اصفهان شرق

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا چگونه برگزار می شود؟

کدخبر: 96058
1395/01/05 در ساعت 11:27

به گزارش اصفهان شرق/ محسن منصوری، در 8 نوامبر 2016 مقارن با 17 آبان ماه سال 1395 انتخابات آمریکا برگزار می گردد. فرآیند انتخابات امریکا معمولا چیزی حدود دو سال به طول می انجامد. این انتخابات بر مبنای رای گیری غیرمستقیم می‌باشد که طی آن شهروندان حائز حق رای در مرحله اول به نمایندگان آنچه به عنوان الکترال کالج خوانده می‌شود، رای می‌دهند. در مرحله بعد این نمایندگان منتخب الکترال کالج هستند که رییس جمهور و همچنین معاون اول رییس جمهور را انتخاب می‌کنند. کالج انتخاباتی در دل خود نوعی ترس و عدم اعتماد به رای مستقیم مردم آمریکاست . این شیوه به جد مخالفانی دارد اما اما همچنان نخبگان سیاسی آمریکا رای گیری به شیوه کالج های انتخاباتی را پخته ترین فرایند تلفیق دموکراسی با مصلحت عمومی نخبه گرایانه می دانند و از این شیوه دفاع می کنند.شیوه ای که در جهان منحصر به فرد است.
در حال حاضر نامزدهای انتخاباتی آمریکا در حال رقابت یا یکدیگر هستند این فرایند حدود دو سال است در حال انجام شدن است و ماههای پایانی خود را طی می کند .شاید تنور داغ انتخابات ایالات متحده آمریکا کشوری است که دارای دو حزب مهم سیاسی دموکرات و جمهوری‌خواه بوده و قدرت همواره میان این دو حزب در حال جابجایی است. به تبع این اصل، در رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری نیز ایالتهای این کشور به دو گروه قرمز و آبی تقسیم می‌شوند. ایالتهای آبی عمدتا طرفدار حزب دموکرات بوده و ایالتهای قرمز طرفدار جمهوری‌خواهان به شمار می‌روند.

888

“الاغی که در حال لگد انداختن است همچنان به عنوان نماد معروف حزب دموکرات شناخته می‌شود، اگرچه دیگر به عنوان لوگوی رسمی این حزب به شمار نمی‌رود.”

172414_415

لوگوی رسمی حزب دموکرات

172415_862
لوگوی رسمی حزب جمهوریخواه

118508_601

امروز دموکرات ها الاغ را نماد «هوش و شجاعت» می دانند و فیل را نماد «بی عرضگی، آشفتگی و غرور بی جا». در عوض، جمهوریخواهان نیز فیل را نماد «قدرت و شکوه» قلمداد می کنند و الاغ را که نماد دموکرات هاست، نشانه «حماقت و یکدندگی» می دانند.

هر نامزدی که بتواند حداقل 270 رای الکترال را از مجموع 538 رای الکترال ایالت های آمریکا کسب کند ، رییس جمهور آمریکا می شود..
در آمریکا به رغم بسیاری از سیستم های دموکراتیک رای گیری بر مبنای ” کالج های انتخاباتی ” صورت می پذیرد. با توجه به وابستگی حزبی اعضای کالج های انتخاباتی نتیجه نهایی در واپسین ساعات روز رای گیری مشخص می شود ، چون طبیعتا انتخاب بر اساس لیست های حزبی است و هر نامزدی که بتواند بیشترین آرای الکترال ( حداقل 270 رای الکترال از 538 رای الکترال) را در تمامی ایالات از آن خود کند به پیروزی می رسد.

1525263_946
فلسفه رای الکترال؟
در این است که در اصل یک شهروند آمریکایی در انتخابات به صورت مستقیم به یک کاندیدا رای نمی دهد، بلکه به کسانی رای می دهد که به نام Elector خوانده می شوند و آنها در یک روند فرمالیته، رئیس جمهور را از میان خود انتخاب می کنند.
فرایند انتخاب رئیس جمهور توسط Elector ها امروز کاملا فرمالیته است، یعنی در حالات نرمال یک Elector که در یک ایالت توسط حزب یا کاندیدای ریاست جمهوری انتخاب شده است، به کاندیدای حزب رقیب رای نمی دهد.
الکتوری که چنین کاری بکند به (Faithlessness )وفادار نبودن) متهم می شود و در 24 ایالت این کار جرم است. در انتخابات سال 2000، Barbara Lett-Simmons که در واشنگتن دی سی به عنوان Elector از طرف دموکرات ها انتخاب شده بود، در اعتراض به نقش کم واشنگتن دی سی، در تصمیم گیری های کنگره، در روز تعیین رای حاضر نشد و به همین دلیل تعداد آرای الکترال ال گور 266 عدد (و آرای کل 537، به جای رقم 538) بود. در رقابت های ریاست جمهوری سال 2004 هم، جان ادواردز که به عنوان معاون جان کری در حزب دموکرات انتخاب شده بود، یک رای الکترال به دست آورد. دلیل این امر اشتباه یکی از Elector ها عنوان شده است که در برگه خود به جای جان کری، اسم جان ادوارزد، معاون او را نوشته بود.
در تاریخ انتخابات آمریکا تا کنون چهار بار یک کاندیدا، رای بالاتری از دیگران به دست آورده اما آرای الکترال را باخته و در نتیجه رئیس جمهور نشده است. نزدیک ترین آن از لحاظ زمانی به ما، انتخابات سال 2000 است. در آن انتخابات ال گور، کاندیدای حزب دموکرات تقریبا 500 هزار رای بیشتر از جرج بوش به دست آورد، اما به دلیل آنکه جرج بوش موفق شده بود آرای الکترال بیشتری به دست بیاورد (271 به 266 و یک رای غایب)، جرج بوش رئیس جمهور آمریکا شد.

به صورت خلاصه اگر بخواهیم دلیل اینکه یک کاندیدا، آرای الکترال بیشتری به دست می آورد اما رای کمتری دارد را توضیح دهیم، می توانیم به صورت مثال 4 ایالت سرنوشت ساز را انتخاب کنیم. فلوریدا (29 رای الکترال، 19 میلیون جمعیت)، اوهایو (18 رای اکترال، 11 میلیون جمعیت)، ویرجینیا (13 رای اکترال، 8 میلیون جمعیت) و نیوهمشایر (4 رای اکترال، 1.3 میلیون رای). با فرض اینکه در ایالت های دیگر آرای کاندیداها به صورت مساوی تقسیم شده است و در این 4 ایالت (که 3 ایالت اول مهمترین ایالت های انتخابات هستند)، آرا به صورت زیر تقسیم بندی شوند:

فلوریدا: خانم کلینتون 6 میلیون، ترامپ 5 میلیون، آرای الکترال 29، همه برای کلینتون
اوهایو: کلینتون 3 میلیون، ترامپ 5 میلیون، آرای الکترال 18، همه برای ترامپ
ویرجینیا: خانم هیلاری کلینتون2 میلیون، ترامپ 4 میلیون؛ آرای الکترال 13 همه برای ترامپ
نیوهمشایر: کلینتون300 هزار رای، دونالد ترامپ 200 هزار رای؛ آرای الکترال 4 همه برای کلینتون

مجموعا خانم هیلاری کلینتون در این 4 ایالت 11.3 میلیون رای به دست آورده است و آرای ترامپ هم 14.2 میلیون است. اما آرای الکترال کلینتون 33 رای (اوهایو + نیوهمشایر) و آرای الکترال ترامپ 31 رای (ویرجینیا + اوهایو) است. بنابراین کسی که آرای بیشتری به دست آورده، لزوما رای الکترال بیشتری به دست نخواهد آورد.

—مفهوم و مکانیزم کالج های انتخاباتی

طبق اصل 2 قانون اساسی ایالات متحده ، تعداد اعضاي كالج هاي انتخاباتي در هر ايالت برابر است با تعداد نمايندگان آن ايالت در مجلس سنا و مجلس نمايندگان . جمع این افراد طبق قانون اساسی 538 نفر تعیین شده است.

روش انتخاب اين افراد نيز همانند روش انتخاب اعضاي مجالس قانونگذاري در هر ايالت مي باشد، لذا از اين جهت انتخاب اعضاي كالج ها در برخي ايالات مستقيم و در برخي ديگر غيرمستقيم و بعضا توسط مجالس ايالتي صورت می گیرد.(در6 ایالت امریکا اعضای کالج های انتخاباتی توسط مجالس ایالتی انتخاب می شوند که به این ایالات در اصطلاح “کاکس” می گویند).

اعضاي اين كالج ها نبايد از بين سناتورها، اعضاي مجلس نمايندگان و اشخاصي باشند كه داراي دفاتر تجاري يا غيرتجاري در آمريكا مي باشند.همین طور نظامیان و کارمندان دولت فدرال نیز نمی توانند عضو کالج های انتخاباتی شوند.
به دليل دوري جستن از تأثيرپذيري سیاسی، اعضاي اين كالج ها بايد در ايالات خود گرد هم آيند و فرد مورد نظر را انتخاب كنند. از این رو قبل از روز انتخاب نهایی هیچ جلسه مشترکی برای گردهم آیی اعضای کالج های انتخاباتی ایالت های مختلف ترتیب داده نمی شود و فقط كنگره مي تواند روزي مشخص را براي برگزاري جلسات و برگزيدن رئيس جمهور تعيين نمايد.

براي انتخاب رئيس جمهور نيز اكثريت آراي اعضاي كالج ها نياز است.که حدنصاب آن 270 رای اعضای کالج انتخاباتی است(از مجموع 538 عضو).

البته بعدها در روش عمل و انتخاب این کالج های انتخاباتی ، تغییراتی در قانون اساسی به عمل آمد .(مثلا در اصلاحیه دوازدهم قانون اساسی در سال 1804 ) در ابتدا كالج ها به دو نفر رأي مي دادند. شخصي كه اكثريت آراء را كسب مي كرد به عنوان رئيس جمهور و شخص دوم به عنوان جانشين رئيس جمهور شناخته مي شد كه امروزه اين روش تغيير يافته است و رییس جمهور معاون و جانشینش را خود (و عموما بعد یا حین برگزاری کنوانسیون ملی حزبی )و چند ماه مانده به روز انتخابات به مردم معرفی می کند.

اگرچه يك معيار مشخص براي تعداد اعضاي اين كالج ها وجود دارد كه عبارت است از مجموع تعداد اعضاء هر ايالت در مجالس سنا و نمايندگان.(مثلا ایالت کالیفرنیا که 55 رای الکترال ( بالاترین رای الکترال در ایالات متحده) را دارد 2 نماینده در سنا دارد و 53 نماینده در مجلس نمایندگان. جمع عددی این دو 55 می شود ) ليكن اين تعداد در هر دوره مورد ارزيابي قرار مي گيرد و مخصوصا براي ايالت ها و بخش هاي مستقل اين امر مورد بازبيني واقع مي شود.

در سال 2000 اين تعداد براي بخش ها و ايالت هاي مستقل حداقل به سه نفر رسيد . کمترین و بیشترین نفرات حاضر در کالج های انتخاباتی 3 و 55 نفر است و در حالی که ایالت هایی چون آلاسکا و یا داکوتای شمالی تنها 3 عضو در کالج انتخاباتی دارند اما ایالت بزرگ و پرجمعیتی چون کالیفرنیا (که به تنهایی پنجمین اقتصادبزرگ جهان است)55 نفر در کالج انتخاباتی دارد.

در گذشته هر ايالتي بنا بر نحوه انتخابات نمايندگان خود در مجالس قانونگذاري محلي، اعضاي كالج ها را انتخاب مي كرد و لذا در برخي ايالات اين انتخابات غيرمستقيم بود و در برخي مستقيم.اما امروزه در بیشترايالات انتخاب مستقيم براي برگزيدن اعضاي كالج ها انجام مي شود و اگر چه در گذشته نقش اين كالج ها پر رنگ تر بود، اما امروزه مردم اگر چه به اين اعضا رأي مي دهند اما در واقع آنها رییس جمهور را بر می گزینند. چرا كه اسامي اين افراد بر روي برگه هاي رأي ذكر نمي شود، بلكه نام حزب آنها و يا نام كانديداي رياست جمهوري ذكر شده و طبيعي است كساني كه به نامزد جمهوري خواه رأي مي دهند، مقصود آن است كه اعضاي كالج نيز از حزب جمهوري خواه بوده باشند.

inde_x

کارکردها و نواقص کالج های انتخاباتی چیست؟

* رای به کاندیدایی غیر از کاندیدای مورد نظر رای دهنده ها:

هر چند که اعضای کالج های انتخاباتی در رای دادن خود آزادند اما غالبا این کاندیداها در روز انتخاب نهایی (در ماه دسامبر) به نامزدی رای می دهند که اکثریت رای دهندگان ایالتی آنها، انتخاب آن نامزد را توقع دارند.

به واقع با توجه به اینکه اعضای کالج انتخاباتی توسط حزبی برگزیده می شود که بیشترین رای را در ایالت متبوعه به دست آورده است، کمتر اتفاق می افتد که این اعضا رایی مغایر با آنچه که حزب پیروز در انتخابات ایالتی مورد نظر دارد بدهند.

اما بارها اتفاق افتاده است که اعضای کالج های انتخاباتی در روز رای گیری برای رییس جمهور (در دسامبر )،به نامزدی غیر از آنچه که انتظار می رفته است رای داده اند (و به عبارت بهتر خلف وعده کرده اند

این اتفاق 7 بار در قرن گذشته میلادی رخ داده است. اولین نمونه تاریخی آن در سال ۱۸۲۴ كه رقابت بين آندرو جكسون با آدامز بود انجام پذیرفت و برخلاف رأي اكثريت، آدامز به عنوان رئيس جمهور معرفي شد.

در انتخابات سال ۱۸۷۶ نيز علي رغم رأي اكثريت به ساموئل تلدن، راتر فورد هايس برنده اعلام شد. در سال ۱۸۸۸ گلوور كلولند با اكثريت آرا جاي خود را بنابه رأي كالج هاي انتخاباتي به هريسون داد .

اگرچه براساس قوانين موجود، اعضاي كالج ها مي توانند به افراد و نامزدان غيرحزب خود نيز رأي دهند، اما به طور سنتي اين افراد صرفاً به نامزدان حزب خود رأي مي دهند.
با اين حال، چنانچه رأي اعضاي كالج ها به نامزد غيرحزب خود معطوف شود، قانوناً هيچ اقدامي متصور نيست مگر اينكه حزب مربوطه از جهت سياسي با اين نماينده برخورد كند.همانطور که اشاره شد چنين موضوعي تاكنون ۷ بار در قرن گذشته ( در سالهاي ۱۹۴۸ ۱۹۵۸، ۱۹۶۰، ۱۹۶۸، ۱۹۷۲، ،۱۹۷۶، ۱۹۸۸و ۲۰۰۰)و 3 بار در قرن 19 اتفاق افتاده است.

**عدم لحاظ رای حزب بازنده در هر ایالت:

در انتخابات ایالات متحده هر ایالت “سبد رای”جدا و مجزایی دارد که میزان رای در آن سبد تمامی اعضای کالج های انتخاباتی را از یک حزب تعیین می کند .

با توجه به اصل” WINNER TAKES ALL”که بر گردان فارسی آن در واقع عبارت “برنده همه چیز را می برد”است ،هر نامزدی در هر ایالتی که موفق شود اکثریت آرای آن ایالت را از آن خود کند 100 درصد آرای آن ایالت به نامزد حزب پیروز تعلق می گیرد.از این رو ممکن است یک نامزد انتخابات ریاست جمهوری رای عددی بیشتری داشته باشد اما با توجه به ترکیب متکثر آرا در ایالات این نامزد موفق به کسب 270 رای الکترال مورد نیاز برای راه یابی به کاخ سفید نشود.

مثلا نامزدی در چندین ایالتی که رای الکترال کمتری به نسبت جمعیت خود داشته است با رای بالایی پیروز شده است، اما نامزد مقابل در چند ایالتی که رای الکترال بیشتری بوده است برتری را از آن خود کرده است. بنابراین و در این صورت نامزدی که آرای الکترال بیشتری کسب کرده است علی رغم داشتن رای عددی کمتر در مجموع ایالات به کاخ سفید راه خواهد یافت. در انتخابات ریاست جمهوری، هر رئیس جمهوری که در هر ایالت، رای اکثریت را به دست آورد، تمام آرای الکترال آن ایالت به نام وی خوانده می شود. در انتخابات ریاست جمهوری سال 2012، باراک اوباما به صورت 100% در ایالت کالیفرنیا اکثریت را به دست می آورد، بنابراین تمام 55 رای الکترال در فلوریدا (53 + 2)، برای اوباما خواهد بود. در ایالت کم جمعیتی مانند مونتانا هم، میت رامنی دارای 3 رای الکترال است.

***زمان ها و مکان های ثابت

در انتخابات ایالات متحده بر طبق قانون اساسی زمان های مشخصی برای رای گیری و نیز انتخاب رییس جمهور و …تعیین شده که بیش از 200 سال است که تغییر نکرده اند. چند تاريخ معين براي انجام انتخابات وجود دارد. اولين تاريخ عبارت است از سه شنبه بعد از اولين دوشنبه در ماه نوامبر. اين تاريخ و روشي كه در سال 1845 توسط كنگره برگزيده شد، براي جلوگيري از بي نظمي و اشتباه بود، كه به طور سنتي نيز ماه نوامبر به دليل آن انتخاب شده كه زمان درو بوده و كشاورزان زمان لازم براي رأي دادن را داشته اند. سه شنبه بدين دليل انتخاب شده كه با فاصله لازم از يكشنبه قرار دارد كه روز استراحت مردم مي باشد. همچنين در ماه نوامبر زمستان هنوز آغاز نشده و امكان مسافرت در شمال كشور وجود دارد.

اعضاي كالج ها نيز بر اساس زمان تعيين شده از سوي كنگره در ايالات خود گرد هم آمده و رأي خود را اعلام مي كنند. اين روز توسط كنگره اولين دوشنبه بعد از دومين چهارشنبه در ماه دسامبر تعيين شده است. پس از رأي دادن، آراي آنها مهر و موم شده و براي رئيس مجلس سنا ارسال مي گردد. پس از ارسال آراء كالج هاي انتخاباتي نيز به اتمام مي رسد و تا انتخاباتي ديگر اين كالج ها وجود نخواهند داشت.

جایگاه معاون اول ریاست جمهوری:

در انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا هر نامزدی موظف است تا چند ماه مانده به روز رای گیری معاون خود را به مردم معرفی کند.پس از معرفی معاون نامزد انتخابات ریاست جمهوری به همراه معاونش تبدیل به یک زوج انتخاباتی می شوند.طبق قانون اساسی معاون ریاست جمهوری آمریکا دو اختیار و جایگاه و یا کارکرد عمده دارد که یکی اداره مجلس سنا است و دیگری جایگزین شدن به جای رییس جمهور در صورت فوت یا بیماری یا استعفای آن است.

در دهه های گذشته به کرات اتفاق افتاده است که معاون رییس جمهور جایگزین رییس جمهور شده است. بنابراین چون بر طبق قانون اساسی آمریکا زمان برگزاری انتخابات در این کشور ثابت و لایتغیر است هیچ گاه در صورت فوت یا استعفای رییس جمهور انتخابات زودرس یا چیزی شبیه به آن برگزار نمی شود.

حتی اگر رییس جمهور در روز اول مسئولیت خود بنا به دلایلی فوت کند و یا قادر به ادامه فعالیتش به عنوان رییس جمهور نباشد،این معاون رییس جمهور است که تا پایان مهلت قانونی 4 ساله در جایگاه ریاست جمهوری قرار می گیرد.البته معاون ریاست جمهوری بر طبق عرف مسئولیتهای دیگری نیز دارد .

مثلا عرف رایج در دوران مبارزات انتخاباتی زوج های رقیب بر این اساس است که نامزد های اصلی (دو حزب دموکرات و جمهوریخواه و به ویژه در ماه اخر مانده به روز انتخابات) به طور مستقیم کمتر به یکدیگر حمله می کنند و سعی می کنند حتی با زدن حرف های همه پسند نظر همه رای دهندگان (حتی سمپات های حزب مقابل را نیز) به خود جلب کنند.در این هنگام این معاونان هستند که وظیفه حملات مستقیم علیه نامزد رقیب را بر عهده می گیرند.

0255
نتیجه نهایی شمارش آرا

پس از ارسال آراء به كنگره، مرحله نهايي انتخابات انجام مي پذيرد. دو مجلس سنا و نمايندگان در نشست مشترك خود(که در 6 ژانويه آن سال و در ساعت 1 بامداد برگزار مي شود) آرا را شمرده و رییس جمهور ایالات متحده را به مردم معرفی می کنند. معاون رئيس جمهور كه به عنوان رئيس سنا مي باشد، آراء را باز نموده و آنها را به اعلام كنندگان (4نفر) جهت اعلام عرضه مي كند. چنانچه کسی به فرآیند انتخاب رییس جمهور اعتراضي داشته باشد بايد آن اعتراض را مکتوب کرده و آن اعتراض به طور مشترک از جانب 1 عضو مجلس سنا و 1 عضو مجلس نمایندگان به انجام برسد. نامزدي كه اكثريت آراء را داشته باشد (270 از 528 رأي كالج ها) به عنوان رئيس جمهور معرفي مي گردد.

در صورتی که هیچ کدام از نامزدها اکثریت لازم(270 رای الکترال)را کسب نکنند رئيس جمهور از بين سه نفر آخر توسط مجلس نمايندگان و معاون رئيس جمهور از سوي سنا برگزيده مي شود.

جمعبندی:

نظام انتخاباتی آمریکا بر مبنای “کالج های انتخاباتی”بنا نهاده شده است که در ذات خود نوعی ترس و عدم اعتماد از انتخاب مستقیم رییس جمهور توسط مردم و مهار گرایش های زودگذر اجتماعی به وسیله پختگی و تجربه اعضای کالج های انتخاباتی نهفته است.
مهمترين ايراد نقض حقوق اكثريت و رای عددی مردم است. مورد ایراد دیگر اصل “برنده همه چیز را می برد”است که بر طبق آن رای مردمی که در ایالت ها در اقلیت هستند و به نامزدی رای داده اند که بازنده شده است به یک باره به سبد نامزد برنده رفته و به یکباره تبدیل به عکس خود می شود و بدین وسیله می توان گفت رای کمتر در ایالت ها به مفهوم خوانده نشدن رای است.

مخالفين روش كالج هاي انتخاباتي چند نقیصه عمده سیستم کالج های انتخاباتی را چنین بر می شمارند:

*احتمال تغییر رای اعضای کالج های انتخاباتی در روز رای گیری
*-احتمال به قدرت رسیدن رییس جمهوری با رای کمتر
*-عدم امکان حضور نامزدی مستقل و خارج از دو حزب دموکرات یا جمهوریخواه
*-کاهش انگیزه مشارکت مردم

اما همچنان نخبگان سیاسی آمریکا رای گیری به شیوه کالج های انتخاباتی را پخته ترین فرایند تلفیق دموکراسی با مصلحت عمومی نخبه گرایانه می دانند و از این شیوه دفاع می کنند.شیوه ای که در جهان منحصر به فرد است.