سرویس: غیر تولیدی » نقلی 11:13 - چهارشنبه 28 بهمن 1394

تیپ مهم تر است یا سابقه کاری؟!

از استخدام معلمان زیبارو تا شرط عجیب استخدام در یک شرکت خصوصی/ لباس‌های برند بپوشید تا مدیر شرکت شوید!

وضعیت پیدا کردن کار مناسب نیست. جوانان جویای کار از خستگی پیدا نکردن شغلی مناسب، نفسشان تنگ آمده و دیگر نا‌امید شده‌اند. متاسفانه روز به روز به تعداد بیکاران اضافه می‌شود و این افراد به دلیل پیدا نکردن شغلی مناسب به سوی ادامه تحصیل روی می‌آورند.

به گزارش اصفهان شرق؛ وضعیت پیدا کردن کار مناسب نیست. جوانان جویای کار از خستگی پیدا نکردن شغلی مناسب، نفسشان تنگ آمده و دیگر نا‌امید شده‌اند. متاسفانه روز به روز به تعداد بیکاران اضافه می‌شود و این افراد به دلیل پیدا نکردن شغلی مناسب به سوی ادامه تحصیل روی می‌آورند. کسانی هم که پس از فارغ التحصیل شدن و اخذ مدارک تحصیلی از سوی دانشگاه‌های معتبر به سراغ کار و استخدام در شرکت‌ها می‌روند، از راه باز می‌مانند، زیرا که نبود رزومه کاری در سوابقشان مورد قبول مدیران شرکت‌ها نیست.

به تازگی اما، فارغ التحصیلانی که رزومه کاری و تحصیلی خوبی هم دارند با مانع دیگری به نام «خوش تیپ بودن» برای استخدام مواجه می‌شوند و به علت داشتن چهره و تیپ ساده، نمی‌توانند در شرکت‌های معتبر مشغول به کار شوند!

از سوی دیگر «خوش تیپی» و «زیبایی ظاهری» افراد جویای کار تنها در شرکت‌های خصوصی مدنظر مدیران و مسئولان مربوطه قرار نگرفته بلکه این مسئله در استخدام‌های دولتی مانند آموزش و پرورش نیز باب شده است!

استخدام معلمان خوش تیپ!

یکی از مهم‌ترین مسائل در نظام آموزش و پرورش، افت تحصیلی دانش آموزان شده؛ آمار مردود شدن دانش آموزان ابتدایی در حال افزایش است و میانگین معدل دانش آموزان مقطع متوسطه افت کرده و به ۱۲ رسید.

موثر‌ترین عامل یادگیری دانش آموزان، معلمان هستند و به عقیده مسئولان برای استخدام این افراد باید ارزیابی دقیقی صورت بگیرد. تا به این وسیله دانش آموزان نمرات بهتری را کسب کنند. قرار است که هر ۵ سال یکبار برای تعیین سطح، معلمان ارزیابی شوند. اما در این میان یکی از ملاک ارزیابی آموزش و پرورش که از سوی رسانه‌ها منتشر شد با حاشیه‌هایی همراه بود.

روز شنبه، دهم بهمن ماه بود که۳۰ :۲۰  اعلام کرد معلمان باید دارای ظاهری مناسب بوده و بر اساس این ملاک ظاهری آن‌ها باید خوش چهره و خوش بیان باشند. همچنین این رسانه از خیلی چاق و خیلی لاغر نبودن معلمان و مناسب بودن قدشان خبر می‌داد.

اعلام این موارد از سوی ۳۰ :۲۰ باعث شد تا تعیین این ملاک‌ها موافقان و مخالفان زیادی را به خود جلب کند، نقد و انتقاداتی که بازار آن در شبکه‌های اجتماعی بسیار داغ شده بود.

البته به عقیده مهندس محمدحسین سلیمی جهرمی، رئیس مرکز برنامه‌ریزی منابع انسانی و فناوری اطلاعات وزارت آموزش و پرورش، قصه به این شوری‌ها هم نیست و این موضوع به شکل درستی مطرح نشده و در تفسیر آن زیاده‌روی شده است.

این در حالی است که به گفته مصطفی فروتن، روان‌شناس، مدرس و محقق علوم رفتاری درباره ارزیابی ظاهری معلمان این شیوه می‌تواند در تقویت نظام آموزشی موثرباشد به شرط آنکه به صورت یک امتیاز درکنار موضوعات دیگر مورد توجه قرار گیرد.

وقتی که برندپوشی، ملاکی برای ارتقای شغلی در شرکت خصوصی می‌شود!

از سوی دیگر در بسیاری از شرکت‌های خصوصی، تیپ افراد از دیگر شرایط استخدامی مهم‌تر شده است. تا جایی که برخی از مدیران این شرکت‌ها بدون نگاه کردن به رزومه افراد نگاهی به تیپ متقاضیان کار کرده و اگر ظاهر شخص مورد پسندشان بود، رزومه فرد را بررسی می‌کند و با او مصاحبه می‌کند.

به گفته برخی از کارکنان شرکت‌های خصوصی، برخی از شرکت‌ها به دنبال استخدام افرادی هستند که تیپ‌های خاص می‌پوشند و لزوما باید لباس‌هایشان برند باشد.

میلاد، پسری ۲۸ ساله در یکی از شرکت‌های خصوصی در تهران مشغول به کار است، او در این رابطه به خبرنگار «فردا» می‌گوید: خرداد ماه سال ۱۳۹۲ بود که در شرکتی که در آن مشغول به کار هستم استخدام شدم. در ابتدای ورود به من راجع به نحوه لباس پوشیدن حرفی نشد. به دلیل اینکه رزومه کاری قوی‌ای داشتم و این شرکت نیاز فوری به سرپرست یکی از واحد‌هایش داشت، من را استخدام کردند. مدت‌ها گذشت اما تغییری در حقوق من ایجاد نشد، در حالی که مدیرعامل شرکت به من وعده حقوق مدیریتی مانند سایر مدیران داده بود!

این پسر ۲۸ ساله ادامه می‌دهد: مدیر سایر واحد‌ها از من بیشتر تعیین شد اما با وجود اینکه بار‌ها شنیده‌ام از شیوه کاری من رضایت دارند، تغییری در میزان حقوق من ایجاد نشد. بنابراین این مسئله را پیگیری کردم و با مدیر شرکت به گفتگو نشستم.

میلاد بیان می‌کند: بعد از گذشت حدود دو سال و نیم از ورود من به این شرکت، مدیر عامل شرکتمان دلیل زیاد نشدن حقوقم را تیپ و لباسم دانست و در این رابطه گفت که تیپ مدیران شرکتش باید تیپ رسمی و مردانه باشد و نه تیشرت و شلوار لی! حتی او برای الگو، یکی از مدیران واحدهای دیگر که لباس‌های گران قیمت و برند می‌پوشد را مثال زد و در ادامه به من گفت که با اینکه آقای جمالی تحصیلات درست و حسابی و کارآیی خاصی برایم ندارد، اما شکل ظاهری‌اش برایم به اندازه ده مدیر می‌ارزد! برای همین است که حقوق او زیاد شده است و حقوق تو تغییری نکرده است!

وی می‌افزاید: بعد از شنیدن صحبت مدیر شرکت، متعجب بودم که چرا در روز اول ورودم به شرکت این مسئله را به عنوان یک قانون برای من تعیین نکردند! چطور در سال ۹۲، من برای مدیریت در یکی از واحدهای این شرکت مناسب بوده‌ام، اما امروز دلیل زیاد نشدن حقوقم را همین تیپ کاری می‌دانند؟ اگر کار ما نیاز به داشتن تیپی رسمی است، چرا از روز اول به کارکنان شرکت اعلام نشده است که با لباس‌های رسمی به سر کار بیایند؟

برندپوشی مهم تر است یا سابقه کاری؟

سوالی که در این میان مطرح می‌شود این است که کارآیی و تحصیلات یک فرد برای استخدام مهم‌تر است یا زیبایی و تیپ او؟ مگر غیر از این است که معلمان، وظیفه‌ای چون تعلیم و تربیت دانش آموزان را بر عهده دارند؟ پس چطور زیبایی آن‌ها مدنظر قرار می‌گیرد؟ برندپوشی یک شخص برای استخدام اهمیت بیشتری دارد یا کارآیی او؟

البته این نکته باید در نظر گرفته شود که زیبایی ظاهری و پوشیدن لباس‌های برند با آراستگی تفاوت زیادی دارد. زیرا که زیبایی چهره و داشتن پول برای خرید لباس‌های برند از عهده افراد خارج است و نباید این ملاک‌ها مدنظر استخدام قرار بگیرد.

فردا

دیدگاهتان را بنویسید

توجه: از انتشار نظرات توهین آمیز معذوریم.