انسانی که فرمان امام خویش را شنیده است و از امام خود دوری می کند یا حتی امام را نصحیت به فرار از مسیر خود می کند، چنین انسانی به قطع، دین را تا جایی می خواهد که با راحتی های خود در تضاد نبیند. امام را دوست دارند اما امام مظلوم را نه امام مقتدر و مبارز را.