نرگس سادات اصفا/ رسانه ها در عصر حاضر “تار و پود” زندگی ما را تشکیل می دهند و نقش “تسریع کنندۀ نهادی” را در جامعه دارند. امروزه نقش رسانه ها  در دستکاری واقعیات بر کسی پوشیده نیست. اگرچه رسانه ها، نورافکن های جامعه هستند اما حکم تیغ دو لبه ای را دارند که نوع کاربرد آن بر افکار عمومی بسیار مؤثر است. هم می توانند نقش سازنده ای داشته باشند هم نقشی مخرب. گاهی اوقات رسانه های حامی منافع حزبی و جناحی نمی توانند نقشی توسعه مدارانه ایفا کنند و یکجانبه منافع حزبی خود را دنبال می کنند. “توسعه مداری” در امر رسانه به این معناست که، رسانه راه را هموار سازد تا مردم با استفاده از آنها دربارۀ  پیرامون خویش آگاهی درست پیدا کنند.

این روزها برخی از رسانه های وابسته به اصلاح طلبان کلاف سردرگمی را برای مخاطبان خود نسبت به رابطه میان دولت و مجلس شکل داده اند. چرا می گوییم سردرگم؟ به این خاطر که رفتار مشخصی در ارتباط با مجلس در دوره های مختلف ایفا نکرده اند. موضعگیری رسانه های اصلاح طلب نسبت به مجلس در دو دوره ریاست جمهوری نهم و دهم جای بحث و بررسی دارد.

نقش جانبدارانه و حمایتی این رسانه ها از اشخاصی که به سیاست های حزبی و گروهی آنها جامه عمل می پوشانند در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد و روحانی آنقدر پررنگ است که آنها را به منفعت طلبانی سودجو تبدیل کرده است که بنابر منافع خود هر زمان بخواهند مواضع خود را سریعا تغییر می دهند. آنها هر موقع بخواهند مجلس را نماینده رأی ملت می دانند و هر زمان که منافعشان ایجاب کند آن را عامل تقابل با دولت می نامند…

اگر دولت احمدی نژاد با مجلس مشاجره داشت، مشکل از دولت است که نمی فهمد مجلس در رأس امور است اما اگر دولت روحانی با مجلس درگیر باشد، مشکل از مجلس و نمایندگان تندرو و افراطی آن است. به عبارت دیگر واژه هایی همچون تندرو و افراطی بودن یا معتدل بودن را آنها تفسیر می کنند آن هم در ارتباط با منافع فعلی و آتی خودشان. اگر امروز اصلاح طلبان تلاش دارند مجلس را در تقابل با دولت قلمداد کنند، نوعی زمینه­ چینی است برای جایگزین نمودن مهره های مورد نظر خود در مجلس شورای اسلامی. در این میان رسالت رسانه های اصلاح طلب مشخص می شود. رسالتی که بایستی در رساندن اطلاعات و اصل بی طرفی خلاصه شود و بیشتر از زبان مردم، برای مردم باشد، به تریبونی اختصاصی برای منافع جناحی تبدیل شده است.

پروژه اصلاح طلبان مبنی بر «دیروز پاستور، امروز بهشت، فردا بهارستان» که در دستور کار ایشان قرار گرفته است، تلاشی است در جهت به دست گیری کرسی‌های قوه مقننه.

 روزنامه اعتماد (از رسانه های اصلاح طلب) چندی پیش طی گزارشی تحت عنوان “استراتژی تشکیل جبهه واحد اصلاح‌ طلبان” نوشت: «اصلی‌ترین تاکتیک این روزهای اصلاح‌ طلبان نوعی برنامه‌ ریزی برای انتخابات مجلس دهم است تا شاید باز هم بتوانند قوای مجریه و مقننه را با هم داشته باشند؛ انسجام اصلاح‌ طلبان در انتخابات ریاست‌ جمهوری اخیر تجربه‌یی بود که از انتخابات‌های ۸۴ و ۸۸ گرفته بودند.» روزنامه اصلاح طلب آرمان نیز طی گزارشی به بررسی روند اصلاح‌طلبان برای رسیدن به بهارستان پرداخت و تاکید کرد: «اگر اصولگرایان به اجماع نرسند، انتخابات مجلس دهم را واگذار می‌کنند.»

روزنامه شرق نیز بررسی ها و انتقادات نمایندگان مجلس را نوعی تهدید سیاسی قلمداد کرد و نوشت: «اصولگرایان مجلس هر روز با ایده‌ای تازه به استقبال کابینه می‌روند، یک روز طرح سوال از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در صحن علنی مطرح است و دیگر روز وزیر علوم. استیضاح هم در قالب یک ابزار تهدیدآمیز روی میز نمایندگان است.»

در همین زمینه، «علی شکوری راد» در مصاحبه با خبرگزاری «ایسنا» گفت: «جبهه مشارکت قانوناً منحل نشده و ادّعاهایی که در این زمینه از سوی نهادهای امنیتی یا «سخنگوی قوّه قضائیه» مطرح شده؛ مستند نیست! … البتّه موانع سیاسی با برگزاری «انتخابات ریاست جمهوری» تا حدود زیادی رفع شده و موانع اداری و قضایی که به نظر من غیرقانونی بوده؛ با کنار رفتن برخی مسئولان غرض ورز برطرف خواهد شد.» (۹/۵/۱۳۹۲)

حسن رسولی عضو هیئت رئیسه بنیاد باران در رابطه مجلس و دولت اینگونه اظهار نظر می کند: «به نظر بنده متأسفانه مجلس در تنظیم رابطه خود با دولت از سیاست راهبردی معین و ثابتی تبعیت نمی‌کند». وی ادامه داد: انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ به مذاق اکثریت اصولگرای نمایندگان مجلس خوش نیامده و این مجلس و بخصوص نمایندگان تندرو با مانع تراشی در مقابل دولت برخواسته از رأی مردم درصدد آن هستند که فضای کشور را به دوره آقای احمدی‌نژاد برگردانند درحالی که این رفتار نه تنها برای دولت هزینه‌آور است، بلکه به مصلحت آینده جناح اصولگرا و مجلسیانی هم که در آینده نزدیک بنا دارند از مردم رأی بگیرند، نیست (+).

بنابراین برخی رسانه‌ها و شخصیت‌های سیاسی حامی دولت یازدهم، سعی دارند تا وظایف نظارتی نمایندگان مجلس را به نوعی افراطی‌گری و تقابل با دولت نشان دهند تا بتوانند راه را برای معرفی افراد مورد نظر خود برای گرفتن مجلس آینده باز کنند.

به عبارت دیگر، پاشنه آشیل اصولگرایان در جریان انتخابات ریاست جمهوری و به اجماع نرسیدن آنها نیز دستاویزی شده است که از این طریق، رسانه های اصلاح طلب مانور زیادی بدهند به طوری که یکی از اعضای مجمع روحانیون با اشاره به نقش کلیدی مجلس آینده برای اصلاح‌طلبان گفته است: نباید اجازه وحدت اصولگرایان را بدهیم. تجربه درگیری فراکسیون رهروان با شاگردان و حامیان آیت الله مصباح یزدی برای ما بسیار ارزشمند بود، این تجربه باید در انتخابات آینده هم تکرار شود.”

 اصلاح طلبان به زعم خود می گویند راهی جز بازگشتشان به قدرت نیست و وقتی می‌گویند باید به قدرت بازگردیم منظور «به‌ چنگ آوردن آن با استفاده از مکانیسم‌های انتخاباتی و صندوق‌های رأی است»(+). این جملات حاکی از آن است تلاش ها برای ورود به مجلس از جانب اصلاح طلبان مصرانه آغاز شده است. در همین راستا رسانه های اصلاح طلب، با اینکه انتخابات مجلس دهم، دو سال دیگر برگزار خواهد شد، مباحثی حول محور ورود اصلاح طلبان به مجلس را رونق داده اند تا زمینه فکری را در میان اقشار جامعه در این رابطه آماده کنند و حتی نام اشخاصی را هم برای ورود به عرصه انتخابات مجلس به عنوان نمایندگان دور بعدی اعلام کرده اند، اما تشکیلاتی برای دستیابی به این هدف به جز مانور رسانه ای هنوز شکل نگرفته است چرا که «آذر منصوری» از اعضای حزب منحله مشارکت گفته است که:

«متعجبم چگونه برخی مباحث درباره اجماع روی اشخاص خاص در انتخابات مجلس بیان می‌شود چرا که اصلاً در جلسات شورای مشورتی اصلاح‌طلبان مشخص نشده که حتی ساز و کار ورود به انتخابات مجلس چگونه باشد» (+).

به طور کلی و در یک جمع بندی می توان گفت: اصلاح طلبان در ادوار گذشته دچار تناقضاتی در رفتار و عمل بوده اند و در این میان تلاش کرده اند منافع خود را دنبال کنند. در دولت نهم، اگر مجلس بر رئیس جمهور می تاخت، این اصلاح طلبان بودند که این رفتار مجلس را می ستودند و اگر امروز مجلس بر رئیس جمهور بتازد این مجلسی ها هستند که سرزنش می شوند. به راستی حد اعتدال! اصلاح طلبان و رسانه های وابسته به آنان کجاست. اصلاح طلبان و وابستگان به آنها فراموش نکنند که نمایندگان مجلس به پشتوانه مردم رأی آوردند و باید به آرای مردم احترام گذاشت، اگر توبیخ می کند، رأی ملت است و هر کجا تشویق کرد باز هم نمایندگان ملت هستند.