اشک در چشمانم حلقه زده بود. در دلم حسرت میخوردم که چرا حرفهای سال قبل آن عارف بسیجی را بهشوخی گرفته بودم که به من میگفت: «ما شهادت را دودستی میگیریم و آن را رها نمیکنیم».