حکیمان ایران زمین معتقد بودند: اگر طبیب، درمان بیمار خود را از اصلاح غذای او آغاز نکند،گویی بر کشتن وی جرأت یافته است! براین اساس امام صادق(ع) نیز میفرمایند: «غذای تو، دوای تو باید باشد».