

بخشدار جرقویه علیا در این رابطه به خبرنگار ما گفت: یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی که در منطقه جرقویه علیا با پراکندگی زیاد و داشتن 12 روستا وجود دارد، نداشتن کشتارگاه است چراکه تعداد زیادی از بیماری ها، مشترک بین دام و انسان است و اگر در ذبح، حمل و توزیع گوشت موارد بهداشتی رعایت نشود، می تواند بر کل جامعه اثر و هزینه های سنگینی را بوجود آورد.

حسین بهزادفر افزود: از چند سال پیش این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است و جانمایی آن نیز انجام شده است و لی به دلیل عدم اعتبارات این کار اجرایی نشد.

وی از ارگان های مربوطه در منطقه خواست تا موضوع را پیگیری کنند تا این مشکل هر چه زودتر مرتفع گردد.

ذبح بهداشتی، خواسته بحق قصابان جرقویه علیا

یکی از قصابان در این گزارش با اشاره به اهمیت سلامتی فرد قصاب اظهار کرد: اگر شهرداری یا دامپزشکی محلی را برای ذبح دام آماده کنند دیگر چه لزومی دارد که در مکان های غیر بهداشتی این کار را انجام دهیم که هم برای سلامتی خود ما و هم سلامتی جامعه تهدید باشد.

وی خاطرنشان کرد: اگر کشتارگاه وجود داشت هر کسی خودسرانه خودش را قصاب معرفی نمی کرد و ذبح دام را در صحراها، منازل و کنار قنوات انجام نمی دادند و ضرورت ندارد که حتما کشتارگاه صنعتی باشد مکانی بهداشتی مشخص شود و همه را ملزم به اجرای قانون کنند.

افزایش خطر انتقال بیماریهای مشترک و قابل انتقال دام به انسان

حدود 46 درصد از بیماری ها عامل بیماری مشترک و قابل انتقال بین انسان و دام می باشند که بعضی غیر قابل درمان و بعضی صعب العلاج است، انجام ذبح سنتی دامها می تواند بیماریهایی را به دنبال داشته باشد که آسیب های بهداشتی بر سلامت جامعه وارد کند.

در این رابطه لزوم کشتارگاه در همه مناطق شرق اصفهان احساس می شود و یا حتی سالنی زیر نظر اداره دامپزشکی که بتواند راهکار خوبی ارائه دهد.

بهداشتی نبودن حمل لاشه ذبح شده توسط قصابان

در منطقه جرقویه علیا علاوه بر اینکه برخی قصابان دام ها را در مکان های غیر بهداشتی( مزارع، منازل، کنار قنوات و …) ذبح می کنند؛ در انتقال دام ذبح شده نیز نکات بهداشتی را رعایت نکرده و اهالی منطقه نیز نسبت به این کار شاکی هستند.

قصاب بعد از ذبح دام، لاشه را بالای وانت بار می اندازد و به طرف مغازه خود حمل می کند و این در حالی است که آلودگی بسیاری در این شیوه حمل عاید گوشتی می شود که به دست مصرف کننده خواهد رسید.

دام های ورودی به منطقه باید شناسایی شوند

منطقه جرقویه علیا بعلت پراکندگی زیاد و داشتن ورودی هایی از استان یزد و فارس و شهرکرد دارد، ظرفیت خوبی برای ورود دام های ناقل بیماری دارد و اگر کشتارگاه وجود داشته باشد می توان این کونه دام ها را شناسایی کرد وگرنه سودجویان این دام ها در منطقه به فروش می رسانند و نکته بسیار مهمتر این است که چون هزینه یک دام زیاد است کشاورز یا دام دار ما تا دامش سالم است هیچ وقت آن را دست قصاب نمی دهد.

وجود بازرس بهداشت، یکی از راهکارهایی است که مهر پایان به دام های ناسالم و ذبح غیر بهداشتی خواهد زد.

حال با این شرایط باید چه کار کرد؟ امروز اگر به مسئولان بهداشتی یا دامپزشکی حرف از ساخت کشتارگاه بزنند، می گویند هزینه زیادی لازم است و بودجه ما در این حد نیست ولی ساخت یک سالن بهداشتی با نظارت ویژه از دامپزشکی هزینه زیادی در بر ندارد و راه توجیه را خواهد بست.

قابل توجه مسئولان بهداشتی منطقه جرقویه علیا

مسئولان بهداشتی منطقه فقط به یک کارت بهداشتی و کاشی بودن مغازه و یک یخچال اکتفا نکنند بلکه نکات دیگری است که باید با ظرافت و فقط با هدف سلامت مردم مد نظر قرار دهند. هر روز در صدا و سیما، همایش ها و جلسات بهداشتی حرف از پیشگیری از بیماری می زنند و اولویت را با پیشگیری می دانند؛ پس چرا مسئول بهداشت این گزارشات را به شهرستان و استان منتقل نمی کند!؟

گزارش از احمد صادقی

انتهای پیام/