سرویس: تولیدی » مقاله و یادداشت 12:12 - شنبه 21 دی 1392

یوسف روزبهانی

ایران 100 روزه به کام چه کسی؟

توجه به عملکرد دولت های قبلی و دادن گزارش از آنها می بایست به گونه ای باشد که دوست داریم آیندگان با ما این گونه رفتار کنند.

به گزارش گروه سیاسی پایگاه تحلیلی خبری اصفهان شرق

یادداشت: یوسف روزبهانی

سیاست، اقتصاد و فرهنگ اضلاع چند ضلعی می باشند که همه را درگیر موضوعاتی می کنند که می تواند تغییرات مهمی در وضیعت جامعه ای که در آن زندگی می کنیم به وجود آورد با توجه به وضیعت جامعه گذشته و تغییر در درون جامعه امروز می توان وضع موجود ایران را در مباحث سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، و ربط آن با موارد بین الملل ذکر کرد.
در ابتدا می بایست حرکت غرب و آمریکا را برای تغییر در نظام ایران به وضوح مشاهده و تحت تعلیم قرار داد.

بعد سیاسی

ادامه ی سیاست های آمریکا برای تغییر نظام ایران و جلوگیری از الگو شدن ایران در جهان به خاطر این امر که حرف ایران برای الگو شدن در نظام بین الملل برای او مشکل ایجاد می کند باعث تلاش برای تداوم تحریم ها و به وجود آوردن شیعه هراسی و جنگ بین شیعه وسنی و در نهایت از بین بردن محور مقاومت در سوریه و لبنان دارد.

برای رسیدن به اهداف، مطرح کردن جریان سکولار در منطقه و اندیشه لبنان، مصر، عراق و در نتیجه نظام سیاسی ایران، زمینه هایی برای مطرح کردن جریان سکولار در ایران است و از آن جمله می توان به چاپ انواع روزنا مه ها و اظهارنظرهای وزرا، چاپ مقالات متعدد و تاثیر رسانه های غربی اشاره کرد.

بعد اقتصادی

در ادامه و تحت بررسی مشکلات اقتصادی ایران می توان به 2 مساله ی مهم از جمله تحریم ها و مشکلات سوء مدیریت داخلی نگاهی اجمالی داشت: نگاه به حل مشکلات از طرف دولت نگاه به بیرون و جریان دیپلماسی و همچنین تقویت خط سازش با غرب می باشد.

وجود هیئت های پارلمانی و افزایش رفت و آمدهای این قبیل نشا نه ی راهکار این سازش با غرب است که البته عدم سنخیت این نوع برخورد با گفتمان مقاومت اسلامی نباید فکری را مبنی بر سازش و مطیع بودن کشور با غربی ها  ایجاد کند.

اگر بتوان وضیعت را در باب سیاست جستجو کرد می بایست به عناصری اشاره کرد که در جریان فتنه ی 88 و در پی حماسه ی 9 دی مطرود مردم شدند و این روزها شاهد هستیم عناصر ان روزها بازیگرانی در صحنه ی تئوری اعتدال هستند و برخی با سیا ه نمایی دولت قبل و بازگو کردن ضربه خوردن هایی با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد وضع موجود را در زیر مطرح کردن مسائل مربوطه پنهان کردند.

می توان این تئوری را در گزارش 100 روزه به خوبی نشان داد و دانست که توجه به عملکرد دولت های قبلی و دادن گزارش از آنها می بایست به گونه ای باشد که دوست داریم آیندگان با ما این گونه رفتار کنند.

در این میان و با اشاره به دیدگاههای مطرح شده در وضیعت موجود در کشور می توان گفت که انشقاق و پراکندگی بین نیروهای سیاسی گفتمان انقلاب یعنی نیروهای گفتمان انقلاب اسلامی و اصول گرایان بعد از شکست در انتخابات موجود است و این در مقابل وحدت نمره ای کم را در بین این افراد دارد به همین خاطر اگر ما در حوزه های اقتصادی و فرهنگی گفتمان انقلاب اسلامی قدم در جلو بر داریم و در وادی وحدت عناصر بین نیروی گفتمان انقلاب و نگاه به درون و استفاده از ظرفیت و پتانسیل درون برای پیشرفت و حرکت روی به جلو نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران می توان گام بر داشت.

 

همچنین بخوانید:

2 نظر در مورد “ایران 100 روزه به کام چه کسی؟”

  1. احمد قربانی گفت:

    با سلام عالی بود . اما نام نویسنده یادداشت را کامل بنویسید . اینگونه به خوانندگان توهین می شود.

  2. احمد قربانی گفت:

    با سلام : خوب بود فقط در ذهن نویسنده مصداقهای وجود داشته که این مطالب را مطرح کرده اند در یادداشتی به مصداقها اشاره کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.