روحانی به جای عمل به وعده ها روی صندلی طلبکاران نشسته!
تعجب‌آور است که آقای رئیس‌جمهور به جای آن که به خاطر ناکامی – بخوانید ضعف و ناتوانی- دولت در حل مشکلات یاد شده، روی صندلی بدهکار بنشیند و به مردم که با آنهمه وعده و وعید، طلبکار هستند پاسخ بدهد، روی صندلی طلبکاران نشسته و بازخواست می‌کند!
ضرورت شناسایی دروازه‌های ورودی نفوذ دشمن؛ داستان فتنه ۸۸ باید از انتها خوانده شود
مدیرمسئول روزنامه کیهان با بیان اینکه دروازه‌های جدید ورودی دشمن باید شناسایی شود، گفت: سران فتنه اکنون مهره‌هایی سوخته به شمار می‌روند و به همین دلیل باید به میزان قابل توجهی در زمینه ابعاد فتنه ۸۸ بررسی و مطالعه لازم صورت گیرد.
آن ادعا بی‌پایه بود
ادعای مطرح شده در جلسه علنی روز سه‌شنبه مجلس برای بسیاری از نمایندگان و نیز کسانی که از بیرون پی‌گیر ماجرا بودند، نمی‌توانست قابل پذیرش باشد چرا که با نکات صریحاً ارائه شده از سوی حضرت آقا همخوانی نداشت.
آمپول که سند نمی‌سازد!
انتظار آن است که نمایندگان مجلس با اجازه اجرای برجام، پای سندی را امضا نکنند که فردا و پس‌فردای این روزها در مقابل مردم سرافکنده باشند و فردای قیامت، نزد خدای سبحان… چرا که شاهد امروز، قاضی فرداست.
حسین شریعتمداری: حالا بگو ماشاءالله !
دولتمردان و برخی از نمایندگان مجلس برای موافقت خود با برجام بایستی ابتدا به این پرسش منطقی و قانونی پاسخ بدهند که نظر آنان درباره نقاط منفی و خطرآفرین برجام که در گزارش مستند و کارشناسانه کمیسیون ویژه آمده است چیست؟
شأن ایران بالاتر از این بود
باید از آقای روحانی پرسید؛ انتظار دارید که چندبار دیگر اوباما و جان کری این واقعیت تلخ را تکرار کنند که آنچه آمریکا از طریق توافق وین به دست آورده است هرگز نمی‌توانست از راه جنگ به دست آورد!
اگر فتح‌الفتوح است چرا قانونی نشود ؟!
حسین شریعتمداری در یاداشت امروز خود در روزنامه کیهان به برسی دلایل عدم ارسال لایحه برجام از سوی دولت به مجلس پرداخت.
کلاهی‌که در ژنو برداشتند در وین گذاشتند!
تصویب این قطعنامه، توافق وین را به یک سند بین‌المللی و لازم‌الاجرا تبدیل می‌کند. با تصویب این قطعنامه- به گونه‌ای که خواهیم پرداخت- بیم آن می‌رود کلاهی که حریف در توافق ژنو و لوزان برداشته بود! در توافق وین بر سرمان بگذارد.
کدام کوتاهی زبان او را دراز کرده است؟!
بان‌کی‌مون نیز مانند برخی دیگر از دبیران کل سابق و اسبق سازمان ملل متحد نشان داده است در اظهارنظر پیرامون مسائل بین‌المللی، از خود اختیاری ندارد و بدون اجازه آمریکا نه سخنی بر زبان می‌راند و نه قلمی بر کاغذ می‌چرخاند.
بعد از۱۰ سال، نقطه سرخط!
وزیر امور خارجه فرانسه با عجله وارد ژنو می‌شود و در نقش از پیش تعریف شده «پلیس بد» به مذاکرات می‌پیوندد و متاسفانه برخی از دوستان ساده‌اندیش ما نیز این نقش ساختگی را واقعی می‌پندارند.
