بعد از مدت ها خشکی زاینده رود آنچه که برای ما اهیمت داشت نشاط کودکانی بود که بدون هیچ زرق و برق زمانه در کنار آب زمزمه ی کودکی سر می دادند و می گفتند: آنقدر نیامدی که آهنگ پیرمردان شرق در گذر زمان پژمرد.